پوشش بدن

روی بدن قورباغه ها از بافت کشش داری پوشیده شده که شامل روپوست (Epidermis) و پوست (Derm) است.

این بخش در واقع نگه دارنده ی بخش های داخلی است. وظایف دیگری نیز بر عهده پوست هست  که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد...

1. به عنوان یک پوشش از ورود میکروب ها به داخل بدن جلوگیری می کند.
2. تنفس پوستی به وسیله ی آن صورت می گیرد.
3. آب جذب می کند به طوری که قورباغه ها آب نمی نوشند.
4. روپوست از بافت پوششی لایه لایه تشکیلی شده است که رویه ی خارجی آن به صورت صفحات پهن شاخی جدا شده و می افتد. و یاخته ی جدید جانشین آن می گردد. (این یاخته ها خود توسط یاخته های لایه مولد ساخته می شود). ریزش پوست بدن این جانوران در فصل تابستان اتفاق می افتد. معمولا بخش شاخی شده به وسیله ی دست ها به صورت یک پارچه کنده می شود. و گاهی خود جانور آن را می خورد. پوست که به آن زیر پوست هم گفته می شود، بافت پیوندی دارد.

در بخش سطحی پوست غدد ترشحی مخاطی و غدد سمی و همچنین یاخته های حامل رنگ دانه ها وجود دارد.

در زیر این لایه بخشی از بافت پیوندی که دارای رشته های کش دار زیادی است وجود دارد. به همین دلیل است که بدن قورباغه از هر سو دارای کشش است. (کش می آید) ضمناً رگ های خونی و پی ها در این بخش قرار دارند. همچنین تبادل گازهای تنفسی(تنفس پوستی) بین خون و   رویه ی بدن در این قسمت انجام می شود.

غدد پوستی مواد ترشح شده را به وسیله ی لوله های باریک و کوچکی به رویه ی بدن می رسانند. این مواد که بی رنگ، شفاف و درخشانند بدن را نمناک و لزج نگه می دارند.

هرگاه یک قورباغه به وسیله ی کلروفرم یا هر عامل دیگری تحریک شود غدد سمی پوست مثلث ماده ی سمی آلکالوئیدی سفید رنگی ترشح می کند که تا حدی آنرا از خطر دشمن محفوظ می دارد.

چنانچه این ماده ی سمی با پوست انسان تماس حاصل کند باعث ایجاد سرخی و سوزش می گردد.

و البته در برخی گونه ها مثل قورباغه های نواحی استوایی ممکن است ترشح این غدد چنانچه از خراشی وارد بدن انسان شود منجر به عواقب وخیمی گردد.

در زیر پوست قورباغه حفره هایی وجود دارد که پر از لنف است.

به همین دلیل پوست روی ماهیچه ها می لغزد. این عامل که باعث می شود جانور لیز بخورد و از دست دشمن فرار کند.

رنگ پوست بدن قورباغه ها به دلیل وجود رنگ دانه های واقع در پوست است.

این رنگ دانه ها شامل موارد زیر هستند:

1. ملانوفورها: سیاه و قهوه ای
2. لیپورفورا: زرد و سرخ
3. گوانوفورها: شامل دانه های بلوری سفید

رنگ های متفاوتی که در گونه های مختلف دوزیستان مشاهده می کنیم از درهم آمیختن این رنگ دانه هاست.

پوشش بدن یک بچه قورباغه شاید دارای بیش از 300 رنگ دانه در هر میلی متر مربع باشد.

نمای ظاهر بدن دوزیستان تغییر نمی کند ولی گاهی رنگ بدن به دلیل جمع شدن یا پراکنده شده رنگ دانه ها داخل یاخته های مربوط به آنها، پر رنگ تر یا کم رنگ تر دیده می شود.

عوامل متفاوتی، داخلی یا خارجی باعث تغییر رنگ بدن قورباغه ها می شود. مثلا:

هرگاه درجه ی دمای محیط کم تر شود بدن آن ها تیره تر می گردد  چنانچه دمای محیط بالا رود و یا نور زیاد شود بدن کم رنگ تر می گردد.

تغییر رنگ در اثر عوامل خارجی، یک عمل انعکاسی است. این اتفاق از راه انعکاس از چشم آن ها می افتد یعنی:

 اگر قورباغه ای کور باشد رنگ بدنش تغییر نمی کند.

عوامل داخلی که باعث تغییر رنگ قورباغه ها می شود بیشتر هورمونی است.

مرکز یادگیری سایت تبیان

تنظیم: یگانه داودی