امام مهربان و مظلوم

حضرت مولی علی علیه السلام اولین امام شیعیان و از مظلومترین اولیای الهی بودند. زیرا آن حضرت در تمامی ابعاد زندگیشون یه انسان کامل و نمونه بودند همین مطلب هم باعث می شد که برخی از نزدیکترین افراد ،به ایشون حسادت کنند. توی میدون جنگ ،هیچ کس به جز خود پیامبر به شجاعت حضرت علی علیه السلام نبود .در جنگ خندق ،قوی ترین پهلوون دشمن رو که همه ازش می ترسیدن به راحتی کشت .تو جنگ خیبر ،درب بزرگ و سنگی قلعه خیبر رو از جا کند و باعث پیروزی مسلمین شد.

حضرت علی علیه السلام در مسائل علمی هم بهترین بود. پیامبر خدا می فرمود من مثل شهر علم هستم و علی مثل در اون شهره .بنابراین حضرت علی بعد از پیامبر خدا دانشمندترین انسان روی زمین بود. یه روز توی مسجد به مردم گفتند: تا زنده هستم سوالاتتون رو از من بپرسید تا من براتون مسائل مهمی رو توضیح بدم .یه مرد بی ادب که همه چیز رو مسخره می کرد تا دوستاش بخندن، از امام پرسید بگو ببینم روی سر من چند تار مو هست ؟ امام به نادانی او لبخندی زد و فرمود : اگه من بگم چند تاست تو از کجا می فهمی راست گفتم یا نه، مگه خودت می دونی چند تاست ؟

امام علی علیه السلام در مهربونی و محبت هم نظیر نداشت .خیلی وقتها با بچه های توی کوچه بازی می کرد حتی بعضی وقتها بچه ها رو روی شانه و پشت خودش سوار می کرد .

با بچه یتیم ها مهربون تر از بقیه بود و مثل بچه های خودش به اونها محبت می کرد و بیشتر روزها به اونها سر می زد و می گفت من باباتون هستم.

شبها کوله باری از غذا برمی داشت و در خونه فقرا می رفت و براشون غذا می گذاشت .نسبت به بیماران هم خیلی مهربون بود .اونها رو فراموش نمی کرد و از اونها عیادت و دلجویی می کرد .یه پیرمرد نابینا و مریض می شناخت که به خاطر مریضیش هیچ کس نزدیکش نمی رفت اما امام علی با دست خودش لقمه می گرفت و توی دهان او می گذاشت و انقدر به ایشون محبت می کرد که اون پیرمرد بعد از شهادت امام حاضر نبود از دست کس دیگه ای غذا بخوره .