زبان انسان

حس گر های مزه:

سطح زبان پوشیده از تعداد زیادی برجستگی می باشد. برخی از این برجستگی ها حاوی سنسور مزه می باشند.

همان گونه که در شکل مشاهده می شود، هر بخشی از زبان حاوی سنسور های مزه، حساس به یک مزه ی خاص از 4 مزه ی موجود، یعنی شیرینی، شوری، ترشی و تلخی است.

سایر حس گر های موجود روی زبان، مغز را از دما و ساختار غذایی موجود در دهان آگاه می کند.

در شکل روبه رو ناحیه ی 1 حساس به تلخی (مثل قهوه)، ناحیه 2 حساس به ترشی (مثل سرکه)، ناحیه 3 حساس به شوری و ناحیه 4 حاس به شیرینی می باشد.

اگر بتوانیم شکل فوق را بزرگ نمایی کنیم به اجزای زیر خواهیم رسید:

برجستگی های نوک تیز:

اکثر برجستگی های روی زبان مخروطی شکل و نوک تیز می باشند و تعداد کمی از آن ها حاوی سنسور های مزه می باشند ولی در عوض دارای سنسور های لمسی می باشند که به فرد کمک می کند تا بفهمد در حال خوردن چه چیزی است.

همچنین باعث زبری زبان و کمک به هدایت غذا توسط زبان نیز می شود.

نوک این برآمدگی ها حاوی کراتین بوده و لذا سخت می باشند.

حس گرهای مزه:

برخی از برآمدگی های زبان حاوی حسگر مزه می باشند و هر حس گر حاوی 25 تا 40 سلول حس گر می باشد که با رنگ نارنجی مشخص می شوند.

در شکل فوق نقطه ی 1 مقطع یک برآمدگی زبان و نقطه ی 2 حس گر مزه را که بین دو برآمدگی قرار دارد نشان می دهد.

برآمدگی های گرد:

این برآمدگی ها به صورت کروی با سطح بالایی تحت بوده و بیشتر در عقب زبان وجود دارند. ظاهرا آن ها شبیه قارچ بوده و سلول های مزه از سطح آن ها دائما در حال جدا شدن و نو شدن می باشند.

مرکز یادگیری سایت تبیان

تهیه: پوریا میرعشقی - تنظیم: یگانه داودی