هوشنگ مرادی کرمانی: قورباغه مرا نکشید!
هوشنگ مرادی كرمانی:
جذابیت كتاب‌های درسی هر سال كم‌تر می‌شود.
هوشنگ مرادی كرمانی گفت: جذابیت كتاب‌های درسی هر سال كم‌تر می‌شود و سعی می‌شود پیام‌های زوركی، سیاست‌زده و اخلاقی در آن‌ها گنجانده شود.
این نویسنده پیشكسوت كودكان و نوجوانان، در دانشگاه تربیت معلم، در جمع دانشجویان این دانشگاه گفت: ادبیات كودك و نوجوان در كشور در حال شكل‌گیری است. این رشته در كشور ما جوان است و دوران جذابی را طی نكرده است و آموزش و پرورش باید بیش‌تر از این‌ها كار كند.
او همچنین افزود: اولین چیزی كه برای كتاب‌های درسی مهم است، جذابیت آن‌هاست كه به این موضوع توجه نمی‌شود. این در حالی است كه اخلاقیات، در قالب پیام مؤثر هنری، مثل ویتامین در میوه است. وقتی ویتامین از میوه بیرون كشده شد و به كپسول تبدیل شد، مثل شعر‌های شعاری است كه بچه آن را پشت دندان پنهان می‌كند و از پنجره به بیرون تف می‌كند.
مرادی كرمانی یادآور شد: من وارد ادبیات كودك نشده‌ام، بلكه ادبیات كودك در من شكل گرفته است. قبل از نوشتن برای كودكان برای رادیو متن می‌نوشتم. یكی از نوشته‌هایم كه خوب هم جواب داد و قرار بود 13 روز طول بكشد، «قصه‌های مجید» بود كه چهار سال طول كشید. فكر می‌كنم بازتاب كودكی در من مانده است.
او همچنین خاطرنشان كرد: افرادی كه سن‌های مختلف را پشت سر می‌گذارند، كم‌تر به عقب نگاه می‌كنند. افرادی هم هستند كه در یك سن خاص، ذهنیت خاصی در آن‌ها باقی می‌ماند. من هم در كودكی مانده‌ام و هرچه بگذرد، كودكی از ذهنم نمی‌رود. هر كس كه كودكی اش را از دست بدهد، جانش را از دست می‌دهد و می‌میرد.
مرادی كرمانی افزود: هرگز سعی نمی‌كنم برای كودكان بنویسم؛ موقع نوشتن پایه واژگانی خوانندگان را درنظر نمی‌گیرم. هرچه دل تنگم می‌خواهد، روی كاغذ می‌گذارم و می‌بینم بچه‌ها دور من جمع شده‌اند. «قصه‌های مجید» مال بچه‌ها نبود.
او تصریح كرد: ادبیات كودك و نوجوان، ادبیاتی است كه از مادر به نویسندگان كودك و نوجوان منتقل می‌شود. مادران نخستین نویسندگان و شاعران ادبیات كودكان هستند و ادبیات كودك و نوجوان ادامه كار مادر است؛ زبان‌آموزی و احساسات فرد را بدون دانستن این كه مادر، موقع شیر دادن به فرزندش چه گفته، نمی‌توان تحلیل كرد.
در ادامه این مراسم، مرادی كرمانی به پرسش‌های دانشجویان پاسخ گفت. وی در پاسخ به سوال یكی از دانشجویان كه پرسید با خودسانسوری چه می‌كنید؟ گفت: آدم‌های بد در كار‌های من وجود ندارند. آدم‌ها تركیبی از خوبی و بدی هستند. من در داستان‌هایم آدم‌های خاكستری می‌سازم؛ نه سیاه و نه سفید. وقتی این‌گونه نگاه می‌كنم، آدم‌ها در داستان‌هایم یك‌بعدی نمی‌شوند. در واقع آن‌ها را انتخاب می‌كنم.
او در پاسخ به سوال دیگری درباره این‌كه بهتر نیست در نوشته‌هایتان از لحاظ روانی به كمبود‌های عاطفی كودكان توجه كنید، بیان داشت: من در نوشتن، نه به پیام، نه به روان‌شناسی و نه به اخلاقیات توجه می‌كنم. نوشتن برای من یك حادثه درونی است كه یك مطلب به ذهنم آمده و تمام مواقع در ذهنم وجود دارد؛ در من درونی می‌شود و روی كاغذ می‌آید. مثل تشریح شنای قورباغه و حبس قورباغه، وقتی درباره آثار من صحبت می‌كنید، قورباغه من‌را می‌كشید كه این البته چیز بدی نیست.
مرادی كرمانی در پایان به دانشجویان علاقه‌مند به نویسندگی توصیه كرد: آن‌قدر بنویسید تا نویسنده شوید.
لینک:
