دیگه باید تنها بخوابی

«خواب» برای کودکان همانند تغذیه لازم و ضروری است و باید به چگونگی و وضعیت خواب آنها نیز مانند تغذیه و... اهمیت داد. شما به عنوان والدین کودک آیا می دانید چگونه می توانید در خواب بهتر به کودکان تان کمک کنید؟

یكی از مسائل مهمی كه ذهن بیشتر والدین جوان را مشغول می‌كند، این است كه باید فرزندشان را در اتاق خودشان بخوابانند یا اینكه او را از همان ابتدا به خوابیدن در اتاقش عادت دهند. نگرانی از این كه مبادا برای كودك مشكلی پیش آید و مادر متوجه نشود، باعث می‌شود بسیاری از مادران كودكشان را در تخت خودشان بخوابانند...

با بزرگ شدن كودك و عادت كردن به این شیوه، خواباندن او به تنهایی در اتاق خودش مساله‌ای بغرنج می‌شود. در ادامه این مقاله، برای راهنمایی والدین، به توصیه هایی در این باب می پردازیم:

* به طور كلی در یك سال اول بهتر است شیرخواران در معرض دید والدین باشند، زیرا احتمال  مرگ ناگهانی شیرخواران كه علت دقیق آن كاملا مشخص نشده است، وجود دارد؛ حضور كودك در كنار والدین، به مادر و پدر امكان می‌دهد كه تنفس و وضعیت خوابیدنش را هنگام خواب بررسی كنند. به همین دلیل توصیه می‌كنیم حتی اگر اتاق جدایی برای فرزند در نظر گرفته می‌شود، در معرض دید والدین باشد. از آنجا كه این امكان معمولا وجود ندارد، بهتر است در یك سال اول شیرخوار در اتاق والدین‌ اما در تخت جدا خوابانده شود.

* بعد از یك سال، به خصوص در مورد كودكانی كه شیر مادر نمی‌خورند، بهتر است جای خواب آنها را جدا كرد اما در مورد شیرخواران شیر مادرخوار، ممكن است جداكردن فرزند از مادر هنگام خواب كار راحتی نباشد زیرا مادر مجبور می‌شود با هر بار گریه كودك، بلند شود و او را به تخت خود بیاورد یا در كنار تختش بنشیند و او را تغذیه كند و دوباره به تخت بازگرداند. اگر مادری بتواند این زحمت را بپذیرد، بهتر است از پایان سال اول محل خواب شیرخوار جدا شود.

نکته: استثنائا در مورد كودكان شیر مادرخوار، حداكثر زمانی كه شیرخوار می‌تواند در اتاق خواب والدین بخوابد، تا دوسالگی است اما در این صورت هم باید محل خواب و تخت خواب شیرخوار جدا باشد.

* بعد از دو سالگی به طور منطقی و علمی، توجیهی برای خواباندن فرزند در كنار والدین وجود ندارد اما گاهی وابستگی مادر به فرزند شدید است و نمی‌تواند او را از خود جدا كند زیرا در آغوش گرفتن فرزند به او احساس آرامش و اطمینان می‌دهد و دوست دارد تا سال‌ها فرزندش در كنارش باشد. در این حالت لازم است با مادر صحبت شود و هر چه سریع‌تر جدایی صورت بگیرد. در اغلب موارد جدایی به دلیل وابستگی شدید مادر به فرزند انجام نمی‌شود، ولی به هر حال مادری هم كه از لحاظ عاطفی توجه و محبت كافی به فرزندش دارد، می‌تواند در پایان دو سالگی محل خواب فرزندش را جدا كند.

* بهترین راه این است كه فرزندمان را عادت دهیم خودش در تختش تنها بخوابد. اینكه او را بخوابانیم و بعد در تخت بگذاریم، كار صحیحی نیست. باید از ابتدا فرزند را طوری بار بیاوریم كه بداند در مورد این مساله جدی و قاطع هستیم. البته مادر می‌تواند تا زمانی كه كودك به خواب رود در اتاق او بماند. عادت‌های دیگر مانند خواباندن در بغل یا روی پا یا در اختیار گذاشتن قسمتی از مو یا بدن مادر در دست كودك تا زمانی كه به خواب برود، صحیح نیست. در مورد كودكی كه چنین عادتی پیدا كرده، بهتر است مادر عروسك نرم پارچه ای ، پشمالو و یا اسباب بازی و حتی پتوی مخصوص در اختیارش قرار دهد تا كودك عادت كند عروسك یا بالشش را بغل بگیرد تا به خواب برود. وقتی این عادت از بین رفت، به راحتی با بردن كودك به اتاقش و ماندن مادر در كنار او، به خواب می‌رود.

