حركت خودروهای پرنده در خیابان‌های هوایی
فكر می‌كنید 20 تا 30 سال آینده زندگی در شهرهایی كه با استفاده از طیف گسترده‌ای از فناوری‌های نوین طراحی و ساخته می‌شوند چگونه خواهد بود؟ بدون شك در آن دوران همه چیز متفاوت با امروز خواهد بود از جمله سیستم حمل و نقل شخصی و عمومی. استفاده از آسمان و مسیرهای هوایی ایده‌ای است كه چندان هم دور از ذهن نیست.
به عبارت دیگر در شهرهای آینده سیستم حمل و نقل درونشهری تنها مبتنی بر مترو و خطوط اتوبوسرانی سریع نبوده و از مسیرهای هوایی نیز استفاده خواهند شد. هم اكنون در گوشه و كنار جهان پروژه‌های مختلفی در این زمینه آغاز شده است و گرچه عمدتا در مراحل ابتدایی و نهایتا مدل سازی‌های رایانه‌ای قرار دارند، اما باید پذیرفت پروژه‌هایی كه در آینده شكل واقعیت به خود خواهند گرفت از همین ایده‌ها متولد خواهند شد. یكی از این پروژه‌ها مربوط به اروپا می‌شود؛ myCopter نام پروژه‌ای در اروپاست كه با بودجه نجومی 2/4 میلیون دلار آغاز به كار كرده است. در این پروژه به بررسی مطالعاتی و فنی سیستم‌های شخصی حمل و نقل هوایی پرداخته می‌شود. بر اساس آنچه كه در این طرح آمده است از حریم هوایی بسیاری از شهرهای اروپایی و بخصوص شهرهای شلوغ این قاره برای راه‌اندازی مسیرهای هوایی استفاده خواهد شد.
پروژه‌هایی از این دست آغازگر عصر هیجان‌انگیزی از سیستم‌های نوین حمل و نقل یعنی حمل و نقل شخصی هوایی است، جایی كه در آن از خودروهای پرنده به عنوان سیستم‌های قابل اطمینان حمل و نقل استفاده خواهد شد. به این ترتیب خودروها جاده‌های زمینی را ترك می‌كنند و راهی آسمان‌ها می‌شوند.
پروفسور هنریش بولتوف از انستیتو ماكس پلانك آلمان می‌گوید: ما به دنبال آن هستیم تا فناوری‌هایی را ارائه كنیم كه با استفاده از آنها بتوانیم از بعد سوم در توسعه سیستم حمل و نقل عمومی و شخصی یعنی هوا نیز استفاده كنیم. البته در این میان، پرسش‌های زیادی مطرح می‌شود كه برای رسیدن به هدف خود حتما باید به آنها پاسخ دهیم. گذشته از آن در اینجا صحبت از سیستم‌های شخصی حمل و نقل هوایی است. پس باید برآورد كنیم واكنش مردمی كه عمدتا از سیستم حمل و نقل عمومی استفاده می‌كنند چه خواهد بود؟
در پروژه myCopter چشم‌اندازی ترسیم شده است كه در آن سیستم‌های شخصی پروازی عمدتا در ارتفاع پایین به پرواز در می‌آیند و افراد می‌توانند از آنها برای رفت و آمدهای كوتاه به عنوان مثال تردد میان محل كار و زندگی استفاده كنند. حداكثر ارتفاعی كه برای پرواز این نوع سیستم‌ها در نظر گرفته شده است حدود 600 متر است. از این‌رو نگرانی چندانی در خصوص ایجاد اختلال در مسیرهای پروازی هواپیماها و بالگردها وجود نخواهد داشت. این ایده در نوع خود هیجان‌انگیز به شمار می‌آید با این حال همچنان وجود برخی موانع احساس می‌شود. به عنوان مثال نباید از مشكلات موجود بر سر صدور مجوزهای قانونی در عرصه هوا و فضا و همچنین امنیت این نوع پروازها غافل شد. كارشناسانی كه این نوع طرح‌ها را دنبال می‌كنند به این نكته نیز اشاره می‌كنند كه باید در گوشه و كنار شهرها نقاط متعددی به عنوان محل نشستن و برخاستن این سیستم‌ها طراحی و ساخته شود.
