بازار صفتهای تفضیلی در پاستور

یکی از ضعف هایی که از آغازین روزهای مدیریت دولت دکتر احمدی نژاد در سال 84 به راحتی قابل تشخیص بود، بی تفاوتی عده ای از دولتیان یا وابستگان به دولت، به تمام خدمات انجام شده توسط دولت های بر سر کار آمده در نظام جمهوری اسلامی ایران تا قبل از آغاز دولت نهم بود.

کار تا آنجا پیش رفت که حتی پس از مدتی قید "از بعد از انقلاب تاکنون!" نیز به حرف های برخی دولتمردان و استانداران اضافه شد و قصه بدانجا رسید که در مقایسه خدمات دولت نهم و دهم با دول گذشته، حتی دوران ریاست جمهوری و مدیریت مقام معظم رهبری نیز توسط برخی نادیده گرفته شد و ماجرا تبدیل شد به شعر مشهور "آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری..."

البته ماجرای خودقضاوتی های دولتی ها به همین جا نیز ختم نمی شود و چسباندن صفت های تفضیلی "تر" و "ترین" به خدمات دولت نیز بیماری بعدی بود که در برخی از چهره های دولتی یا منتسب به دولت شیوع یافت.

البته نباید فراموش کرد که در هر دولتی ممکن است عده ای از مسئولان به درست یا از روی قضاوت های غلط، برخی مفاهیم مطلوب را به خودشان و دولت متبوعشان مرتبط بدانند. اما قضیه آن هنگام به حالت هشدار می رسد که شاهد باشیم حتی شخص رئیس جمهور نیز از همین دست واژه ها، عبارات و صفت ها استفاده می کند.

به طور مثال رئیس جمهور احمدی نژاد در مصاحبه مطبوعاتی اخیر، همانند گذشته دولت را در قانون مداری بی مثل و مانند حتی در تاریخ ایران خطاب می کند و یا در جایی می گوید که دولت انقلاب را به مسیر اصلی خود بازگردانده.

در این باب ضمن آنکه باید به خطر ربط دادن تمام فضائل و برکات به یک دولت و یک شخص توجه لازم را داشت، می توان به این نکته نیز اشارتی گذرا داشت که اخیراً این طرز بیانات رئیس جمهورمان به برخی از وزرا نیز سرایت کرده است.

به طور مثال، اخیراً وزیر مسکن و شهرسازی که سرپرست وزارت راه نیز هست، طی مصاحبه ای خود را قانونی ترین! وزیر جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده است.

این در حالیستکه آقای وزیر لابد می دانند که شخص ایشان بر سر تعلل دولت در معرفی وزیر راه طی مدت قانونی به مجلس مجبور به ارسال نامه ای برای مقام معظم رهبری شدند و پس از موافقت معظم له بود که ایشان توانسته اند همچنان و البته تا مدتی مشخص، در سمت قانونی خود باقی بمانند.

البته از حق نباید گذشت که تواضع، فروتنی و مردمداری رئیس دولت و سایر وزرا همواره مثال زدنی و ستودنی است. اما این نکته مهم را نیز نباید از یاد برد که پیش از این دولت نیز کسان دیگری بودند که ضمن کریمه و خدمتگزار معرفی کردن خودشان، دولت وقت را نوشدارویی برای تمام فصول ایران می دانستند و حتی در مقطعی سودای همیشگی کردن دولت فخیمه خود را نیز در سر پرورانیدند.

اما همان افراد امروز در جاهایی ایستاده اند که امروزیان نیز شاید در آینده شان به همین نقطه برسند.

از دیگر سو، اسیر شدن مدیران رده بالای دولت در اغواگری صفات تفضیلی، آفات خطرناکی دارد که از جمله آن، دور شدن فضای فکری مدیران و تصمیمات آنها از واقعیت های موجود است.

واقعیت هایی که مدیران انقلاب اسلامی باید همچون مولای متقیان علی(ع)، گاهی صورت خود را در مقابل آتش تنور خانه یک مستمند و مستضعف قرار دهند تا یادشان باشد و یادشان بماند که از این واقعیت ها دور نمانند.

باشد که دولت ما در پرتو واقعیت ها، گام های بلندتری را در راستای خدمت به این کشور و مردمش بردارد.

بخش سیاست تبیان

منبع:الف