تبیان، دستیار زندگی
لازم به ذکر است که تشیع از قرن چهارم هجری در «منطقه پاراچنار» رواج پیدا کرد. این منطقه در پاکستان به ایران کوچک معروف است و شیعیان این منطقه در سراسر پاکستان به اعتقادات راسخ شیعی و نیز شجاعت و شهامت شهرت دارند
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

اینجا شیعه بودن حرام است


تله‎های انفجاری، جلیقه‎های انتحاری، بمب‎های كنترل از راه‎دور و ساعتی، مین‎های ضدنفر، بمب‎هایی به‎شکل اسباب‎بازی، تك‎تیراندازانی با دوربین‎های دید در شب، آدم‎ربایی و ذبح اسیران در بند، اوضاع بد اقتصادی و بهداشتی و از همه بدتر محاصره كامل؛ تنها بخش كوچكی از قاب تصویری است كه با صحبت‎های دانشجویان شیعه «پاراچناری» كه به ایران سفر كرده بودند، در ذهن شكل می‎گرفت.


پاراچنار

در گوشه‎ای از این دنیا و در منطقه‎ای به نام پاراچنار ممكن است هرلحظه جلوی درِ خانه‎تان یك مین سبز شود و پای‎تان روی آن برود. خارج‎شدن از شهر و سفر به شهری دیگر، هزینه‎ای بَس گزاف به قیمت جان دارد؛ آن‎هم از نوع ازدست‎دادن سر و مُثله شدن. حفظ جان با خودتان است. در پاراچنار گویی جمهوری اسلامی كوچكی شكل گرفته است. مردم این منطقه خود را فرزندان انقلاب اسلامی می‎دانند و هروقت نام رهبری می‎آید، چنان منقلب می‎شوند که قابل وصف نیست. اما گویا در پاراچنار دست همه دشمنان شیعیان در یك كاسه است تا مقاومت شیعیان را بشكنند؛ از آمریكا و اسرائیل گرفته تا عربستان و سرویس‎های اطلاعاتی بسیاری از كشورهای دیگر.

پاراچنار كجاست؟

«پاراچنار» نام منطقه‎ای است در پاکستان که در محاصره طالبان است و اگر چاره‎ای برای آن اندیشیده نشود، سرنوشتی همچون غزه در انتظار آن‎جاست. در پاراچنار حكم مرگ شیعه را امضا كرده‎اند؛ غافل از آن‎كه شیعه پیوندی ناگسستنی با خون دارد. مردم ایران شاید ندانند در نقطه‎ای از جهان، مردمی با سربند «یاحسین» به جهاد می‎روند و دیوارهای مساجد را با عکس‎های امام (رحمت‎الله‎علیه)، شهید بهشتی، شهید همت، شهید آوینی، شهید مطهری و... تزیین می‎کنند. و مردم ایران شاید ندانند این منطقه در پاکستان به «ایران کوچک» معروف است.

پاراچنار

پاراچناری‎ها چگونه با انقلاب آشنا شدند؟

شهید سیدعارف حسین الحسینی از شاگردان امام خمینی (رحمت‎الله‎علیه) بعد از انقلاب اسلامی رهبری شیعیان پاكستان را بر عهده داشت. او در نجف با امام خمینی ‎(رحمت‎الله‎علیه) آشنا شد. شهیدحسینی به‎خاطر حضور سرسختانه‎اش در مبارزات علیه رژیم بعث حاکم بر عراق، از این کشور اخراج شد و به قم آمد. اما او در ایران هم دست از مبارزه نكشید و مشارکتش در مبارزات علیه رژیم پهلوی، موجب اخراجش از ایران شد. سیدعارف حسین الحسینی در سال 1363 با حكم امام (رحمت‎الله‎علیه) به‎عنوان نماینده ایشان در پاکستان منصوب شد و در جایگاه رهبری شیعیان پاکستان قرار گرفت. منشأ انقلابی‎شدن مردم منطقه پاراچنار، اقدامات شهید حسینی است. او سرانجام در 14 مرداد 1367، در شهر پیشاور هدف گلوله قرار گرفت و شهید شد. پیكرش در روستای «پیوار»، از توابع پاراچنار به خاك سپرده شد كه اكنون مهم‎ترین زیارتگاه شیعیان پاکستان است.

