شاید این‌طور بتوان گفت سلامت فردی، كه تا چند دهه پیش وابسته به علوم تجربی بود، در یك مرحله گذار تكنولوژیك به سر می‌برد و فناوری اطلاعات و بخصوص علم رایانه، تاثیر بزرگی بر علوم پزشكی گذاشته است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1390/04/05
انسان‌های آپدیت شده
شاید این‌طور بتوان گفت سلامت فردی، كه تا چند دهه پیش وابسته به علوم تجربی بود، در یك مرحله گذار تكنولوژیك به سر می‌برد و فناوری اطلاعات و بخصوص علم رایانه، تاثیر بزرگی بر علوم پزشكی گذاشته است. در زیر فهرستی از همین دستاوردهای تكنولوژیك را كه بزودی در خدمت علم پزشكی روزمره درخواهند آمد، به‌طور گذرا بررسی خواهیم كرد.
تراشه‌های RFID
سنسورهای پزشكی
وقتی انسان احساس سلامت نكند، معمولا به پزشك مراجعه می‌كند تا مشكل خود را حل كند. گاهی بیمار بسیار دیر متوجه بیماری‌اش می‌شود كه مراحل درمان آن دشوار و بعضا غیرممكن به نظر می‌رسد. سیستم‌های سنسوری ایمپلنت شده در بدن می‌تواند سرطان یا حتی ضعیف‌ترین بیماری‌ها را تشخیص دهد و از این طریق فرد بموقع به درمان اقدام كند. یكی دو سال پیش، یكی از استادان دانشگاه MIT ، ایمپلنتی 2/0 اینچی طراحی كرد كه با نانوذرات درهم آمیخته و به سلول‌های سرطانی واكنش نشان می‌داد. در آینده نزدیك می‌توان یك آرایه از ایمپلنت‌های تشخیص‌دهنده همه‌نوع ویروس و مرض را در بدن كار گذاشت و پیغام‌هایی لحظه‌ای روی تلفن همراه خود دریافت كرد.برداشت‌كننده‌های انرژی
هر كسی كه فیلم ماتریكس را دیده باشد، حتما مطلع است كه انسان‌ها قادرند انرژی الكتریسیته زیادی تولید كنند. مساله آنجاست كه چطور بتوان راه‌حل درستی پیدا كرد كه این انرژی را برداشت كرد. یك راه‌حل برای برداشت این انرژی، استفاده از فیلم‌های فیزوالكتریك پلاستیكی است كه می‌تواند زیر پوست ایمپلنت شود. این فیلم فیزوپلاستیكی می‌تواند 80 درصد انرژی مكانیكی را به الكتریسیته تبدیل كند و در صورت برخورد با یك جسم هادی، احتمالا می‌توان گوشی تلفن را تنها با فشار دادن روی دست شارژ كرد.
آرایه‌های LED
موارد استفاده از این چراغ‌های كوچك، بسرعت در حال گسترش در همه جنبه‌های زندگی است. یكی از این موارد این است كه می‌توان آنها را زیر پوست كار گذاشت و كاربردهای مختلفی از آن به دست آورد كه بعضا غیرمنطقی و عجیب می‌نماید: پخش فیلم روی پیشانی یا استفاده از كف دست به‌جای چراغ قوه و... و از تركیب این فناوری با برداشت‌كننده‌های انرژی می‌توان منبع انرژی آنان را تا ابد تهیه كرد.ارتباطات به شیوه واقعیت افزون شده
در نظر بگیرید چه میزان زمان، تلاش و پول باید صرف شود تا تلویزیون‌های بزرگ‌تر و بهتر سه‌بعدی تولید شود تا چشم‌های ما براحتی و بدون كمترین دردسری تصاویر با كیفیت را دریافت كنند؟ فناوری به‌گونه‌ای پیش می‌رود كه قراردادن نمایشگرها در چشم اجتناب‌ناپذیر است؛ خواه هدف آن باشد كه واقعیت دنیای اطراف ما را جذاب تر جلوه دهد یا واقعیت مجازی ایجاد كند. لنزهای ارتباطی كه در تصویر مشخص است، تنها یك نمونه اولیه است؛ اما نسل‌های بعدی این لنزها شامل آنتن‌های وایرلس و یك آرایه كامل از LEDهای نیمه شفاف خواهد بود كه هنگام خاموش بودن، كاملا شفاف است. وقتی این لامپ‌ها روشن می‌شود، می‌تواند در تصویری كه چشم در حال حاضر روی آن Focus كرده است، ظاهر شود و اطلاعات مختلفی ارائه كند. منبع برق این لنزها نیز بی‌سیم است. شاید تنها نقطه ضعف این نمونه‌های اولیه این باشد كه یك وسیله جداگانه روی چشم است و سنگینی آنها احساس می‌شود.كنترل از راه دور مغز
بزودی این امكان فراهم می‌آید كه مرور وب، تغییر كانال‌های تلویزیون و بسیاری از امور دیگر بدون انجام هیچ حركتی میسر باشد. اینتل در حال حاضر روی فناوری‌ای به‌نام ایمپلنت مغز كار می‌كند كه می‌تواند امواج مغزی را بخواند و افكار را به‌صورت خودكار به مجموعه‌ای از فرامین ترجمه كند كه به‌طور بی‌سیم به وسایل برقی ارسال می‌شود.اندام‌های بایونیك
در حال حاضر فناوری اندام‌های مصنوعی به جایی رسیده است كه می‌تواند آنها را به اعصاب بدن پیوند بزند. این نوآوری برای كسانی كه جایگزینی اندام برایشان امری حیاتی محسوب می‌شود، امكانی را فراهم می‌كند تا كنترل اندام‌ها از طریق مغز میسر باشد. معلولان و افرادی كه بر اثر حادثه یكی از اندام‌های حركتی بدن خود را از دست داده‌اند مخاطبان اصلی این فناوری هستند. شاید در آینده‌ای نزدیك دست‌های مصنوعی از دست‌های طبیعی قدرت بیشتری داشته باشند و حتی آدم‌های عادی نیز وسوسه شوند آخرین نگارش دست‌های مصنوعی را به جای دست طبیعی خود داشته باشند.
چشمان مصنوعی
چشمان ما، با وجود همه ویژگی‌های خیره‌كننده‌ای كه دارند، كمی اولیه به‌نظر می‌رسند! چشم‌ها قادرند تنها 3 رنگ مختلف را در یك طیف ببینند و برای این كار هم به نور خیلی زیادی نیاز است. این چشم‌ها را با چشم‌های یك میگوی آخوندك مقایسه كنیم كه می‌تواند 12 رنگ مختلف را از مادون قرمز تا ماورای بنفش ببیند و همزمان تحلیل عمقی را هم انجام دهد. این اتفاق با جایگزینی چشم‌ها با دوربین‌ها رخ می‌دهد و می‌توانیم تصمیم بگیریم كه كدام طول موج‌ها را می‌خواهیم ببینیم و توانایی دید در شبمان را فعال كنیم یا غیرفعال. این پروژه در دانشگاه بوستون و با عنوان ایمپلنت شبكیه چشم در حال توسعه است.بخش دانش و زندگی تبیان
برگرفته از کلیک
