فرار قهرمانان گوانگجو از خانه

در حالی که سازمان تربیت بدنی پس از پایان بازیهای آسیایی گوانگجو اهدا واحد مسکونی را به عنوان جایزه ویژه به قهرمانان در نظر گرفته بود، پس از گذشت چندین ماه مشخص شد این مدال آوران باید اقساط خانه‌های دور افتاده خود را پرداخت کنند!

صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی پس از پایان بازی‎های آسیایی 2010 بنا به دستور سازمان تربیت بدنی که قول صاحب‎خانه شدن قهرمانان ملی را داده بود، اهدا واحد مسکونی به مدال آوران این بازی‎ها را در دستور کار قرار داد تا مثلا نفرات برتر گوانگجو که به عنوان نخستین پاداش خود سکه دریافت کرده بودند، به طور ویژه تقدیر شوند.

برای اهدا حواله دریافت خانه مسکونی هیچ تفاوتی میان ورزشکاران  مجرد و متاهل نبود تا بدین ترتیب یکی از دغدغه‎های اصلی آنها برای رسیدگی همزمان به زندگی شخصی و ورزش حرفه‎ای برطرف شود. با این حال برخی از مدال‎آوران اصلا از این طرح استقبال نکردند و آن دسته از ورزشکارانی هم که برای خانه‎دار شدن از طریق این طرح اقدام کردند رضایت زیادی از مراحل طی شده ندارند.

زمانی که خبر از خانه‎دار شدن مدال آوران گوانگجو داده شد، در مورد اینکه این خانه‎ها کجا، به چه صورت  و با چه شرایطی اهدا می‎شود، اطلاع رسانی زیادی نشد. اما بیشتر ورزشکاران با خیال "صاحب‎خانه" شدن اقدام به دریافت حواله‎های خانه‌های مسکونی وعده داده شده کردند اما محل خانه‎ها دورتر و شرایط بدتر از آنی بود که آنها را صاحب خانه‎ای برای زندگی کند!

طرح دولت برای ساماندهی بازار مسکن که از آن به عنوان "مسکن مهر" یاد می‎شود و همه افراد - عادی و خاص - می‎توانند از آن برای خانه‎دار شدن استفاده کنند، همان طرحی است که برای صاحب‎خانه شدن ورزشکاران مدال‎آور گوانگجو مورد استفاده قرار گرفته است اما آنها رضایتی از این بابت ندارد. چون تبلیغاتی که برای صاحب‌خانه شدن آنها انجام شد بالاتر از مسکن مهر بود.

یوسف کرمی، کاپیتان تیم ملی تکواندو که برای دریافت حواله واحد مسکونی خود از طریق صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی اقدام کرده است، در گفتگویی گفت: "فکر می‌کردم در یک محل درست و حسابی به ما خانه می‌دهند. چون تبلیغاتی که در این زمینه انجام شد در حد یک منطقه خوب مثل بالاشهر تهران بود نه محل مسکن‎های مهر؛ خانه‌هایی که به ما تعلق می گیرد 37 کیلومتر دور از تهران است. فکر هر جا را می‎کردیم جز اینکه در این منطقه خانه بگیریم".

وی با بیان اینکه محل‎های در نظرگرفته شده دور افتاده هستند و شرایط خوبی برای زندگی ندارند، تاکید کرد: "فکر نمی‎کنم ورزشکارانی که مستاجر هستند هم آنجا را برای زندگی انتخاب کنند. اصلا هر کس خانه نداشته باشد می‎تواند آنجا خانه بگیرد. اینکه نیاز به مدال آسیایی نداشت".

این خانه‌ها برای زندگی مناسب نیست

محمدباقر معتمد هم که مانند کرمی در گوانگجو به مدال طلا تکواندو دست یافت، در گفتگو با خبرنگار مهر تصریح کرد: " کارهای لازم را برای گرفتن خانه انجام داده‎ام و تا دو سه ماه دیگر تحویل می‎گیرم. اما واقعا جای آن برای زندگی خوب نیست. خانه‎های مورد نظر در محله فردوسی شهریار هستند. کاش یک جای بهتر در نظر گرفته می‎شد تا حداقل برای آنهایی که مشکل مسکن دارند، فایده‎ای داشته باشد".

در هر صورت صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش برای خانه‌دار شدن مدال‎آوران طلا بازی‎های آسیایی گوانگجو اقدام کرده است. این صندوق بدون دریافت هیچ هزینه‎ای از ورزشکاران، برای هر یک از آنها که اقدام به ارائه مدارک خود کرده‎اند 5 میلیون تومان واریز کرده تا مراحل صاحب‎خانه شدن‎شان طی شود با این حال کمتر کسی از این طرح و پیگیری‎هایی آن رضایت دارد.

