سریال نبردن پرسپولیس همچنان ادامه دارد

پرسپولیسی ها قرار نیست ببرند، بازی خانگی و بیرون از خانه هم فرقی نمی کند. آنها قول داده اند که پیروز نشوند و سر قولشان هم هستند. ترکیب عجیب نیمه اول که طی آن تمام مدافعان در دسترس پرسپولیس به جز رضا نیک نظر، وارد میدان شده بودند، این توهم را نزد تماشاگران ایجاد می کرد که سرخپوشان به قصد تساوی و متوقف کردن راه آهن وارد میدان شده اند.

در نیمه نخست پرسپولیس هرگز نتوانست مثل بازی های گذشته حاکم توپ و میدان باشد و بازی بسیار ضعیف کاظمیان و معدنچی در خط حمله هم مزید بر علت شد تا حملات این تیم با دفاع منطقی و چند لایه راه آهن متوقف شده و در نقطه مقابل زردپوشان حریف تا دلشان می خواست با پاس های عمقی خداداد و ضد حملات اصغری و جمشیدیان به دروازه این تیم نزدیک شدند و با همین حربه هم نیمه نخست را با برتری به رختکن رفتند.

در 45 دقیقه دوم و با ورود را فائل به جای رهبری فرد، پرسپولیس به شیوه 3- 3- 4 روی آورد و رفتن معدنچی به جناح چپ در کنار بازی تکضرب کاویانپور و حضور موثر را فائل در خط حمله باعث شد حملات این تیم نظم بگیرد و موقعیت های پرشماری روی دروازه راه آهن خلق کنند که معدنچی دو فرصت ایده آل را در دقایق 48 و 55 از دست داد. تمام توجه راه آهن در این نیمه به ضد حملات بود، ولی اشتباه برومند که در این مسابقه اصلاً مسلط نشان نمی داد، یک پنالتی نصیب پرسپولیس کرد و باعث 10 نقره شدن راه آهن شد تا عملا این تیم در 25 دقیقه پایانی با یک بار کمتر، دفاعی چند لایه در مقابل دروازه خودی درست کرده و به هر نحو ممکن بازی را با همین نتیجه یک- یک به پایان برساند تا چهارمین بازی بدون پیروزی متوالی پرسپولیس هم رقم بخورد. البته قرمزها در این مسابقه حق داشتند که از تیر دروازه هم بنالند. تیرهای عمودی دروازه راه آهن یک بار در دقیقه 43 مقابل ضربه سر کاظمیان و یک بار هم در دقیقه 82 مقابل شوت ساها دهن کجی کردند تا راه آهن نبازد.