تربیت های به روزرسانی شده
یکی از مهمترین دغدغه های پدران و مادران و حتی مربیان و معلمین و بالاتر از آن حکومتها و سیاستمداران مسأله ی تعلیم و تربیت است. به این معنا که همه ی فعالان عرصه ی تربیت اعم از خانواده ها و مربیان در پی تربیت نسلی شکوفا، سالم و کارآمد هستند.
همه ی پدران و مادران سرمایه های مادی و معنوی خود را برای بالندگی هر چه بیشتر فرزندانشان صرف می کنند و برای رساندن آنها به قله های کمال و رشد همه جانبه، از هیچ چیزی دریغ نمی کنند. با وجود این اهتمام و توجه نسبتاً مناسب،شاهد ناکامی های فراوان در عرصه ی تربیت و پرورش می باشیم.
با تمام تلاشی که برای به رشد رساندن فرزندان و آینده سازان می شود، اما عملاً شاهد چالشها و آسیبهای فراوانی در آنها هستیم.
پدران و مادران مایلند فرزندانشان عالم و دانشمند شوند. مهذّب و مؤدّب به آداب انسانی و الهی باشند. اهل مطالعه و تحقیق باشند.
اما در بسیاری از موارد با تمام اشتیاقی که در والدین برای ایجاد این شرایط می بینیم، شاهد نتایج عکس و غیرقابل قبول می باشیم.
اعتیاد، بزهکاری، انواع سرقتها، مسأله ی خانواده گریز بودن نوجوانان، مشکلات جنسی و اخلاقی همه و همه مسایلی است که والدین و آحاد جامعه شاهد آن می باشند در حالی که هیچکس راضی به آن نیست.
سوال اساسی این است که چرا چنین وضعی به وجود می آید و اساساً چه چیزهایی می تواند در مقابله و از بین بردن آن ایفای نقش نماید؟
در پاسخ و به اختصار نکاتی به ذهن می رسد که آنرا بایدها و نبایدهای تربیت می دانم. برخی به دوره ی کودکی مربوط است و برخی هم به دوره ی نوجوانی.
اولاً نوجوانی دوره ی استقلال طلبی است.
همه ی نوجوانان مایلند خود زندگی شان را اداره نمایند. کمترین دخالت را از اطرافیان ببینند و در تصمیم گیری ها و برنامه هایشان مستقل عمل کنند.
اگر خانواده ها و بزرگترها با ورود بی جا به حریم فرزندانشان وارد شوند مهارت تصمیم گیری و لذت چشیدن شیرینی آن را از آنها خواهند گرفت. مفهوم نظارت با مفهوم دخالت متفاوت است.
در پاره ای از امور که می توان تعیین سرنوشت را به خود نوجوانان واگذار نمود، باید به این مسأله تن داد و می توان با نظارت غیرپلیسی مسیر صحیح رشد آنها را هموار نمود.
دوره ی کودکی و دوره ی نوجوانی دوره ای است که بچه ها به سرعت الگو می گیرند.
شخصیت والدین و بزرگترها را می بینند و سعی در تقلید و الگوگیری از آنها دارند. بچه ها دقیقاً آن چیزی می شوند که ما هستیم نه آن چیزی که ما می خواهیم. این نکته، بسیار مهم و اساسی است.
اگر بخواهیم بچه ها به خواسته های به جای ما شباهت پیدا کنند، ابتدا باید خود به آن خصوصیات ایده آل نزدیک شویم.
نوجوان در فضایی که آکنده از دروغ و رفتارهای منافقانه است، نمی تواند رفتاری درست و مورد تأیید داشته باشد.
والدین هر قدر هم که مشتاق فرزندان سالم و بالنده باشند، نمی توانند آنان را آنگونه که می خواهند به سرمنزل تربیت برسانند.
ذات نایافته از هستی بخش*** کی تو اند که شود هستی بخش
ارائه الگوهای سازنده و صحیح یکی از ارکان اساسی تربیت مناسب کودکان و نوجوانان خواهد بود.
توجه به نیازهای نوجوانان هم عامل مهم دیگری است
که فضا و فرصت نوجوانی را هدفمند و باکیفیت می کند.
نوجوان همچون هر انسان دیگر دارای نیازهای مادی و معنوی فراوان است.
محروم نمودن نوجوانان از این نیازها و نادیده گرفتن آن می تواند ضربه های جبران ناپذیری به شخصیت نوجوانان وارد نماید.
تفریح، معنویت، گفتگو، درک شرایط ،همه و همه از نیازهای اساسی و حیاتی نوجوان است. با مطالعه و به روزرسانی خود می توانیم از نیازهای آنان اطلاع کسب کنیم و خود را به شکلی صحیح در دنیای نامرئی آنان وارد کنیم.
ادامه دارد ....
علیرضا مهدوی
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط :
