محبوبترین بنده نزد خداوند
امام متقین علی(ع) در خطبه 159 ضمن بیان سیره و زندگی پیامبر (ص) فرمود: راه و رسم او الگویی برای الگو طلبان است و محبوبترین بنده نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند و گام بر جایگاه قدم او نهد.
محبوبترین بنده نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند
راه و رسم زندگی پیامبر اسلام (ص)
پس به پیامبر پاکیزه و پاکت اقتدا کن که راه و رسم او الگویی برای الگو طلبان است و مایه فخر و بزرگی برای کسی است که خواهان بزرگواری باشد و محبوبترین بنده نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند، و گام بر جایگاه قدم او نهد.
پیامبر (ص) از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند، و به دنیا با گوشه چشم نگریست؛ دو پهلویش از تمام مردم فرو رفتهتر و شکمش از همه خالیتر بود. دنیا را به او نشان دادند اما نپذیرفت و چون دانست خدا چیزی را دشمن میدارد؛ آن را دشمن داشت و چیزی را که خدا خوار شمرده، آن را خوار انگاشت و چیزی را که خدا کوچک شمرده؛ کوچک و ناچیز میدانست.
اگر در ما نباشد جز آنکه آنچه خدا و پیامبرش دشمن میدارند، دوست بداریم یا آنچه را خدا و پیامبرش کوچک شمارند، بزرگ بداریم، برای نشان دادن دشمنی ما با خدا، و سرپیچی از فرمانهای او کافی بود.
همانا پیامبر (ص) بر روی زمین مینشست و غذا میخورد، و چون برده ساده مینشست، و با دست خود کفش خود را وصله میزد، و جامه خود را با دست خود میدوخت، و بر الاغ برهنه مینشست، و دیگری را پشت سر خویش سوار میکرد.
هنگامی که پردهای بر در خانه او آویخته بود که نقش و تصویرها در آن بود، به یکی از همسرانش فرمود، این پرده را از برابر چشمان من دور کن که هرگاه نگاهم به آن میافتد به یاد دنیا و زینتهای آن میافتم.
پیامبر (ص) با دل، از دنیا روی گرداند و یادش را از جان خود ریشه کن نمود و همواره دوست میداشت تا جاذبههای دنیا از دیدگانش پنهان ماند و از آن لباس زیبایی تهیه نکند و آن را قرارگاه دائمی خود نداند، و امید ماندن در دنیا نداشته باشد.
پس یاد دنیا را از جان خویش بیرون کرد و دل از دنیا برکند و چشم از دنیا پوشاند، و چنین است کسی که چیزی را دشمن دارد، خوش ندارد به آن بنگرد، یا نام آن نزد او بر زبان آورده شود.
در زندگانی رسول خدا (ص) برای تو نشانههایی است که تو را به زشتیها و عیبهای دنیا راهنمایی کند. زیرا پیامبر (ص) با نزدیکان خود گرسنه به سر میبرد و با آنکه مقام و منزلت بزرگی داشت، زینتهای دنیا از دیده او دور ماند.
پس تفکر کنندهای باید با عقل خویش به درستی اندیشه کند که آیا خدا محمد (ص) را به داشتن این صفتها اکرام فرمود یا او را خوار نمود؟ اگر بگوید خوار نمود، دروغ گفته و بهتانی بزرگ زده است، و اگر بگوید او را اکرام نمود؛ پس بداند خدا کسی را خوار شمرد که دنیا را برای او گستراند و از نزدیکترین مردم به خودش دور نگه داشت.
پس پیروی کننده باید از پیامبر (ص) پیروی کند، و به دنبال او راه رود، و قدم بر جای قدم او بگذارد، وگرنه از هلاکت ایمن نمیباشد، که همانا خداوند، محمد (ص) را نشانه قیامت، و مژده دهنده بهشت، و ترساننده از کیفر جهنم قرار داد.
او با شکمی گرسنه از دنیا رفت و با سلامت جسم و جان، وارد آخرت شد؛ سنگی بر سنگی نگذاشت تا جهان را ترک گفت و دعوت پروردگارش را پذیرفت.
چه بزرگ است منتی که خدا با بعثت پیامبر (ص) بر ما نهاده، و چنین نعمت بزرگی به ما عطا فرمود، رهبر پیشتازی که باید او را پیروی کنیم و پیشوایی که باید راه او را تداوم بخشیم.
به خدا سوگند! آنقدر این پیراهن پشمین را وصله زدم که از پینه کننده آن شرمسارم، یکی به من گفت آیا آن را دور نمیافکنی؟ گفتم از من دور شو، صبحگاهان رهروان شب ستایش میشوند.
بخش نهجالبلاغه تبیان
منبع :
خبرگزاری ایرنا