روش درست زندگی کردن

«اگر کسی بخواهد از یک زندگی درست و حسابی و خدا پسند برخودار شود، باید کتاب نهج البلاغه و دستوراتش را بخواند، چون هم مصلحت فردی در آن رعایت شده و هم مصلحت اجتماعی. »

دکتر شهیدی (ره) و دلبستگی به نهج البلاغه

دکتر سید جعفر شهیدی مترجم نهج البلاغه و محقق به نام کشورمان هنوز دلش در نجف جا مانده بود: «آنجا سایه ی امیرالمومنین (علیه السلام) بود، حالا هم درست است دستمان کوتاه است، ولی متوسلیم».

سال 1320 برای تحصیل علوم دینی و فقه و اصول راهی نجف می شود، اما بعد از هشت سال، بیماری ناگزیر، او را به ایران باز می گرداند. هر هفته باید خود را به پزشک نشان می داده، در نتیجه از رفتن به حوزه باز می ماند. برای گذران زندگی و به منظور ترجمه ی متون عربی ، نزد وزیر فرهنگ وقت می رود، اما به او اشتغال به تدریس پیشنهاد می شود. در دبیرستان ابومسلم مشغول می شود.

بدون شرکت در کلاس ها، لیسانس الیهاتش را با بهترین نمره ها می گیرد. سپس علامه دهخدا از سید جعفر شهیدی دعوت به همکاری می کند و در نامه ای به وزیر فرهنگ وقت می نویسد: «او اگر نه در نوع خود بی نظیر، ولی کم نظیر است». دهخدا در این نامه می خواهد که به جای 22 ساعت، به او شش ساعت تدرس اختصاص دهند؛

تا بقیه وقتش را در لغت نامه ی دهخدا بگذارند. مدتی این گونه می گذرد، تا سال 1340 که با مدرک دکتری به دانشگاه منتقل می شود. تدریس در دانشگاه تا سال های 45، 46 ادامه پیدا می کند، اما بعد با ناامنی دانشگاه، دانشجویان خود را به لغت نامه می برد؛ تا در محضر استاد کسب فیض کنند. استاد شهیدی هر چند کتاب هایی چون شرح مثنوی، عرشیان، قیام حسین (علیه السلام)، زندگانی فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، زندگانی علی بن الحسین (علیه السلام)، شیرزن کربلا، امام حسین (علیه السلام) قیامی، ابوذر غفاری، گزینه ای از سخنان امیرالمومنین علی (علیه السلام)، زندگانی امام صادق (علیه السلام)، از دیروز تا امروز (مجموعه مقاله ها و سفرنامه ها) و ترجمه هایی چون براهین العجم، تاریخ الاسلام التحلیلی، علی بلسان علی، شوره الحسین (علیه السلام)، حیات فاطمه (سلام الله علیها)، حیاه الامام الصادق جعفر بن محمد (علیه السلام) و حیات السیده فاطمه الزهرا (سلام الله علیها) را در کارنامه ی خود دارد، اما با شوری خاص دلبسته ی نهج البلاغه بود و بر فصاحت و بلاغت آن، یعنی کلمات رسا و همه کس فهمش و مطابقت آن با فهم شنونده ها، تاکید می کرد.

او می گفت: بزرگان ادب عرب که شیعه هم نبوده اند و حتی میانه ی خوبی هم با امام (علیه السلام) نداشته اند، بلاغت خطبه ها، نامه ها و کلمات قصار نهج البلاغه را ستوده اند. استاد به این موضوع اشاره می کند که این کتاب در خارج از ایران از سده ی سه و چهار معروف بوده؛ اما به دلیل محافظه کاری ایرانیان و راه باز نکردن تشیع در اینجا، از قرن هشتم مورد توجه قرار گرفته است.

سید جعفر شهیدی می گوید: «اگر کسی بخواهد از یک زندگی درست و حسابی و خدا پسند برخودار شود، باید کتاب نهج البلاغه و دستوراتش را بخواند، چون هم مصلحت فردی در آن رعایت شده و هم مصلحت اجتماعی». او اوایل انقلاب پافشاری می کرد تا به جای متون عربی کتاب های درسی بخش هایی از نهج البلاغه و اخلاقیات و اجتماعیات آن در کتاب ها قرار بگیرد؛ می گفت:

زمان ما در مکتب خانه، نه ملای مکتب چیزی از نهج البلاغه می فهمید، نه دانش آموزان... فقط قرآن می خواندیم. اما از سال 1313 آیات منتخبی از قرآن و بخش هایی از نهج البلاغه در دانشگاه ها ارایه شد و آیت الله طالقانی که با نهج البلاغه آشنایی داشتند، در این زمینه فعالیت هایی کردند؛ منتها ما انتظارمان این بود که بعد از انقلاب مردم و به خصوص تحصیل کرده ها بیشتر با نهج البلاغه آشنا شوند.

و دست آخر می گوید:

سعی کنید امروزتان بهتر از دیروز باشد. از کاری که برای اجتماع می کنید انتظارش پاداش نداشته باشید و تکیه تان بیشتر بر معنویات باشد.

منبع : مجله آشیانه دوستی شماره 25(وِیژه نهج البلاغه)