در پاراچنار حكم مرگ شیعه را امضا كرده‎اند؛ غافل از آن‎كه شیعه پیوندی ناگسستنی با خون دارد. مردم ایران شاید ندانند در نقطه‎ای از جهان، مردمی با سربند «یاحسین» به جهاد می‎روند و دیوارهای مساجد را با عکس‎های امام (رحمت‎الله‎علیه)، شهید بهشتی، شهید همت، شهید آوینی، شهید مطهری و... تزیین می‎کنند

آغاز ماجرا

پاراچنار از سال 2007 در محاصره طالبان و هم‎پیمانان بومی آن قرار گرفته است. اوایل اهل‎سنت هیچ مشکلی با طالبان نداشتند، اما بعد از مدتی آن‎ها هم از كارهای طالبان به ستوه آمدند.

پاراچنار

پس از آن‎که طالبان از جنوب به شمال -‎یعنی پاراچنار ‎- منتقل شد، شیعیان تحت فشار قرار گرفتند. طی چندین درگیری، صدها تن از شخصیت‎های برتر شیعیان توسط طالبان به شهادت رسیدند. اما از آن‎جایی‎ که شیعیان زیر بار سلطه نرفتند، طالبان دسیسه‎هایی را توسط برخی از طرفدارانش به راه انداخت. در آخرین اقدام طالبان، به‎دنبال اهانت وهابیون به مقدسات شیعیان كه در قالب یك راهپیمایی علیه امام حسین (علیه‎السلام) و در تأیید یزید به تاریخ 12 ربیع‎الأول (آوریل 2007) صورت گرفت، شیعیان به نماینده سیاسی دولت مراجعه کرده و خواستار توقف این اقدامات شدند و ضرب‎الأجلی پنج‎روزه را برای پیگیری دولت مشخص كردند. پنج روز بعد كه مصادف هفدهم ربیع‎الأول و روز ولادت حضرت رسول (صلی‎الله‎علیه‎وآله‎وسلم) بود، شیعیان با ملاحظه عدم پیگیری دولت درباره اهانت‎های طالبان، دست به تجمع مقابل یكی از مساجد دشمنان زدند و سلفی‎ها كه منتظر چنین فرصتی بودند، از مناره‎های مسجد شروع تیراندازی كردند و همچنین شهر را هم خمپاره‎باران كردند. شیعیان هم با مشاهده چنین وضعیتی، به یك‎باره «یاعلی» گفته و آن‎ها را از شهر بیرون كردند.

سهیل کریمی كه سال گذشته برای ساخت مستندی به پاراچنار رفته و سه هفته را در پاراچنار سپری كرده بود، محل جنایت طالبان در حمله مذكور را دیده و می‎گوید: اگر این مناره‎ها را ببینید، متوجه می‎شوید که هیچ دلیلی برای ارتفاع بسیار زیاد آن‎ها و نیز وجود دریچه‎های آن‎ها نیست. این مناره‎ها صرفا برای كار نظامی این‎گونه طراحی شده و حكم یك برج دیده‎بانی را دارد.

پاراچنار در حصر

مهم‎ترین مشكل شیعیان پاراچنار، محاصره شدن از همه‎طرف توسط نیروهای طالبان و سلفی‎هاست. این شهر هماننده غزه در حصر كامل است و با توجه به درگیری‎های صورت‎گرفته از سال 2007 تاكنون بیش از هزار و 600 نفر از شیعیان شهید و 6 هزار نفر نیز مجروح شده‎اند. طالبان راه‎های منتهی به شهر پاراچنار را محاصره كرده و هركسی را كه بخواهد وارد و یا خارج شود، می‎كشد. مسافران شیعه با عبور از استان‎های مختلف افغانستان و با صرف هزینه‎های چندبرابر كه خالی از خطر هم نیست، خود را به پیشاور می‎رسانند. مردم وقتی صبح برای رفتن به‎دنبال رزق و روزی از خانه بیرون می‎روند، هنوز بسم‎الله نگفته ممكن است پای‎شان روی مین برود.

