نقش حبِّ خاندان بر لوح دل باید نگاشت

تا صورت پیوند جهان بود، علىّ بود

تا نقش زمین بود و زمان بود، علىّ بود

شاهى كه ولىّ بود و وصىّ بود، علىّ بود

سلطان سخا و كرم و جود، علىّ بود

آن شیر دلاور كه ز بَهر طَمَع نفس

در خوان جهان پنجه نیالود، علىّ بود

آن كاشف قرآن كه خدا در همه قرآن

آن قلعه گشائى كه در از قلعه خیبر

بر كند به یك حمله و بگشود، علىّ بود

دم به دم ، دم از ولاى مرتضى باید زدن

دست و دل بر دامن آل عبا باید زدن

نقش حبِّ خاندان بر لوح دل باید نگاشت

مُهر مِهر حیدرى بر دل چو ما باید زدن

هر درختى كو ندارد میوه حُبّ علىّ

اصل و فرعش چون قلم سر تا به پا باید زدن