مراسم بزرگداشت "سیدحسن حسینی" برگزار شد
«شاعر درد بود، آزاده و صادق، و خود، یك نشانه»
روز گذشته در محل خانه‌ی شاعران ایران و دفتر شعر جوان، از شاعری گفتند كه شاعر درد و اندوه بود، آزاده و صادق و به‌دور از ریا، و خود، یك نشانه.
در مراسم بزرگداشت سیدحسن حسینی كه در حوالی دومین سال درگذشتش برگزار شد، سهیل محمودی سخن گفتن از حسینی را سخن گفتن از گذشته، حال و آینده دانست كه در كم‌تر كسی جمع می‌شود و از بزرگداشت این شاعر، به‌عنوان بزرگداشت خصلت‌های فرهنگی و خلاقیت‌های هنری یاد كرد.
محمودی كه اجرای برنامه را برعهده داشت، همچنین با اشاره به این‌كه نگاه حسینی در آثار آخرش، نگاه معرفتی دقیق است، گفت: او در عین حال به نوعی تلخی هم رسیده بود.
مشفق كاشانی نیز با یاد كردن از سیدحسن حسینی به عنوان سید‌الشعرا، او را مجموعه‌ای از فضایل، كمالات، بزرگواری، آزادگی و مظهر صداقت دانست.
وی همچنین این شاعر فقید را از تابناك‌ترین چهره‌های شعر معاصر دانست، در اوج فصاحت و بلاغت و شور و احساس.
مشفق كاشانی، در ادامه، حسینی را هنر مصور و شعر مجسم نامید و در بیان اخلاق و خصایص روحی او گفت: شأن و منزلت داشت. هرگز به آن‌چه اعتقاد نداشت، تظاهر نمی‌كرد. از دورویی و نفاق برحذر بود. بی‌پروا آن‌چه را در دل و ذهنش می‌گذشت، آشكارا بیان می‌كرد و از طعن كج‌اندیشان هراسی نداشت.
او همچنین به سروده‌های خالصانه‌ی حسینی برای اهل بیت (ع) و هشت سال دفاع مقدس اشاره كرد.
در ادامه، احمد مسجدجامعی، در سخنانی، حسینی را شاعر اندوه دانست و متذكر شد: یك شاعر اخلاقی، بدون درد نمی‌تواند باشد.
او با بیان این‌كه در عمل اخلاقی، رنج و زجر هست، یادآور شد: این اندوه حاصل از اخلاق، انزوا را هم باعث نمی‌شود و به حضور بیش‌تر و روحیه‌ی پرتلاش می‌انجامد.
به‌گفته‌ی مسجدجامعی، عشق ویژه به اهل بیت (ع)، راه را در حوزه‌های مختلف برای حسینی هموار می‌كرد.
او با یاد كردن از داوری حسینی در مسابقه‌ی شعر رضوی، آن را یادآور روحیه‌ی سال‌های شكل‌گیری دفتر شعر جوان دانست و بر توجه او به آثار شاعران جوان تأكید كرد.
وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی، در پایان پیشنهاد داد این برنامه به مناسبتی دایمی تبدیل شود و با اهدای جایزه یا برنامه‌ای همراه شود كه این خاطره را هر سال با حركتی در شعر جوان همراه كند.
فاطمه راكعی نیز در سخنان كوتاهی، بر ابعاد چندگانه‌ی وجودی حسینی، ازجمله شاعر، مترجم، منتقد و محقق بودن او تأكید كرد و علاقه‌ی بسیار زیاد او را به یادگیری زبان‌های مختلف، از ویژگی‌های عجیبش برشمرد. وی سه شعر را به "سیدی كه در بهار آمد و در بهار رفت" و به همسر او تقدیم كرد.
محمود شاهرخی هم از حاضران در مراسم بود كه در سخنانی گفت: بدون مداهنه و مبالغه، سید (رضوان‌الله تعالی علیه) پدیده‌ای بود؛ هم از نظر دانشوری، فرهنگ و علم و هم از نظر شخصیت و منش. بسیاری كسان دنیازده برای رسیدن به تمكن نفاق می‌كنند، كه سید این‌گونه نبود.
سپس حسین یوسف‌زمانی به اجرای دو قطعه موسیقی ازجمله «مرغ سحر» پرداخت و در ادامه، قیصر امین‌پور كه بنا بر وصیت حسینی، نظارت بر چاپ آثار او را برعهده دارد، پشت تریبون قرار گرفت.