پاراچنار

آن‎ها اگرچه بالأخره به‎نحوی مایحتاج غذایی‎شان را تأمین می‎كنند، اما مسئله اینجاست كه به‎خاطر محاصره، مواد غذایی گه‎گاهی از افغانستان وارد پاراچنار می‎شود، با قیمت‎های بسیارگران در اختیار شیعیان قرار می‎گیرد. درحال‎حاضر بیش از سه سال است که راه‎های اصلی ورود غذا و دارو بر ساکنان این منطقه بسته شده و حتی مواد دارویی و یا حتی كپسول اکسیژن و ابزارها و داروی بیهوشی هم در بیمارستان مرکزی وجود ندارد؛ بیمارستانی كه پزشکانش هم انگشت‎شمارند. جان باختن كودكان كم سن و سال به‎خاطر نبودن دارو به امری عادی تبدیل شده؛ خبرهای مرگ و میر این کودکان معمولا هیچ‎گاه به بیرون درز نمی‎کند. بیمارستان شهر به‎دلیل كمبود دارو نمی‎تواند خدمات‎رسانی مطلوبی داشته باشد و برخی از زنان نیز هنگام زایمان به‎خاطر نبود سرُم و دارو جان خود و نوزادشان را از دست می‎دهند.

كریمی با اشاره به ساخت مستند «زخم پیوار» خاطرنشان می‎كند: در مستند زخم پیوار خواهید دید که در شهر پاراچنار، منطقه‎ای وجود دارد که همیشه زیر آتش تک‎تیراندازان طالبان است و مردم برای عبور از آن‎جا باید خم شوند و با سرعت بدوند. تا به حال هفت نفر هم در آن‎جا با تیر تک‎تیراندازان شهید شده‎اند. من هنگام عبور از این دالان مرگ به یاد وقایع جنگ‎های داخلی لبنان و محاصره سارایوو در بوسنی افتادم.

مهم‎ترین مشكل شیعیان پاراچنار، محاصره شدن از همه‎طرف توسط نیروهای طالبان و سلفی‎هاست. این شهر هماننده غزه در حصر كامل است و با توجه به درگیری‎های صورت‎گرفته از سال 2007 تاكنون بیش از هزار و 600 نفر از شیعیان شهید و 6 هزار نفر نیز مجروح شده‎اند.

حسین‎اصغر اهل پاراچنار كه نام دانش را به‎عنوان نام خانوادگی‎اش در ایران انتخاب كرده و در سطح دوم حوزه علمیه قم در حال تحصیل است، می‎گوید: تا قبل از محاصره، منطقه پاراچنار به‎عنوان قطب كشاورزی و صیفی‎جات در پاكستان شناخته می‎شد. اما این منطقه به‎دلیل محاصره در سال‎های اخیر، دیگر نمی‎تواند محصولی صادر كند. خروج از شهر و رفتن به پیشاور، فقط 300 روپیه خرج دارد، اما بعد از محاصره مجبوریم از راه افغانستان برویم كه حداقل شش هزار روپیه هزینه دارد و صرفه اقتصادی ندارد.

پاراچنار؛ غزه‎ای دیگر

پاراچنار

نیروهای طالبان در پاكستان عملیات‎های تروریستی انجام می‎دهند و دولت پاكستان نه‎تنها اقدامی جدی علیه آن‎ها به عمل نمی‎آورد، بلكه برای به آن‎ها چراغ سبز هم نشان داده و در كشتار شیعیان با آن‎ها همكاری می‎كند.

كریمی با اشاره به این‎كه سرویس امنیتی ارتش پاکستان (ISI) از اصلی‎ترین عوامل تشدید محاصره است و تا جایی كه می‎تواند اجازه تحرک دفاعی به مردم پاراچنار نمی‎دهد، می‎گوید: امنیت و خدمات اجتماعی پیش‎كش؛ دولت حتی برق این منطقه را به درستی تأمین نمی‎كند.

حسین اصغر نیز خاطرنشان می‎كند: دولت پاكستان كه به نوعی طرفدار و دست‎نشانده آمریكا و اسرائیل و عربستان است، تمایلی ندارد كه مردم این منطقه به تفكر شعیه و نظام جمهوری اسلامی ایران تمایلی داشته باشند. مهم‎ترین تلاش آمریكا و سرویس‎های اطلاعاتی آن‎ها در منطقه، جداكردن شیعیان از انقلاب اسلامی ایران و ولایت فقیه است.

وی اضافه می‎كند: در چند ماه اخیر بیش از 150 نفر در بیرون از شهر توسط گروه‎های طالبان با انواع مختلف ترور همچون بمب‎گذاری، حمله مسلحانه و آدم‎ربایی شهید شده‎اند. ارتش پاكستان نیز در برخی از جنایت‎ها سهیم است؛ به‎طوری كه وقتی كاروان‎های مردم پاراچنار را در بیرون از شهر بر اساس وظیفه‎اش اسكورت می‎كند، هنگام حمله طالبان به یك‎باره صحنه را خالی كرده و مردم بی‎دفاع را به‎دست طالبان می‎سپارد. ارتش پاكستان طالبان را نابود نمی‎كند. چون به‎واسطه آمریكا و ناتو از سازمان ملل متحد برای نابودی طالبان پول می‎گیرد و اگر طالبان وجود نداشته باشد، دیگر پولی هم در كار نیست.

دانش می‎گوید: طالبان از هیچ فرصتی برای كشتن شیعیان دریغ نمی‎كند و حتی مولوی‎های آن‎ها كشتن شیعیان را واجب می‎دانند. آن‎ها بچه‎ها و زن‎ها را هم می‎كشند و مثل حیوانات دست و پای اسیران را مُثله كرده و آنان را زنده‎زنده در آتش می‎سوزانند. حدود 40 نفر از بچه‎هایی که داشتند برای مردم منطقه آذوقه و دارو می‎بردند، سرشان بریده شد.

پاراچنار در بایكوت خبری

به‎دلیل محاصره بسیار شدید و سانسور خبری از سوی دولت پاكستان، تقریبا هیچ‎گونه خبری از سوی خبرگزاری‎ها و شبكه‎های خبری در زمینه پاراچنار منعكس نمی‎شود و اگر هم خبری در رسانه‎ها وجود داشته باشد، بیشتر این درگیری‎ها را قومی و قبیله‎ای عنوان كرده و یا با ترفندهای رسانه‎ای به آن رنگ شیعه و سنی می‎دهد. تنها از طریق اینترنت آن هم به كندی و با زحمت، اخباری ناقص و كوتاه درمورد جنایات طالبان منتشر می‎شود.

حسین اصغر دانش یكی از مهم‎ترین مشكلات پاراچنار را نداشتن رسانه و به موازات آن عدم آگاهی مردم جهان به‎خصوص شیعیان از وضعیت منطقه دانست و گفت: دولت پاكستان اخبار مربوط به منطقه پاراچنار را سانسور می‎كند و یا با تحریف حقیقت، درگیری‎ها را قومی و قبیله‎ای معرفی كرده و به آن رنگ شیعه و سنی می‎دهد. رادیو «پَشتو»ی جمهوری اسلامی هم صرفا چهار ساعت در روز برنامه پخش می‎كند كه در مقابل رادیوی «مشعل» و «دیوه» كه با بودجه مستقیم آمریكا و با حمایت شبكه صدای آمریكا (VOA) راه‎اندازی شده بسیار كم است.

به‎دلیل محاصره بسیار شدید و سانسور خبری از سوی دولت پاكستان، تقریبا هیچ‎گونه خبری از سوی خبرگزاری‎ها و شبكه‎های خبری در زمینه پاراچنار منعكس نمی‎شود

ساجدحسین از اهالی پاراچنار كه همراه تعدادی از دوستان خود به ایران آمده است، می‎گوید: امواج رادیو پشتوی جمهوری اسلامی در منطقه بسیار ضعیف است. درضمن این رادیو با كسانی مصاحبه می‎كند كه ضدانقلاب بوده و برای سازمان اطلاعاتی پاكستان كار می‎كنند. دو رادیوی مشعل و دیوه با همكاری یكدیگر و به‎صورت شبانه‎روزی برای هفت میلیون مخاطب به زبان پَشتو برنامه پخش می‎كنند. با وجود چنین اوصافی، ما اخبار و رویدادهای حقیقی پاراچنار را از طریق اینترنت با سرعت 30 كیلو بایت منتشر می‎كنیم. البته این سرعت بسیار كم است، اما چاره‎ای نداریم و حتی با همین سرعت كم اینترنت، به سایت رهبر معظم انقلاب مراجعه كرده و از بیانات ایشان استفاده می‎كنیم و سؤالات‎مان را می‎پرسیم.