در شهرهای آینده سیستم حمل و نقل درونشهری تنها مبتنی بر مترو و خطوط اتوبوسرانی سریع نبوده و از مسیرهای هوایی نیز استفاده خواهند شد.
پروفسور هنریش بولتوف با اشاره به مقوله امنیت می‌گوید: رعایت امور امنیتی در این نوع سیستم‌ها و خطوط پروازی كه در آنها به كار گرفته خواهند شد، موضوع حساسی است. بدون شك پروژه myCopter محقق شد، چه زود یا دیر اما تا آن زمان باید این نوع نگرانی‌ها باید بر طرف شود. هم اكنون خودروها روی زمین و در مسیرهای تعیین شده‌ای به حركت خود ادامه می‌دهند با این حال هنوز نگرانی‌های زیادی درباره امنیت جانی رانندگان و سرنشینان این خودروها وجود دارد. از سوی دیگر ارائه انبوهی از فناوری‌های نوین در زمینه توسعه خودروهای هوشمند و سیستم‌های تشخیص فاصله میان خودروهای در حال حركت نشان از این نگرانی‌ها دارد، اما زمانی كه خودروها راهی آسمان شوند این نگرانی‌ها دو چندان خواهند شد. در این وضعیت دیگر حد و مرزی همچون خیابان‌ها و جداول كنار پیاده‌رو وجود نخواهد داشت و هر لحظه این امكان وجود دارد كه خودروهای پرنده با یكدیگر برخورد كنند. كارشناسانی كه این طرح‌ها را دنبال می‌كنند می‌گویند كه در آینده و زمانی كه این نوع سیستم‌ها گسترش یابد عملا جایی وجود نخواهد داشت كه خودروهای پرنده نتوانند در آنجا پرواز كنند. پس تامین امنیت افراد در این سیستم می‌تواند به عنوان مهم‌ترین فاكتور نگران كننده و چالشی در نظر گرفته شود.
این نگرانی‌ها هر چقدر زیاد باشند قابل برطرف كردن هستند و زمانی كه مزایای استفاده از این نوع خودروها بیان می‌شود، تلاش دانشمندان برای برطرف كردن آنها مضاعف می‌شود. ظرفیت بالای این سیستم در كاستن از آلاینده‌های كربنی و گازهای گلخانه‌ای یكی از مهم‌ترین مزایای توسعه این فناوری به شمار می‌آید.
نكته مهم این است كه خودروهایی كه در سیستم حمل و نقل هوایی آینده به كار گرفته خواهند شد حداكثر فواصل زیر 100 كیلومتر را طی می‌كنند. این خودروها یك یا 2 نفره خواهند بود به همین دلیل جای چندان تعجب نخواهد داشت كه تمام برقی خواهند بود و این یعنی خودروهایی كه در این سیستم به كار گرفته خواهند شد، تولیدكننده آلاینده كربنی نخواهند بود.
جذابیتی كه در این نگرش نهفته است بسیاری از علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری در این زمینه را ترغیب به صرف هزینه‌های قابل توجهی در این خصوص كرده است.
به تازگی خودروی پرنده‌ای ساخته شده است كه عملا تلفیقی از خودرو و هواپیمای كوچك است و می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای به كارگیری در سیستم حمل و نقل هوایی یك یا 2 دهه آینده باشد. این فناوری ابتكاری قابلیت و توانایی تغییر از فرم هواپیما به ماشین در زمان كمتر از 30 ثانیه را دارد
آزمایشات متعددی روی این فناوری صورت گرفته كه تمامی آنها موفقیت‌آمیز بوده‌اند. سرعت این سیستم هوایی 185 كیلومتر بر ساعت است و تا 724 كیلومتر نیز قابلیت پرواز را دارد. البته این سیستم هوایی از سوخت بنزین استفاده می‌كند و به همین دلیل منتقدان زیادی پیدا كرده است.
پروژه myCopter فاصله چندان زیادی تا واقعیت ندارد و آن زمانی است كه تصاویر انیمیشنی كه در آنها خودروهای كوچك و بزرگ پرنده در آسمان شهرها به این طرف و آن طرف می‌روند به واقعیتی عینی تبدیل خواهند شد.
بخش دانش و زندگی تبیان
منبع:روزنامه جام جم