او با خواندن بیتی با مضمون «به‌رغم مدعیانی كه منع عشق كنند / جمال جلوه‌ی تو حجت موجه ماست»، با اشاره به سخنرانی چندی پیشش در دانشگاه تهران در مراسم بزرگداشت سیدحسن حسینی، گفت: درست است كه آثار بر صاحب اثر دلالت می‌كنند، ولی بسیاری ویژگی‌ها هست كه در آثار مكتوب، هیچ نمودار نمی‌شود. چگونه می‌شود آن نكته‌یابی، حاضرجوابی، نكته‌پرانی، حضور ذهن، سرعت انتقال و سخن گفتن به اقتصای حال و مقام را در آثار دید؟! مگر این‌كه كسی در محضر آن شخص بوده باشد.
امین‌پور با اشاره به این‌كه قصد سخنرانی ندارد و آثار سید هست و آن‌ها را می‌توان خواند، غزلی را به او تقدیم كرد.
سیداحمد نادمی، آخرین سخنران مراسم بود كه صحبت‌هایش را حول این محور تعریف كرد كه چرا به سیدحسن حسینی نیاز داریم و این‌كه چرا هنوز وقتی از او می‌خواهیم صحبت كنیم، از سیدی كه هست، صحبت می‌كنیم و نه از سیدی كه بود.
او خاطرنشان كرد: برای امثال من كه با ادبیات انقلاب آشنا شدند و به این پدیده اعتقاد دارند، سیدحسن حسینی یك نشانه است و به نشانه در زمان هرج و مرج و آشوب نیاز است.
به‌اعتقاد او، نشانه بودن، نه فقط در آثار مكتوب حسینی، كه در رفتار اجتماعی و زندگی او هم به‌خوبی نمایان بود.
او رفتارهای سید را برای این نسل، حجت موجه دانست و گفت: سید برای نسلی كه به‌شدت تشنه‌ی عدالت است، یكی از بهترین نشانه‌هاست و فراموش نمی‌كنیم موضع‌گیری‌های به‌موقع او را.
نادمی همچنین متذكر شد: سید نه فقط در رفتار اجتماعی، كه در رفتار ادبی‌اش هم برای ما نشانه‌ی مؤثری است. از «هم‌صدا با حلق اسماعیل» كه بگذریم، «گنجشك و جبرئیل» در ادب ما یك اتفاق است؛ به‌خاطر این‌كه همیشه به ذهنمان می‌رسید شعر بعد از نیما، به‌خاطر جهان‌بینی‌های خاصی كه ارایه شد، كاركرد خاص دارد، اما كاركردی كه حسینی از شعر آزاد، سپید و نیمایی ارایه داد، راه‌های بسیار زیبایی را باز كرد و هر كتاب شعر خوبی كه از قواعد و قالب‌های كلاسیك پیروی نكند و در سوی نوعی ایدئولوژی حركت كند، قطعا وامدار این كتاب است.
مهد‌یار حسینی - فرزند سیدحسن حسینی - نیز به‌مناسبت انتشار مجموعه‌ی شعر جدید او - «در ملكوت سكوت» - به چگونگی آماده شدن این مجموعه كه گزیده‌ای از شعرهای سپید چاپ‌نشده‌ی حسینی است، اشاره كرد و به حجم زیاد دست‌نوشته‌های باقیمانده از او.
وی جنبه‌ی برجسته‌ای از كارهای پدرش را به‌جز شعر، كارهای تحقیقاتی دانست و مهم‌ترین بخش آن را، زبان‌شناسی حافظ و قرآن.
در پایان این مراسم كه با تأخیری حدودا یك‌ساعته شروع شد و دو ساعت به‌طول انجامید، كسانی همچون غزل تاجبخش، مصطفی رحماندوست، محمدعلی ابطحی، بیوك ملكی و محمود سجادی حضور داشتند و فیلم كوتاهی از مراسم خاكسپاری و صحبت‌هایی درباره‌ی حسینی پخش شد.
همچنین عنوان شد، سیدمحمد خاتمی قرار بوده در این مراسم حضور داشته باشد كه این امر میسر نشده، اما او پیامی را به این مناسبت نوشته كه به‌دلیل تعطیل بودن دبیرخانه‌اش، نرسیده و بعدا در اختیار مطبوعات قرار خواهد گرفت.
ساعد باقری - از اعضای هیات مدیره خانه شاعران ایران - كه نامش جزو كسانی عنوان شده بود كه قرار است صحبت كنند یا شعر بخوانند، و محمدرضا عبدالملكیان - مدیرعامل دفتر شعر جوان - نیز در مسافرت بودند.
لینک ها:
