انسان، تنها موجودی که مغزش کوچک میشود
مطالعات جدید نشان میدهند کوچکتر شدن مغز، ویژگیای است که تنها مختص انسانهاست؛ به بیانی دیگر، این پدیده بهایی است که باید برای انسان بودن پرداخته شود.
مطالعات جدید نشان میدهند کوچکتر شدن مغز، ویژگیای است که تنها مختص انسانهاست؛ به بیانی دیگر، این پدیده بهایی است که باید برای انسان بودن پرداخته شود.
از دست رفتن و تخریب نورونها در طول زمان نتیجه ارتباطی است که میان طول عمر زیاد و مغزهای بزرگ وجود دارد.
کوچک شدن ساختارهای بزرگ مغز از قبیل هیپوکامپ و بخشهای پیشانی در طول زمان، رویدادی است که تا کنون در میان انسانها دیده شده است. اکنون دانشمندان تأیید کردهاند که این پدیده حتی در میان جاندارانی که نزدیکترین تشابه را با انسانها دارند ـ یعنی شامپانزهها ـ، دیده نمیشود و تنها مختص انسانهاست.
محققان آمریکایی دانشگاه جورج واشنگتن با تصویربرداری مغز 99 شامپانزه در رده سنی 10 تا 51 سال به این نتایج دست پیدا کردند.
نتایج این اسکنهای MRI با نتایج اسکن مغزی 87 انسان 22 تا 88 ساله مقایسه شده و دانشمندان دریافتند کاهش در میزان حجم تمامی ساختارهای اصلی مغزی، پدیدهای است که در مدت عمر انسان و نه شامپانزهها رخ میدهد. در مقابل در مغز شامپانزهها حین افزایش سن هیچ تغییر قابل توجهی دیده نمیشود.
اکنون دانشمندان تأیید کردهاند که این پدیده حتی در میان جاندارانی که نزدیکترین تشابه را با انسانها دارند ـ یعنی شامپانزهها ـ، دیده نمیشود و تنها مختص انسانهاست
به گفته محققان، انسانها به صورت خاص در دوران کهنسالی در معرض ابتلا به بیماریهای مغزی از قبیل آلزایمر، کاهش حافظه و قدرت تفکر قرار میگیرند.
عمر انسانها به صورت فیزیکی با سرعت کمتری سپری میشود؛ برای مثال شامپانزهها در سن سی سالگی علائم پیری را در خود نشان میدهند. در حالی که انسانها برای مدتی طولانیتر میتوانند قوای جسمانی خود را حفظ کنند. گفته میشود طول عمر، با ایجاد مغزهای بزرگتر در ارتباط است. اما مطالعات جدید نشان میدهند طول عمر میتواند عاملی برای سالخوردگی عصبی انسان و کوچک شدن تدریجی مرکز کنترل بدن انسان شود.
باشگاه کاربران تبیان ـ ارسالی از: shilda