پاراچنار

اما زندگی جاری است

با وجود تمام این خطرات، همچنان زندگی روزمره در پاراچنار جاری است. آن‎ها مدرسه دارند و دانشجویان پاراچناری كه در دیگرشهرهای پاكستان تحصیل می‎كنند، كلاس‎های درس را به‎همراه روحانیون دایر كرده‎اند. مغازه‎ها باز و خودروها در حال حركت هستند؛ اما با این‎حال احتیاط شرط عقل است.

سهیل كریمی با بیان این‎كه پاراچناری‎ها رهبر ما را رهبر خودشان می‎دانند و در همه کوچه‎ها و بازار‎های‎شان عکس امام (رحمت‎الله‎علیه) و رهبری (مدظله‎العالی) نصب شده، اظهار داشت: بزرگ‎ترین افتخار برای پاکستانی‎ها این است که ویزا بگیرند و بروند عربستان کار کنند. اما برای پاراچناری‎ها عار است که چنین کاری کنند. بزرگ‎ترین افتخار برای پاراچناری‎ها این است که بیایند ایران و کار کنند و پول حلال دربیاورند.

كریمی در مورد شغل بسیاری از اهالی پاراچنار می‎گوید: در پاراچنار برخی از افراد بازاری هستند و مغازه دارند، بقیه هم دامدار و کشاورزند. آموزگاران مدارس پاراچنار نیز دانشجویانی بومی هستند كه در دانشگاه‎های شهرهای اطراف درس می‎خوانند.

جرم؛ خون شیعه در رگ‎ها

پاراچنار

نکته اصلی ماجرا اینجاست که اكثریت مردم این شهر شیعه هستند و در وضعیتی ناگوار از چهار طرف در محاصره كسانی هستند که ریختن خون شیعیان را مباح می‎دانند؛ محاصره‎ای همه‎جانبه که هیچ‎کس تلاشی برای شکستن آن نمی‎کند. در این منطقه كافی است شیعه باشی؛ همین خودش جرم است و توسط مولوی‎های وهابی و سلفی محكوم به مرگ می‎شوی. کار به‎جایی رسیده است که علمای وهابی اعلام کرده‎اند که مقلدان‎شان حتی اگر زن حامله‎ای را بگیرند، زن و بچه‎اش متعلق به آن مرد وهابی هستند که اسیرشان كرده است.

سهیل كریمی می‎گوید: وهابی‎ها در تجمع‎های شیعیان با عملیات انتحاری خودشان را منفجر می‎کنند تا آن‎ها را بکشند. شما خانواده‎ای پیدا نمی‎کنید که شهید و جانباز نداشته باشد. آنها با الگوبرداری از بسیج ما، رده‎های مقاومت برای مقابله با طالبان سازمان‎دهی كرده‎اند. در تشییع جنازه‎های‎شان لباس بسیجی می‎پوشند و سربند «یازهرا (سلام‎الله‎علیها)» می‎بندند. بر سر مزار شهدای‎شان پرچم جمهوری اسلامی و «یاحسین (علیه‎السلام)» نصب می‎كنند. عموم مردم شدیدا به ولایت فقیه و حضرت آقا اعتقاد دارند و در حمایت از حركت‎های انقلابی مردم منطقه به‎خصوص شیعیان بحرین راهپیمایی می‎كنند.

حسین اصغر هم با اشاره به این‎كه اعیاد رسمی جمهوری اسلامی چون 22 بهمن‎، روز جهانی قدس، هفته دفاع مقدس و سایر روزها در پاراچنار گرامی داشته شده و مردم در حمایت از انقلاب اسلامی راهپیمایی می‎كنند، خاطرنشان می‎كند: مردم در این راهپیمایی‎ها عكس‎های امام راحل، رهبر معظم انقلاب، دكتر احمدی‎نژاد و سیدحسن نصرالله را در دست دارند و تصاویر شهدایی همچون چمران، همت، زین‎الدین، باكری و سایر شهدای انقلاب اسلامی در منازل و مدرسه‎های پاراچنار بر دیوارها نصب شده است. مردم در جریان اخبار منطقه قرار دارند به‎طوری كه در حمایت از مردم غزه و بحرین راهپیمایی می‎كنند.

حال با این اوصاف باید دید روند درگیری‎های این منطقه بر اساس خواست سرویس اطلاعاتی ارتش پاكستان و كشورهای غربی پیش خواهد رفت و یا این‎كه امت اسلام كاری برای این مسئله خواهد كرد.


منبع پنجره