هنرهای سنتی و صنایع دستی / پوستین دوزی
آنچه شهر مشهد را از سایر شهرهای قسمت شرقی کشور متمایز ساخته است، تنوع در صنایع دستی این شهر می باشد. مشهدی ها از دیرباز دارای پیشینه ای قوی در تولید و استفاده از صنایع دستی دارند که این هنر دست در شاخه های بسیاری پخش شده، که در این مطلب تنها به پوستین دوزی اشاره شده است.
در زمره صنایع دستی مشهد پوستین دوزی و نقش اندازی روی آن از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است.
بنابر شواهد فن پرورش و نمک زدن، تراش و خورش دادن و آماده کردن پوست برای جلیقه، پوستین و زیرانداز، دارای سابقه هزارساله و یا بیشتر می باشد.
پیش از این بسیاری از پوستین دوزها در محله نوغان گردهم می امدند که اصلیت آنها کابلی و در مشهد متوطن گردیده بودند، شیوه کار آنان بدین ترتیب آغاز می شد، ابتدا پوست تازه گوسفندان پرپشم را به دباغخانه می برند، پشت پوستها را با نمک و آرد جو آش می دادند، کارد می کشیدند، رنگ می زدند و درآفتاب می گستراندند تا به صورت چرم نرم و زرد رنگی درآیند، آنگاه آن را اصلاح کرده و مانند خیاط ها برای تهیه انواع پوستین آن را برش می دادند و با سوزن به هم می دوختند.
برای تزئین پوستین نیز از هنر سوزن دوزی و با رنگ آمیزی استفاده می کردند.
امروزه پوستین دوزی از هنرهای مردم شاندیز محسوب می شود که در کنار کار کشاورزی و دامپروری به این حرفه نیز روی آورده اند و به تولید انواع سجاده، پادری، دایره های کفشی، دستکش و غیره اشتغال دارند.
بخش حریم رضوی
