سرنوشت گشایندگان در

این کلید که از جنس چوب ساخته شده است  بر روی یک خمره زیبا در خرابه‌های یک قصر قدیمی در مصر یافت شده‌است اما این طور که تاریخ شناسان می گویند در میان یونانیان بر خلاف مصریان استفاده از کلیدهای تسمه ای و طنابی باب بوده است. بعدها صنعتگران رومی به استفاده از آهن بجای چوب پرداختند. در قرون وسطی صنعت ساخت کلید پیشرفت قابل ملاحظه‌ای نمود.

نکته جالب توجه دیگری که رخ داد به سال 1818 میلادی، باز می گردد که دولت انگلستان جایزه یکصد لیره ای تعیین نمود برای ساخت قفلی که فقط با کلید خودش باز شود. در این مسابقه فردی بنام «پرمیاچوب» یکصد لیره را از آن خود کرد.

همانطور که حتما می دانید در گذشته شهرها دارای دروازه بودند ولی شاید ندانید که هر دروازه کلیدی داشت.

در دوران قاجار، تهران نیز دارای کلید بود و دروازه بانان شهر، هرشب در ساعت دوازده نیمه شب دروازه‌ها زا بسته و کلید آن را برای داروغه می‌بردند. کلید شهر گاهی بصورت سمبلیک به میهمانان افتخاری شهرها تقدیم می‌شود. لرد بیور شهردار وقت شهر لندن، هم کلید طلای شهر لندن را به ناصرالدین شاه هدیه داد.

در اوایل قرن بیستم، پدر و پسری آمریکایی بنام «لینوس یال بزرگ» و «لینوس یال جوان» صنعت قفل و کلید را مکانیزه نمودند و انقلابی در این صنعت بوجود آوردند. اما این تاریخچه کم کم به پایان خود نزدیک می شود و از کلید چیزی جز یک مفهوم باقی نمی ماند ، تحریم استفاده از کلیدهای فیزیکی مدتی است که آغاز شده است.

در دنیای امروز کلیدهای فیزیکی را آسیب پذیر می دانند به همین علت سرعت فزاینده ای برای حذف آنها وجود دارد. اگر بخواهیم به معایب کلید ها بپردازیم می توانیم به آسیب پذیر بودن آنها ، امکان گم شدن و همچنین تجسس هر روز شما در داخل جیب هایتان برای پیدا کردن آن اشاره نمود. به همین منظور استفاده از کارت های هوشمند ، اثر انگشت ، پردازش صوت و یا تصویر برای باز و بسته شدن درب ها رواج یافته است.

به طور کلی سیستم بیومتریک برای جایگذینی به جای کلیدها ساخته نشده  و خیلی گسترده تر از این موضوع عمل کرده است اما به طور کلی اینگونه تعریف می شود :

شما به هر کجا که می روید باید هویت خود را به همراه داشته باشید تا اجازه ورود و یا استفاده از امکانات را داشته باشید به طور مثال برای ورود به خانه باید کلید داشته باشید و یا ورود به اتاق کار !

شما زمانی که به محل کار خود وارد می شوید باید کار داشته باشید که هویت شما و اجازه ورود شما باشد ، اگر قصد سفر به کشور دیگری را دارید پاسپورت شما هویت شما و اجازه ورود شماست، کارتهای هوشمند، کارتهای مغناطیسی، کلید، پاسپورت، شناسنامه و ... این اشیاء دارای نواقصی هستند همچون: گم شدن، عدم همراه بودن شخص، فرسوده شدن و جعل شدن و ...

دومین نوع سیستم های شناسایی که وارد بازار شدند می توان به نام "دانش" آنها را خطاب قرار داد

قرن ها قبل هم این روش وجود داشته مثلا برای ورود به قلعه شما باید کلمه رمز را می گفتید یعنی چیزی که شما بخاطر می سپارید مانند: پسورد و پین کد. البته این سری هم قطعا بی نقص نیست مانند فراموش کردن رمز و یا لو رفتن آن.

به راستی در دنیای امروز،  ما برای کامپیوتر خود رمز عبور تعریف می کنیم، از پست الکترونیکی استفاده می‏کنیم و برای آن رمز می گذاریم و یا یک بلاگر (وبلاگ نویس) هستیم و باز هم رمز،کارت اعتباری داریم و رمزی دیگر و ... در هر حال شهروند دنیای مجازی بودن است و ... چقدر می توانید به حافظه خود اعتماد کنید و یا شاید شما هم 2 و3 تا رمز دارید که همین 3 تاست برای همه کارت ها و رمز ها ؟

دسته سوم سیستمهای مبتنی بر بیومتریک است. این سیستمها از خصیصه‌های فیزیولوژیکی و رفتاری انسان جهت شناسایی استفاده می کنند. این روش دیگر معایب روشهای قبل را ندارد و امنیت و دقت را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد.

1.شناسایی

2. تصدیق هویت

که می تواند با بررسی

1. اثر انگشت

2. امضا

3. عنبیه چشم

4. اسکن چهره

5. صدا

اتفاق افتد

ادامه دارد...

فائزه سیدخاموشی

بخش دانش و زندگی تبیان

منابع:

"BIOMETRICS & SECURITY" by: National science and technology councol

"Phoenix Data Quality" Police Research Group 1998; "on the record HMI of Constabulary 2000

maximumtech