آمده ایم بنده خدا شویم

در علم اخلاق هم از این نکات کلیدی، به وفور پیدا می شود. گاهی عارفی وارسته و عالمی برجسته که سالها، عمر خود را در راه خدمت به خلق و بندگی خدای متعال گذرانده، حرفی می‌زند، جمله ای می‌گوید، که ممکن است بزرگرترین مشکل زندگی ما را حل کند.

البته این نکته‌ها وقتی جذاب و شیرین است که از زبان کسی بیرون بیاید که به تهذیب و علم او ایمان داریم. این بار می‌خواهیم یک درس اخلاق اینترنتی برای شما برگزار کنیم و شاه‌کلیدهایی از سخنان استاد اخلاق، آیه الله فاطمی نیا را خدمت شما دوستان عزیز ارائه کنیم. پس با ما همراه باشید.

ــ اصل اشتغال به عیوب نفس بسیار مهم است. باید بنشینم ببینم چه عیوبی دارم. اگر بنده چنین کاری نکند اگر تمام وعاظ عالم هم جمع بشوند نمی توانند هیچ کاری بکنند. امام باقر (ع) می‏فرماید: «اگر بنده خودش به فکر نیفتد و با خود جلسه نگذارد مواعظ همه عالم هم هرگز او را اصلاح نخواهد کرد».

ــ تصمیم بگیریم زبان‏هایمان را آلوده نکنیم. وقتی خدا منت گذاشته و اجازه داده اسم‏هایی چون الله، فاطمه، محمد، حسین و.... را به زبان بیاوریم، پس این زبان را به چیز دیگر آلوده نکنیم!

ــ برای ترک گناه فقط لازم است تصمیم بگیریم. لازم نیست مانند بعضی افراد بگوییم "عهد می‏کنیم". فردی را دیدم دست یک سیگاری را گرفته بود و می‏گفت: «بگو عهد می کنم سیگار را کنار بگذارم». گفتم: ول کن این بیچاره را! نباید این قدر به مردم سخت گرفت. تو بدی‏ها و مضرات سیگار را برایش بگو! این همه فشار لازم نیست.

جاهل، یا افراط می کند یا تفریط. ما نه منکر کرامت هستیم و نه آن را به این بی در و پیکری قبول داریم.

این حرف‏ها نیست. اگر خدا صلاح دانست در دامن یک بنده کرامت می‏ریزد و اگر صلاح ندانست هم نمی‏دهد. بنده فردی را دیدم که از بسیاری از صاحبان کرامت مقام بالاتری داشت ولی کرامت نشان نمی داد. چون مصلحت نبود کرامت نشان دهد. مقصود این حرف‏ها نیست. ما آمده‏ایم بنده خدا بشویم. مهم این است که خدا و امام زمان از ما راضی باشند. این است که برای ما ملاک است و اگرنه کرامت دادند یا ندادند مهم نیست. اصلا دین ما برای این مسائل نیست که کاری بکنیم صاحب کرامت بشویم و این طور مسائل. هدف فقط بندگی خداست و کرامت صاحبان کرامت نیز کاشفیت آنهاست. او در عظمت دین مشغول به کشف است.

ــ تا نظربلندی نباشد، قرب حق حاصل نمی‏شود و بنده کامل نمی‏شود. یکی از دعاهای با فضیلت این است:

«یا من ظهر الجمیل و ستر القبیح». این را وقتی می‏خوانی تصمیم بگیر نیکی‏های مردم را بگویی و زشتی‏هایشان را بپوشانی! دعا می‏خوانی: «یا ستارالعیوب!» خوب تو هم عیب دیگران را بپوشان! وقتی در کمیل می‏خوانیم: «کم من قبیح سترته» تصمیم بگیریم بدی مردم را بپوشانیم و ستارالعیوب باشیم.

ــ فرد نشسته سر سجاده مرتب می‏گوید: «یا ارحم الراحمین! یا اکرم الاکرمین!» کتاب دعا را می‏بندد، می‏آید پیش زن و بچه می‏بینی چقدر خشک و خشن است. دعای این فرد مستجاب نمی‏شود. تعارف نداریم. یکی از علل استجابت دعا این است که باطن را متحقق کنی با مضامین دعا.

ــ از بیرون می‏آید خانه می‏گوید: "آقا جاتون خالی دعای کمیل بودیم". چه کمیلی؟ چهل سال است بلد نیستی با همسرت درست حرف بزنی! چهل سال نتوانستی زبانت را کنترل کنی! پس به قول امیرالمؤمنین(ع) اگر محاسبه نفس کنیم و اعمال خود را بسنجیم متوجه می‏شویم که بعضی درهای رحمت چرا به رویمان بسته می شود و نمی توانیم حال معنوی پیدا کنیم. ــ بعضی‏ها حاضرند از تمامی لذایذ بگذرند تا یک نفر آنها را "قربان" خطاب کند. هر گناهی را مرتکب می‏شود تا یکی به او بگوید "اطاعت قربان"! چقدر انسان متکبر است! یکی از عرفا می‏گفت بعضی حب ریاست‏ها مثل آتشفشان زبانه کشید که شعله‏اش به خیمه‏های امام حسین(ع) در روز عاشورا رسید.

ــ دعای کمیل بسیار دعای زیبایی است. کمیل که برای آواز خواندن نیست. کارهای عجیبی هنگام خواندن این دعا می‏کنند. مثلاً بعضی قسمت‏ها را 3 بار می‏خوانند!

برگرفته از سخنان حجه الاسلام و المسلمین فاطمی نیا. پایگاه ابنا

تهیه و فرآوری - محمد حسین امین – حوزه علمیه تبیان