دروغ های فضایی، چرا و چگونه

این دروغ پردازی ها و شایعه پراکنی ها در تمام مامورت های مهم فضایی تاریخ که به نوعی جز اولین های فضایی محسوب می شوند و معمولا بدون همکاری کشورهای دیگر صورت پذیرفته اند بسیار مشهود است.

چندی پیش در کتابی که به تازگی منتشر شده ادعا می شود مقامات روسی اتحادیه جماهیر شوروی درباره سفر تاریخی یوری گاگارین به فضا در سال 1961 ، موقعیت دقیق فرود آمدن وی و نحوه فرودش دروغ گفته اند.

اتحادیه جماهیر شوروی از این ماموریت که اولین پرواز سرنشین دار به سوی فضا به شمار می رفت به عنوان سلاح تبلیغاتی مهمی استفاده کرد تا بتواند پیروزی بی نقص ایدئولوژی کومونیستی را به تصویر بکشاند. با این همه در کتاب جدیدی که توسط خبرنگار روسی "آنتون پرووشین" نوشته و چاپ شده است، آشکار شده که دانشمندان موقعیت دقیق فرود گاگارین را دوبار به اشتباه محاسبه کرده اند و به این دلیل زمانی که وی در فاصله 800 مایلی جنوب مسکو به زمین فرود آمد، کسی در آنجا حضور نداشت تا به استقبالش برود!

نویسنده مدعی است مقامات روسی درباره نحوه فرود گاگارین نیز دروغ گفته اند. به گفته مقامات، گاگارین زمانی که فرود آمد درون کپسولش قرار داشته اما حقیقت این است که کپسول به تنهایی و گاگارین نیز به تنهایی و با کمک یک چتر نجات فرود آمده اند. دلیل دروغهایی که توسط مقامات روسی در آن زمان عنوان شده جلوگیری از محدودیتهایی بوده که می توانسته آنها را از ثبت رسمی این پرواز فضایی به عنوان رکوردی جهانی بازدارد.

یکی دیگر از شایعاتی که پیرامون ماموریت های فضایی گفته می شود مربوط به سفر انسان به ماه است. عده بسیاری پس از فرود فضاپیمای آپولو به ماه و قدم گذاشتن انسان به سطح این کره شروع به بررسی تصاویر منتشر شده از آن کردند و با ادله خود این ماموریت را زیر سوال بردند. سوالاتی نظیر : آسمان در تصاویر آپولو سیاه است، اما هیچ ستاره در آن نیست، چرا در کره‌ی ماه بدون هوا، پرچم آمریکا موج می‌زند؟، چرا زیر فضاپیما، روی سطح ماه دهانه‌ی برخوردی (گودال) ایجاد نشد؟،  چه طور تمام تصاویری که در ماه گرفته شده بسیار عالی و با کادربندی‌های مناسب‌اند؟، چرا با وجود این که تنها منبع نور در ماه خورشید است، اجسامی که در سایه قرار دارند دیده می‌شوند ؟ و ...

اگرچه دولتمردان آمریکایی به تمام سوالات مطرح شده پاسخ دادند اما هنوز عده بسیاری هستند که پاسخ های ارائه شده را توجیهات بچه گانه ای می دانند که در برابر شبهات مطرح شده گفته می شود. در واقع عده ای هنوز معتقد هستند که بشر تا کنون به سطح ماه قدم نگذاشته است.

یکی دیگر از دورغ های فضایی ارائه شده مربوط به افشای واقعیت مرگ غم انگیز لایکا، اولین سگ فضانورد بود که در سال 2002 عنوان شد.

در سوم نوامبر 1957 ( 12 آبان 1336)، اتحاد جماهیر شوروی سابق ماهواره اسپوتنیک 2 را به همراه مسافر کوچکی راهی فضا کرد. این مسافر کوچک، لایکا سگ 6 کیلوگرمی ماده ای بود که به عنوان نخستین موجود زنده فضانورد جهان، نامش در تاریخ ثبت شد. لایکا، در سفر خود هم مرزهای فضا را درنوردید هم پرواز مداری را تجربه کرد. این پرواز، دومین ماموریت فضایی و اولین تلاش بشر برای فرستادن موجودی جاندار به فضا بود.

این ماموریت برای هفت روز تعریف شده بود. از آنجا که در آن زمان راهی برای بازگرداندن لایکا به زمین وجود نداشت، برنامه ریزان ماموریت به آخرین وعده غذایی لایکا سم مخصوصی اضافه کرده بودند تا حیوان در آسودگی بمیرد. به این ترتیب او می بایست هفت روز پس از پرتاب ، در فضا جان سپرده باشد. اما بر اساس آنچه که دستگاه ها نشان دادند ، در همان ابتدای پرتاب ، صداهای کرکننده و تکان های شدید پرتابگر اسپوتنیک، لایکا را به شدت ترسانده بود به گونه ای که ضربان قلب حیوان به صورت خطرناکی بالا رفته بود. همچنین، در مرحله پایانی پرتاب، کپسول اسپوتنیک2 به درستی از بخش نهایی راکت جدا نشده بود و از آنجایی که رادیاتورهای تشعشعی فضاپیما در این ناحیه قرار داشتند، سامانه کنترل حرارت عملکرد صحیح خود را از دست داده و لایکا در معرض دمای بسیار بالایی قرار گرفته بود. این چنین شد که حیوان بیچاره پس از گذشت 5 تا 7 ساعت از آغاز پرتاب و قرار گرفتن ماهواره اسپوتنیک2 در مدار، از شدت ترس و حرارت زیاد کابین می میرد. و این حقیقت تا سال ها پنهان شده بود.

این مطلب سه نوع موضوع مختلف را در برابر دیدگان شما قرار داد و قصد هیچ گونه برداشت و قضاوتی در برابر صحت یا عدم درستی آن ها ندارد. هدف از آوردن سه مطلب فوق صرفا بهانه ای بود برای گوشزد این نکته که آیا هرچه گفته می شود باید باور شود؟!

م.ح.اربابی فر

بخش دانش و زندگی تبیان

منابع:

پنجاه سال در فضا _ لیلا خلج زاده_ روابط عمومی سازمان فضایی ایران

ماهنامه آسمان شب

خبرگزاری مهر