امید نوروزی، کشتی گیر وزن 60 کلیوگرم کشورمان هم در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: " قرار بود خانه‎های اهدایی 120 متر باشد و در شهر خود ورزشکاران نه خانه‎های 75 متری شهریار؛ مساحت خیلی مهم نیست. بهتر بود حداقل محلی را برای زندگی انتخاب می‌کردند که مناسب زندگی باشد. اینجا که به عنوان محل خانه ورزشکاران حرفه‌ای انتخاب شده "دهات" است".

خدیجه آزاد پور، ووشو کار طلایی ایران در گوانگجو هم که از این بابت گله مند است به خبرنگار مهر گفت: "وقتی برای ارائه مدارک و گرفتن خانه اقدام کردم متوجه شدم که خانه‎های ما همان مسکن مهر است. اما واقعا نمی‎دانستم محل مسکن‎های مهر و شرایط آن اینگونه است. به هر حال اقدام کردیم اما هنوز خانه‌ای تحویل نگرفته‌ایم. این کار باعث شده فقط اسم ما و اینکه خانه دار شده ایم سرزبان‌ها بیفتد."

مهمترین مسئله‎ای که اعتراض ورزشکاران مدال‎آور در بازی‎های آسیایی را موجب شده این است که به غیر از 5 میلیون تومانی که به عنوان پیش پرداخت و از طرف صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان هزینه شد، پرداخت اقساط مربوط به این خانه بر عهده خود ورزشکاران است.

البته سعید رضا عاصمی، مدیر صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: "مبلغ قسط این خانه‎ها خیلی زیاد نیست. حداقل از پول اجاره خانه کمتر است". با این حال ورزشکاران از این بابت که برای خانه‎ای که پاداش قهرمانی آنهاست باید پول پرداخت کنند، دلخوشی ندارند. در همین زمینه نوروزی در گفتگویی که با خبرنگار مهر داشت، تصریح کرد: "این چه صاحب خانه شدنی است. یعنی من نمی‎توانستم خودم برای خرید این خانه‏ها اقدام کنم. واقعا که به مرگ می‎گیرند تا به تب راضی شویم".

صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان بعد از گذشت 5 ماه از پایان بازی‎های آسیایی هفته گذشته اعلام کرد که به مدال آوران نقره و برنز این بازی‌ها هم واحد مسکونی اهدا خواهد شد. اما این خبر خیلی مورد توجه این دسته از ورزشکاران قرار نگرفته است البته به جز آنهایی که اصلا از موضوع باخبر نبودند!

بر اساس پیگیری‌های خبرنگار مهر ورزشکاران رشته‎های والیبال، بسکتبال، تیراندازی و کشتی اصلا از این که می‌توانند به عنوان مدال‎آوران نقره و برنز بازی‌های آسیایی برای خانه‌دار شدن اقدام کنند، مطلع نبودند. حتی سعید درخشنده، دبیر فدراسیون والیبال در این زمینه به مهر گفت: " اصول آن است که نامه‌ای به فدراسیون ارسال شود تا ما اسامی بازیکنان خود در گوانگجو را اعلام کنیم. اما هیچ نامه‌ای در این زمینه دریافت نکردیم".

علاوه بر این سایر بازیکنان هم از اینکه می‌‌‌توانند به عنوان پاداش مدال‎آوری در گوانجگو خانه‌دار شوند خیلی راضی نیستند. حسین عسگری که در بازی‌های آسیایی به مدال برنز دوچرخه سواری دست یافت به خبرنگار مهر گفت:" باید بخشی از پول را خودمان بدهیم و بعد جائی برویم که اصلا مناسب زندگی نیست. آنجا که برای خانه‎های مدال آوران در نظر گرفته جای زندگی نیست".

صاحب خانه‎ای می‎شویم که اختیارش را نداریم

سجاد انوشیروانی، مدال‎آور برنز ایران در مسابقات وزنه برداری بازی‌های آسیایی هم به مهر گفت: "محل واحدهای مسکونی اهدایی به قدری دور است که ارزش گرفتن ندارد. برای من که اردبیلی هستم و ورزشم را در خود تهران پیگیری می‎کنم، داشتن خانه‎ای دورتر از هشتگرد و پرند نیازی نیست. این خانه‏ها به درد فروش هم که نمی‎خورد چون در طرح مسکن مهر قرار دارد. خانه‎ای که قابل زندگی نیست و اختیاری هم برای فروشش نداریم چه به درد می‎خورد"؟

طرح سازمان تربیت بدنی و صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی برای خانه‎دار شدن مدال‎آوران بازی‌های آسیایی خوب است اما بهتر بود این طرح به گونه‌ای اجرا می‌شد که حداقل دردی از دردشان - البته در مورد همه آنها - دوا کند حتی اگر با همکاری و مشارکت خود ورزشکاران انجام می‎شد. اما نه اینکه نتیجه این مشارکت خانه‎ای شود دور از محل زندگی و تمرین آنها!

بخش ورزشی تبیان

منبع: مهر