روزاسه شبیه آکنه است

این بیماری مسری نیست و هیچ نوع عفونتی ندارد. این بیماری با تماس هم منتقل نمی‌شود.

رزاسه در بزرگسالان بین سنین 30 تا 50 سال دیده شده است. رزاسه در هر دو جنس دیده شده است، اما بیشتر، زنان یائسه را دچار می‌کند.

اغلب افراد مبتلا نمی‌دانند که این بیماری درمان است. این افراد ممکن است فکر کنند که پوستشان حساس است.

تفاوت‌ رزاسه و آکنه

روزاسه در حالی که می‌تواند با آکنه همراه باشد، تفاوت‌های زیادی با آن دارند. رزاسه را گاهی با نام آکنه بزرگسالان می‌خوانند.

- در رزاسه هیچ دانه چربی و جوش سر سیاه دیده نمی‌شود.

- در آکنه جوش‌ها بزرگ می‌شوند، در حالی که در رزاسه، جوش‌ها بزرگ نمی‌شوند.

- روزاسه دارای برآمدگی قرمز کوچک می‌باشد. ولی بر خلاف آکنه بر اثر فشردن این برآمدگی‌ها، تمام محتویات آن خارج نمی‌شود.

- افراد دچار رزاسه، پوستی قرمز رنگ دارند، ولی افرادی که جوش می‌زنند، پوستشان کمتر قرمز است.

بیماری‌های شیبه رزاسه

آکنه ولگاریس (جوش بدشکل)، التهاب سیستم لنفاوی، حسایت دارویی، پوست شوره دار، آلرژی فصلی، اگزما، درماتیت اطراف دهان، ورم ملتحمه آلرژیک، سندرم کارسینوئید و تبخال نیز شبیه رزاسه هستند.

نشانه‌های رزاسه

تکه‌های قرمز یا صورتی در پوست صورت، خصوصا قرمزی دائمی یا موقتی در پیشانی، چانه، بینی و لب‌ها؛ عروق خونی ریز قابل مشاهده، برآمدگی‌های کوچک قرمز رنگ، کیست‌های قرمز رنگ و چشمان صورتی.

تاثیر رزاسه بر بینی و چشم ها

بینی یکی از مناطق اولیه درگیر با رزاسه می‌باشد. بینی قرمز و دارای برآمدگی می‌شود و رگ‌های کوچک خونی برجسته می شوند. اگر این عارضه بدون درمان رها شود، می‌تواند منجر به بدشکلی بینی شود. این مشکل بیشتر در مردان دیده شده است و با جراحی می‌توان آن را از بین برد.

نصف بیماران مبتلا به رزاسه، احساس خشکی، سوزش و وجود شن در چشم‌شان دارند. این افراد ممکن است قرمزی پلک داشته باشند و به نور حساس باشند. اگر رزاسه درمان نشود، موجب تخریب قرنیه چشم می‌گردد. چشم پزشک ممکن است آنتی بیوتیک خوراکی یا قطره‌ای، برای درمان چشم تجویز کند. اگر درمان انجام نشود، بینایی این افراد از بین می‌رود.

علل رزاسه

علت پیدایش رزاسه، هنوز مشخص نیست، اما آنچه که مشهود است، اتساع رگ‌های خونی کوچک در صورت می‌باشد.

دلایل دیگر رزاسه عبارت است از: عوامل ژنتیکی به علاوه قرار گرفتن در معرض آفتاب، کرم‌هایی که در فولیکول‌های مو (Demodex folliculorum) دیده شده‌اند، هلیکوباکتر پیلوری (این باکتری موجب زخم معده می‌گردد)، بیماری‌های دستگاه گوارش و داروهایی که موجب گشاد کردن رگ‌های خونی می‌گردند.

تشخیص رزاسه

بیوپسی پوست (نمونه‌برادری پوست و دیدن آن در زیر میکروسکوپ) ممکن است مفید باشد.

خراش دادن پوست برای از بین بردن کرم‌های پوست.

آزمایش خون لازم نیست، اما ممکن است برای حذف علل سرخ شدن صورت و گرگرفتگی مورد استفاده قرار گیرد.

درمان رزاسه

رزاسه با افزایش سن، بدتر می‌شود. رزاسه به طور کامل درمان نمی‌شود، اما می‌توان با استفاده از روش‌های مناسب، این بیماری را کنترل کرد.

تحت نظر پزشک می‌توان از صابون ضد باکتری، کرم‌های موضعی، قرص‌های آنتی‌بیوتیکی (تتراسایکلین، آموکسی کلین)، لیزر درمانی، نور درمانی و ایزوترتینوئین (آکواتان) برای درمان استفاده کرد.

رژیم غذایی

ماست، خامه ترش، پنیر، سس سویا، مخمر، بادمجان، آواکادوو، اسفناج، برخی لوبیاها و نخودها، مرکبات، گوجه‌فرنگی، موز، کشمش، انجیر و آلو قرمز را نباید مصرف کنند.

نکات قابل توجه برای افراد مبتلا به رزاسه

- از سیگار کشیدن، مصرف غذاهای تند، نوشیدنی‌های داغ، الکل و شکلات دوری کنند.

- از صابون‌های تند استفاده نکنند.

- از خراشیدن صورت خودداری کنند.

- داروهای حاوی کورتیزون و یا استروئید را نباید به پوست بزنید، زیرا باعث گشاد شدن مویرگ‌های صورت می‌شوند.

- در معرض اشعه خورشید قرار نگیرند و در هوای خیلی سرد و خیلی گرم نیز نباید باشند.

- با یک پاک کننده ملایم، صورت خود را دو بار در روز بشویند. شستشوی بیشتر موجب تحریک می‌گردد.

- هر روز صبح، کرم ضدآفتاب به صورت بزنند.

- پزشک ممکن است، آنتی‌بیوتیک موضعی تجویز کند.

- برخی مواد آرایشی و اسپری مو، موجب قرمزی و تورم می‌گردند.

- صابون، ضد آفتاب و مرطوب کننده‌های مورد استفاده، باید بدون الکل باشند.