من و تو،دو روی یک سکه

همین مساله در تعریف افراد تاثیرگذار است و پدیده ای را برای عده ای بی نهایت دوست داشتنی و برای عده دیگر،منفور و مخدوش می کند.البته عده ای هم هستند که هیچ یک از این دو احساس را ندارند و اغلب با نگرشی خنثی به دنیای اطراف خویش می نگرند.

تلویزیون ابزاری است که می توان آنرا مجموعه ای از تضادها نامید.یعنی تلویزیون می تواند حامل عناصر مثبت و منفی فراوانی باشد. هرچند که این خاصیت تکنولوژی است که همیشه در طی تمامی مراحل زمانی از ابعاد مثبت و منفی و یا همان سودمندی و زیان،برخوردار بوده است.

بدون شک برای بررسی همه جانبه و نقد یک شبکه تلویزیونی به طور مثال،باید با نگرشی بدون تعصب و سوگیری،وارد این عرصه شد تا بتوان به درکی منطقی و درست دست پیدا کرد. قصد ما در این مقاله این است که نگاهی دوباره به شبکه ماهواره ای من وتو داشته باشیم.نگاهی که به بیان نکات مثبت و منفی اشاره دارد.نگاهی که معتقد است شبکه من و تو، دو روی یک سکه است.

بی شک تمامی ایرانیانی که با مواردی مانند اینترنت و ماهواره سروکار دارند این روزها آشنایی نسبی با شبکه من و تو دارند. با توجه به فضای خاصی که بر شبکه های ماهواره ای حاکم است،شبکه من و تو با به کار گیری شیوه ای جدید و جذاب،توانست مورد اقبال مخاطبان بسیاری قرار گیرد.

با توجه به اینکه ظهور این شبکه در فاصله نسبتا کمی بعد از شبکه فارسی وان بود، این احتمال وجود داشت که با رویکرد متفاوتی از این شبکه عمل کند.همین اتفاق نیز رخ داد و من و تو توانست مخاطبان بیشتری نسبت به فارسی وان،به دست آورد. برای این موضوع دلایل واضحی وجود دارد.فارسی وان با نمایش دائمی اعمال وسخنان بی مایه،پوچ و لومپن، برای بسیاری از مخاطبانش دلزدگی و خستگی ایجاد کرد.اما من وتو بسیار متفاوت از فارسی وان عمل کرد.اصولا ساختار این دو شبکه دارای تفاوتهای بسیار است. من وتو شبکه ای است که به پخش برنامه هایی متنوع از قبیل مستند،گزارش و فیلم می پردازد. اما به نظر می رسد مستندهای این شبکه بیش از سایر برنامه هایش موجب جذب عده زیادی از مخاطبان شده است.مستندهایی که با موضوعات متنوع و جالبی تهیه شده اند.

نکته مهمی که در این زمینه وجود دارد،سیاست جالبی است که در گزینش این مستندها وجود دارد. سیاستی که تشخیص می دهد به گونه ای برنامه تهیه کند که با سلیقه عده زیادی از افراد با عقاید و نظر های مختلف، هماهنگ باشد. مستندهایی که اغلب انها با برنامه ریزی و تفکری زیرکانه طراحی و ساخته شده اند تا تاثیرات تدریجی خود را به دنبال داشته باشند.به این ترتیب در طول شبانه روز شاهد پخش مستندهای متنوع،جذاب و پرهزینه ای از این شبکه هستیم. البته مشاهده این برنامه ها ممکن است این سوال را در ذهن بینندگان ایجاد کند که بودجه و هزینه های کلان این شبکه از کجا تامین می شود.چون این شبکه که در واقع با یک مدیریت در حال فعالیت است هیچگونه تبلیغات از هیچ شرکتی نداشته و در واقع اسپانسر تبلیغاتی ندارد. به هر حال هزینه های این شبکه باید از طریقی تامین شود.با توجه به اینکه بسیاری از مستندهای این شبکه خریداری می شوند و این مسئله جالبی است که چه کسانی مسئول تامین مخارج چنین برنامه های هستند که همگی انها را به طور رایگان در اختیار مخاطب قرار دهند. بدون شک برای موسسان و تهیه کنندگان برنامه ها ی این شبکه دلایل محکم و بسیاری وجود دارد که چنین چیزی را موجب می شود.در این مقاله قصد نداریم به اهداف و نیات گردانندگان این شبکه بپردازیم بلکه اصل هدف این مقاله اشاره به این مطلب است که شبکه من و تو یک ویژگی خاص دارد و ان اینکه برنامه هایی با محتوای مثبت و سازنده و برنامه هایی خالی از محتوا و پوچ را در کنار هم قرار داده است.

نگاه منصفانه به این شبکه ایجاب می کند که از جنبه مثبت و مفید برنامه های این شبکه نیز سخن گفته شود تا در این موارد الگویی مناسب برای تهیه کنندگان برنامه های تلویزیون داخلی باشد.

در شرایط فعلی نمی توان به روش های گذشته عمل کرد و انتظار تاثیر گذاری داشت. زمان اکنون به گونه ای است که هر لحظه باید به روش و تمهیدات تازه ای در رابطه با بهره گیری از رسانه، اندیشید.بهتر است پس از نگاه نقادانه و البته منصفانه به چنین شبکه هایی،قدری هم در رابطه با عملکرد خودمان تامل و اندیشه کنیم تا بهتر بتوانیم برای چینش برنامه های دراز مدت در جهت داشتن آینده ای بهتر،قدم برداریم.

فاطمه ناظم زاده

بخش ارتباطات تبیان