وصیّت تكان دهنده و عشق به نماز

اما خوب است همه ما نکته ای را در نظر داشته باشیم و فراموش نکنیم ،که فلسفه تمام عبادات روح تسلیم و پذیرش امر خداوند متعال است نه لذت ما و خواسته ی دلمان .

گاهی اوقات افرادی مشاهده می شوند که به انواع فسق و فجور و بی بند و باری و گناه آلوده اند و گاهی هم به قول خودشان حسی دست می دهد و عبادتی هم می کنند البته این بد نیست هیچ کس در هیچ مرتبه وجودی نباید ناامید از رحمت خدا باشد چرا که او مهربانترین است و توبه پذیر ، اما بحث بر سر لذت جویی و عصیان ما انسان هاست خداوند متعال ما را آفریده است با این همه نعمت در اختیارمان و یکی از اهداف خود از این آفرینش را عبادت خود می داند عبادتی که او می خواهد همانطور که تعیین کرده و در همان زمانی که خواسته است .او می خواهد ما تسلیم اوامرش باشیم و هر وقت که او خواست به سراغش برویم نه هر وقت که خودمان بخواهیم .

اینجاست که روح بندگی و تسلیم را باید درک کرد بی اما و اگر سر بندگی فرو آورد و این است که به انسان ارزش می دهد .

عزیزانی که چون بنده از عباداتتان لذت نمی برید باید بدانیم که تکالیف سختند و برای همه سخت هستند اگر نبودند که نامشان تکلیف نبود اگر ما آموختیم که بندگی کنیم در مقابل امر خدا چشم بگوییم و لا غیر، لذت خواهیم برد و تازه در آن مرحله هم باید بیاموزیم که عبادت پرست نشویم به خاطر لذتش انجام ندهیم و مرتبا خداوند متعال را در نظر داشته باشم و به سمت او حرکت کنیم شیطان در هر مرحله ای با ترفند خاص همان حال وارد می شود نباید گمراه شد باید مدام مراقبت کرد .

در اینجا حکایتی را از یکی از مردان وارسته خداوند متعال نقل می کنیم تا تلنگری باشد به همه ما که در ابتدایی ترین دستور یگانه بی نیاز هم به دنبال اما و اگر و منیّت هستیم .

وصیّت تكان دهنده و عشق به نماز

سید مرتضى در وصیت خود چنین آورده است : «تمام نمازهاى واجب مرا كه در طول عمرم خوانده ام به نیابت از من دوباره بخوانید.»

وقتى این سخنان از ایشان نقل شد نزدیكان و اطرافیان شگفت زده شدند و پرسیدند چرا؟! شما كه فردى وارسته بودید و اهمیت فوق العاده اى به نماز مى دادید، علاقه مند و عاشق نماز بودید و همیشه قبل از فرارسیدن وقت نماز وضو گرفته، آماده مى شدید تا وقت نماز فرا رسد، حال چه شد كه این گونه وصیت مى كنید؟!

سید در پاسخ فرمود : آرى من علاقه مند به نماز بلكه عاشق نماز و راز و نیاز با خالق خود بودم و از این راز و نیاز هم لذّت فراوان مى بردم، از این رو همیشه قبل از فرا رسیدن وقت نماز لحظه شمارى مى كردم تا وقت نماز برسد و این تكلیف الهى را انجام دهم و به دلیل همین علاقه شدید و لذّت از نماز، وصیت مى كنم كه تمام نمازهاى مرا دوباره بخوانید زیرا تصوّر من این است كه شاید نمازهاى من صد در صد خالص براى خدا انجام نگرفته باشد بلكه درصدى از آنها به خاطر لذت روحى و معنوى خودم به انجام رسیده باشد! پس همه را قضا كنید چون اگر یك درصد از نماز هم براى غیر خدا انجام گرفته باشد شایسته درگاه الهى نیست و مى ترسم به همین سبب اعمال و راز و نیازهاى من مورد پذیرش خداى منّان قرار نگیرد!

آرى! اشتغالات علمى و اجتماعى و سیاسى او نه تنها جلوِ جلوه هاى عبادى و معنوى او را نتوانست بگیرد، بلكه او در این میدان هم گوى سبقت را از دیگران ربود و الگو قرار گرفت.

اینجاست كه باید گفت : او به راستى «مرتضى» و بحقّ «شریف» بود كه با گذشت زمان و ارائه كوششهاى افزون و حوادثى كه در زندگى او پیش آمد و سبب شد كه به نامها والقابى همانند : شریف مرتضى، علم الهدى، ذوالمجدین و ابوالثمانین[1] مشهور گردد. [2]

پی نوشت ها :

[1] - براى اطلاع بیشتر و علت شهرت او به این ,,القاب به اصل كتاب مراجعه شود.

[2] - ر.ك: سید مرتضى (پرچمدار علم و سیاست)، محمود شریفى، ص46 و 47.

فرآوری : محمدی

بخش اخلاق و عرفان اسلامی