نور روشن زینب

از بلا پروا کجا دارد دل دریایی ات

راه بر طوفان ببندد قامت سینایی ات

سینه ات جولانگه امواج طوفان بلاست

شور اقیانوس دارد، دیده دریایی ات

حامل منشور خونین حسینی، زینبا!

جاودان جوش است نور چشمه دانایی ات

تا ابد پر می گشاید بر فراسوی زمان

چون عقابی خشمگینْ فریاد عاشورایی ات

در بیابانِ عطش گر پا گذاری هر نفس

صد گلستان گل شکوفه از دم عیسایی ات

دشمن از نطق علی وارت به خود لرزد چو بید

سامری رسوا شود، با معجز موسایی ات

هم چنان خورشید می تابد به عالم قرن هاست

در میان تیرگی ها، نور روشن رایی است

بخش عترت وسیره تبیان

شاعر:سیمین دخت وحیدی