موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

در احکام اسلامی چنین حکمی وجود دارد که اگر پدربزرگ فوت کند و پسر او پیش از آن فوت کرده باشد، از ارث پدر بزرگ به نوه های یتیم او چیزی نمی رسد و تمامی ارث میان فرزندان خود پدر بزرگ تقسیم می‌شود، آیا این حکم با وجود یتیم بودن نوه ها و یا نیاز مالی آنان، ظالمانه نیست؟ این در حالیست که یک انسان عاقل و دلسوز در هنگام تقسیم ارث حتی می تواند سهم بیشتری به ایتام دهد، نه اینکه هیچ چیزی به آنان ندهد.

ر وصیّت و بخشش های مالی دیگر، لازم است جوانب مختلف در نظر گرفته شود؛ مانند این که وصیّت به یک امر پسندیده و از روی خیرخواهی باشد، نه از روى کینه و انتقام و یا مهرورزى هاى بى جا و بى مورد.

گرچه وصیت ذاتا از مستحبات مؤكد است، ولى گاه شكل وجوب پیدا مى كند، مثل اینكه انسان در پرداخت حقوق واجب الهى كوتاهى كرده باشد، و یا اماناتى از مردم نزد او است كه در صورت عدم وصیت احتمال مى دهد حق آنان از بین برود، و از آن مهمتر اینكه گاه موقعیت شخص در جامعه

وصیت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش برای او كارهایی انجام دهند یا بگوید بعد از مرگش چیزی از مال او ملك كسی باشد یا برای اولاد خود و كسانی كه اختیار آنان با اوست قیم و سرپرست معین كند و كسی را كه به او وصیت می كنند وصی می گویند.

مسلمانى را که محتضر است (یعنى در حال جان دادن است)، باید به پشت بخوابانند به طورى که کف پاهایش به طرف قبله باشد. چه مرد باشد یا زن، بزرگ باشد یا کوچک. و اگر خواباندن او کاملاً به این طور ممکن نیست بنا بر احتیاط واجب تا اندازه اى که ممکن است باید به این دس

هر چند نوشتن و مکتوب کردن وصیت عملی بسیار خوب و پسندیده است اما لازم نیست وصیت کتبی و به صورت نوشته باشد بلکه میزان حصول اطمینان به وصیّت است.

وصیت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش برای او كارهایی انجام دهند یا بگوید بعد از مرگش چیزی از مال او ملك كسی باشد یا برای اولاد خود و كسانی كه اختیار آنان با اوست قیم و سرپرست معین كند و كسی را كه به او وصیت می‌كنند وصی می‌گویند.

انسان باید وصیت خود را وسیله‏اى براى جبران و ترمیم كوتاهیهاى گذشته قرار دهد، حتى اگر كسانى از بستگان نسبت به او بى‏مهرى داشتند از طریق وصیت، به آنها محبت كند، در روایات مى‏خوانیم پیشوایان اسلام مخصوصا نسبت براى خویشاوندانى كه از در بى‏مهرى با آنها در مى‏آ