خجالت به رسم ایام بلوغ
در این دوره به علت کم تجربه بودن نوجوانان مساله تصمیم گیری مشکل می شود . برای جبران این ضعف پدر، مادر و مربی با جلب نظر نوجوانان خود علاوه بر بالا بردن میزان اعتماد آنها نسبت به خودشان می توانند بر میزان اعتماد به نفس نوجوانان بیفزایند.....
کمرویی و رفتارهای غیر اجتماعی نوعی ناتوانی در فراگرد اجتماعی است که در جوامع مختلف متفاوت است. در صد قابل توجهی از کودکان، نوجوانان و و حتی بزرگسالان با نوعی اختلال رفتاری ناشی از رفتارهای غیر اجتماعی روبرو هستند که تا اندازه ای گویای شخصیت روانی آنهاست.
با مشاهده اعمال و رفتار غیر اجتماعی برخی از نوجوانان می توان نتیجه گرفت که کمرویی غالبا با گذشت زمان، فشردگی و پیچیدگی روابط فردی و تشدید فشارهای اجتماعی ناشی از رقابتها، گوشه گیری ها، تکروی ها، عزلت گزینی ها و تنهایی ها گسترش می یابد و به حدی می رسد که به تدریج به نوعی اختلال رفتاری تبدیل می شود.
شیوع کمرویی و رفتارهای غیر اجتماعی در دوره بلوغ از سایر مراحل رشدی بیشتر است و به این دلیل بیشتر حایز اهمیت است که گاه این رفتارهای غیر اجتماعی باعث رفتارهای منفی در نوجوان می شود. اهمیت و لزوم توجه به چنین مساله ای باعث می شود که در صدد پیدا کردن راه حلهای مناسب برای رفع این رفتار منفی بر آییم. پیامدهای منفی کمرویی و رفتار غیر اجتماعی گاه از حیطه فردی خارج شده و تمام افرادی را که فرد کمرو با آنها در تعامل است در بر می گیرد. کمرویی و رفتارهای غیر اجتماعی می تواند در بروز روحیه پایین شغلی، اختلالات کنش جنسی، اعتیاد، افسردگی و حتی پرخاشگری غیر منطقی که ممکن است منجر به جنایتی ناگهانی شود، نقش داشته باشد.
دوره نوجوانی در زندگی انسانها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اهمیت آن مربوط به بحرانهای مختلفی است که در این زمان برای انسان به وجود می آید.
در این دوره به علت کم تجربه بودن نوجوانان مساله تصمیم گیری مشکل می شود . برای جبران این ضعف پدر، مادر و مربی با جلب نظر نوجوانان خود علاوه بر بالا بردن میزان اعتماد آنها نسبت به خودشان می توانند بر میزان اعتماد به نفس نوجوانان بیفزایند.
کمبود اعتماد به نفس بیانگر ترس و اضطراب درونی است. به همین دلیل نوجوانان ناگهان درونگرا می شود و در خود فرو می رود و احساس ترس از شکست و مسخره شدن در آنها شکل می گیرد. اینجاست که نوجوان به انزوا روی می آورد و تنهایی را بر می گزیند لذا به دوری از جمع گرایش پیدا می کنند و این چنین گرایشی به علت ترس و دلهره ای است که در فرد به وجود می آید.
البته موضوع نوجوان های غیر اجتماعی از آن موضوعاتی است که درباره آن خیلی واضح بحث نشده است. این گونه نوجوانان ممکن است به عنوان یک فرد منزوی، فاقد ابتکار عمل و مقلد محض بار بیایند. اما واقعیت غیر از این است. صرفنظر از این که چرا یک نوجوان یا جوان دوری از افراد و موقعیت های اجتماعی را بر می گزیند،می تواند دلایل مختلف و متنوعی داشته باشد لذا کلید گره گشای شخصیت و ویژگی های این فرد را می توان در اعتماد بنفسش جستجو کرد.
لذا برای کمک به نوجوانان غیر اجتماعی این پیشنهادات ارایه می شود
*
* از طریق اجرای نقش به او کمک کنید تا وارد جمع شود یعنی اینکه مثلا وادارش کنید به صحبت های والدینش گوش دهد.
* به آنها یاد دهید بدون آنکه حرف شما را قطع کند به حرف هایتان گوش دهد. این یک مهارت اجتماعی مهم و در عین حال دشوار برای نوجوانانی است که معمولا توانایی تمرکز طولانی مدت ندارند.
* به فرزند نوجوان تان نشان دهید که منظور از یک تماس چشمی خوب چیست. به او یاد دهید که چطور هنگام صحبت کردن با فردی چشم هایش را روی آن شخص نگه دارد.
* او را به تشکیل رابطه و سازگاری بیشتر با دیگران ترغیب کنید. سازگاری درک و فهمی است که در یک تعامل اجتماعی خوب اتفاق می افتد و سبب می شود نوجوان تان هنگام صحبت کردن با دیگران ارتباط بهتری با آنها داشته باشد.
* نوجوان تان را به دوستی با هم سن و سالان شایسته که در محل سکونت شما ساکن هستند ترغیب کنید. به این ترتیب او یاد می گیرد در محیط های مختلف از جمله محیط های استرس زا و یا غریبه منفعل نباشد.
* امکان انجام یکسری خدمات و یا کارهای داوطلبانه را برای نوجوان تان مهیا کنید. کارهایی مانند عضویت در هلال احمر، هیئت های مذهبی و یا موسسات خیریه و عام المنفعه که امکان جذب نیروهای داوطلب دارند موارد مناسبی است.
* عضویت در باشگاه های ورزشی و یا گروه های علمی مورد علاقه نوجوان تان در گرایش او به جمع و انجام کارهای دسته جمعی بسیار موثر است. به یاد داشته باشید که او هنگام انجام یک وظیفه که از طرف این محیط ها به او محول می شود ضمن تعامل بیشتر با افراد به نوعی احساس خواهد کرد که مورد تشویق جمع نیز قرار گرفته است.
* بر روی فعالیت هایی که مورد علاقه فرزندتان است متمرکز شوید. موقعیتی را خلق کنید که مطمئن هستید نوجوان تان در آن موفق خواهد بود. ضمنا پس از اتمام کار محوله بطور شایسته از او تقدیر بعمل آورید.
* مهارت حل مساله را به او یاد دهید. مثلا اگر در کارش با مشکلی مواجه است از او بخواهید دنبال ایده ها و راه حل های خلاقانه برای حل آن مشکل باشد و نتیجه را به شما گزارش دهد.
* همواره به فکر تقویت اعتماد بنفس او باشید. آیا متوجه شده اید هنگامی که از او قدردانی می کنید چه عکس العملی از خود نشان می دهد؟ بیشتر نوجوانان هنگامی که احساس با ارزش و اهمیت بودن می کنند رفتاری بسیار مودب و متین پیدا می کنند و نگرش شان نسبت به خودشان بسیار بهبود می یابد.
مریم عطاریان بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط :
