گوش ها – شنوایی
هدف از نوشتن این مطلب آشنا نمودن شما عزیزان با گوش ها و ساختار و نحوه عملکرد آن ها می باشد.
همان گونه که در مطالب مرتبط قبلی نیز توضیح دادیم، این مطلب به صورتی تهیه شده که برای عموم مردم قابل استفاده باشد لذا سعی شده به صورت کاملاً ساده و قابل درک نوشته شود.
شما عزیزان در صورتی که به این مطلب علاقه دارید و دوست دارید اطلاعات کامل تری در این زمینه بدست آورید، کافی است این امر را از طریق بخش نظرات که در زیر همین صفحه آورده شده است به گوش ما برسانید تا ما نیز مطالب تخصصی تر و کامل تری را برای شما تهیه نموده و روی سایت قرار دهیم.
شنوایی امکان برقراری ارتباط از طریق صحبت، گوش کردن به موزیک، و ... و آگاهی از خطر را به انسان ها می دهد.
منبع صدا امواج فشاری را در هوا پراکنده می کند. این امواج به گوش می رسند و به وسیله حلزونی گوش درونی دریافت می شوند. این بخش دارای موهایی می باشد، این موها با تکان خوردن ناشی از صدا، امواجی به مغز می رسانند و مغز آن ها را به صدا تبدیل می کند.
گوش ما می تواند نوع، شدت و جهت صدا را تشخیص دهد.
آنچه ما از گوش می بینیم تنها بخش کوچکی از گوش می باشد و بخش عمده آن درون جمجمه می باشد. گوش دارای سه بخش بیرونی، میانی و درونی می باشد.
گوش بیرونی امواج را گرفته و جلوی ورود آلودگی به گوش را می گیرد.
گوش میانی از طریق لوله استاش به گلو متصل می شود و فشار هوای داخل و بیرون را مقایسه کند. گوش درونی با مایعی پر شده و حاوی حس گرهای صدا و حرکت می باشد.
در شکل فوق نقاط نشانداده شده عبارتند از:
- 1- کانال صامعه
- 2- گوش میانی
- 3- کانال های حاوی حس گرهای تعادل
- 4- اعصاب مربوط به تعادل
- 5- اعصاب بخش حلزونی
- 6- بخش حلزونی حاوی حسگرهای صدا
- 7- لوله استاش
- 8- پرده گوش – جدا کننده گوش بیرونی و میانی
برای مشاهده بهتر روی عکس کلیک کنید.
پرده گوش
این پرده نازک و شفاف در انتهای کانال صامعه قرار داشته و آن را از گوش میانی جدا می کند. امواج صدا این پرده را به لرزش در می آوردند.
برای مشاهده بهتر روی عکس کلیک کنید.
استخوان رکابی
این استخوان کوتاه تر از یک دانه برنج بوده و کوچکترین استخوان بدن می باشد.
برای مشاهده بهتر روی عکس کلیک کنید.
این استخوان به دریچه ای به نام دریچه بیضی وصل می شود و این دریچه به گوش داخلی باز می شود و در واقع بین گوش داخلی و میانی قرار دارد.
حس گرهای صدا
گوش توسط بخش مارپیچی صداها را تشخیص می دهد.
این قسمت به درون بخش حلزونی می رود که بخش حلزونی پر از مایع می باشد.
درون بخش مارپیچی گوش چهار ردیف حاوی موهای شنوایی وجود دارند که کلاً بیش از 000/15 سلول داشته و هر کدام بیش از 100 موی مخصوص شنوایی در سر خود دارند. در شکل سمت راست نقطه ی 1 موهای حس گر و نقطه ی 2 محل عبور سیگنال های صدا به مغز را نشان می دهند.
محدوده شنوایی
کودکان می توانند صداهایی با فرکانس 20 تا 000/20 هرتز را بشنوند. حد بالای، آن با افزایش سن کاهش می یابد.
شکل زیر محدوده ی شنوایی انسان و خفاش را مقایسه می کند.
برای مشاهده بهتر روی عکس کلیک کنید.
حفظ تعادل
درون گوش درونی حس گرهایی برای حفظ تعادل و تشخیص وضعیت بدن وجود دارند. مغز با کمک این حس گرها، فرامین چشم، عضلات و پوست پا و ... تعادل بدن را تنظیم می نماید.
در شکل روبه رو نقطه ی 3، موهای حس گر موقعیت داخل گوش درونی و نقطه ی 4 یک کریستال کربنات کلسیم را نشان می دهد که با توجه به موقعیت سر، موهای حس گر را می کشد یا فشار می دهد.
مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه: پوریا میرعشقی
تنظیم: یگانه داودی