*اگر کودک تان از تنها خوابیدن، خیلی می ترسد و شما اجازه می دهید کنارتان بخوابد، مشکل او را حل نکرده اید. ترس او باید دلیل داشته باشد. شما باید به او کمک کنید تا علت ترس خود را بیابد. نباید برای خاتمه دادن به ترس و ناراحتی، او را به بستر خود دعوت کنید. این کار به صبر، درک و استقامت قابل ملاحظه شما نیاز دارد. به کودک این فرصت را بدهید که در مورد مشکل احتمالی و هیجانات یا چیزهای جالبی که در روز برایش اتفاق افتاده با شما صحبت کند، حتی کودک می تواند وقتی در تخت خود دراز کشید از زبان خودش داستانی برای شما بگوید و در مورد این داستان با او صحبت کنید و مطمئن شوید که تخیلات در ذهن او نماند. این مسئله کمک می کند که کودک با آرامش بیشتری به خواب فرو رود.

* مادر نباید به تخت كودك برود یا در اتاق او روی زمین بخوابد زیرا این كارها هم تفاوتی با خوابیدن كودك در اتاق والدین ندارد. باید كودك حس كند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن كنار او نیست. مادر می‌تواند برای فرزندش كتاب بخواند یا قصه بگوید تا كودك در حالی كه عروسك به بغل دارد، به خواب برود.

* اگر کودک را در تخت خوابش بگذارید و اجازه دهید که بدون لالایی و تکان دادن، خودش به تنهایی بخوابد و در طول شب نیز به خواب ادامه دهد، مطمئنا برای شما و فرزندتان، بهتر خواهد بود. در هر حال، به  نفع کودک است که خوابی پیوسته و متبسم داشته باشد.

* بهتر است که کودک را با افراد دیگر، در یک جا نخوابانیم. تنها خوابیدن، بخش مهمی از یادگیری کسب استقلال، بدون اضطراب با آرامش و اطمینان است. این روند، در رشد روانی به  موقع او اهمیت به سزایی دارد. خوابیدن کودک در بستر شما، به جای آن که باعث آرامش و اطمینان او شود، برای او اضطراب و سردرگمی به  همراه می آورد.

* كودكان راحت وقتی در طول شب بلند می‌شوند، دوباره خودشان به خواب می‌روند اما وقتی كودكان بدقلق و دشوار در طول شب زیاد بلند می‌شوند، مادر مجبور می‌شود با هر بار نق زدن و گریه كردن به آنها شیر دهد یا رسیدگی كند. برای آنكه به مادر فشار زیادی نیاید، به‌خصوص در مورد كودكان شیر مادرخوار، توصیه می‌شود مادر كودك را در اتاق خودش بخواباند و به درخواست فرزندش پاسخ دهد اما در مورد کودک بزرگ‌تر از دو سال، بهتر است مادر او را جدا بخواباند و در صورت بیدارشدن كودك و درخواست چیزی، به او رسیدگی كند.

* اگر مادری كودكش را تا حداكثر دو سالگی از خود جدا نكرد و كودك به خوابیدن کنار مادر عادت داشت، می توان از جدول ستاره برای از بین بردن این عادت، بالخص در مورد كودكان سه سال به بالا، استفاده نمود. یعنی به كودكمان بگوییم هر روز صبح كه بلند می‌شوی اگر در تختخوابت بودی، یك برچسب جایزه می‌گیری و مثلا هر سه برچسب یك جایزه بزرگ‌ دارد. استفاده از روش‌های تشویقی در این مورد مؤثر هستند.

* جداكردن كودك از والدین و خواباندن مستقل او در اتاقش كمی زحمت دارد و گاهی یكی، دو ماه طول می‌كشد. اگر شب تا صبح كودك چند بار بلند شد، باید والدین به نوبت، او را به اتاق خودش ببرند و اجازه ندهند بینشان بخوابد. مشكل برخی خانواده‌ها این است كه یك هفته، 10 روز و حتی یك ماه این روش را ادامه می‌دهند اما یك شب كه كودك وارد اتاق والدین می‌شود، به دلیل بی‌حوصلگی او را به تخت خودش بازنمی‌گردانند. همین كار باعث می‌شود تمامی زحماتشان هدر برود و مادر مجبور شود این مسیر را دوباره طی كند.

فرآوری: نسرین صفری

بخش خانواده ایرانی تبیان

منبع:

سلامت

روزنامه ابتکار

مقالات مرتبط :

به دنیای کودکانه وارد شوید

لالایی از نوع بازی

با قصه معجزه کنید