فتنه 88 ؛ترور جمهوریت

«فتنه» به معنای عام به موضوعی گفته می شود که موجب امتحان می شود. مثلاً فرد و جامعه، وقتی با شرایطی مواجه شوند در برابر یک یا دو چند راهی قرار گیرند؛ که با ظاهر قضیه، نمی توان حق و باطل را تشخیص داد، می گویند دچار فتنه شده اند. هم چنین فضایی که موجب ایجاد اضطراب، آشفتگی و ابهام می شود، فضایی فتنه گون است.

جامعه اسلامی ایران نیز در فتنه 88، دچار همین اوضاع شده بود. یک طرف مدعیان، نخست وزیر امام، با سابقه ای نسبتاً مثبت و چهره ای وجیه، نظام را متهم می کرد  که در نتیجه انتخابات نقش داشته و در آرای ملت دستکاری شده است. البته آن شخص، حتی یک مورد سند نتوانست برای این ادعایش ارائه دهد. سال ها بود دشمنان نظام برنامه ریزی می کردند تا فرصتی ایجاد شود که بتوانند ضربه ای شدید و براندازانه بر نظام مقدس اسلامی ایران وارد نمایند. در این مدت، استکبار با هزینه های بسیار و برنامه ریزی ها و طراحی های دقیق، پازل های ایجاد یک فتنه کوبنده را در کنار هم می چید. این پازل با قانع کردن فردی که 20 سال بود از تمام فعالیت های سیاسی کناره گرفته بود، به زعم غربی ها و صهیونیست ها کامل شد.

بزرگ ترین خدشه و لطمه ای نیز که موسوی و فرقه اش به نظام مظلوم وارد کردند، شبهه مضحک تقلب در انتخابات بود؛ موضوعی که نماد عملکرد ناصواب جناح تجدیدنظر طلب بود.

موضع گیری های نامعقول نامزد متوهم انتخابات، طوری بود که به رغم شعار «قانون گرایی» که آن را شعار اصلی انتخاباتی اش قرار داده بود، هرگز حاضر نشد از راه های قانونی، ادعاهای خود را پی بگیرد.

وقتی فتنه گران، دیدند رهبر حکیم انقلاب در برابر آن ها باج نمی دهند و پای مردانه بر دمکراسی و رای مردم و حفاظت از تک تک آرای ملت، ایستاده اند، راهی دیگر را برگزیدند: «اغتشاش» و «آشوب».

روحیه دیکتاتورمآبانه تجدیدنظر طلبان آمریکایی در فتنه 88 به صورت عریان در برابر افکار عمومی ملت قرار گرفت. کسانی که 8 سال، «مردم، مردم» می کردند، حالا در برابر آرای مردم که علی رغم میل شان بود، ایستاده بودند و قصد داشتند، رئیس جمهور مورد نظر خود را در خیابان و با اردوکشی بر سر کار بیاورند. در این راه، مردم هدف اصلی افساد طلبان بودند و با خسارت وارد نمودن به اموال عمومی و خصوصی، انتقام آنکه مردم کسی دیگر را انتخاب کرده بودند، می گرفتند.

طنز روزگار آن بود که ادعای تقلب از سوی جناحی مطرح می شد که متقلب ترین رئیس ستاد انتخابات کشور، مصطفی تاج زاده از سران شان بود؛ تاج زاده ای که آن چنان دخالتی در رای گیری مردم در انتخابات ششمین دوره مجلس کرد و به گونه ای در آرای مردم دست برد که موجب شگفتی خود تجدیدنظر طلبان شده بود!!

هم چنین مردم دیدند کسانی شعار دمکراسی و مردم سالاری می دادند که هیچ اعتقادی به انتخابات سالم و رای همه مردم ندارند.

مردم چهره واقعی کسانی را بی نقاب مشاهده کردند که در رد و ذم خشونت، هزاران برگ نوشته بودند ولی به شدیدترین و خشن ترین وجه ممکن، مردم عادی را مورد ضرب و شتم و حتی جراحت و قتل قرار دادند.

کسانی که دم از حضرت امام می زدند، تمام فرمایشات آن رهبر حکیم الهی را زیر پا می گذاشتند. مگر آن مرجع بزرگ نفرموده بودند: «میزان، رای ملت است»؟

با گذشت 2 سال از استارت فتنه 88، دیگر همه فهمیده اند، اصلاح طلبان آمریکایی، ابتدا به دنبال پیروزی در انتخابات بودند تا برنامه های روی زمین مانده دوران 8 سال اصلاحات فاشیستی را که مهم ترین آن ها، واگذار کردن مملکت به آمریکا و اسرائیل و انگلستان و نابودی نظام بود، به سرانجام برسانند ولی وقتی در این موضوع با «نه» محکم مردم رو به رو شدند، روی به اغتشاش و آشوبگری آوردند که آن کار هم با بصیرت ملت که حاصل تدابیر الهی حضرت آیت الله العظمی خامنه ای بود، راه به جایی نبرد.

حال که 2 سال از شروع فتنه گری ها گذشته، بایسته است ناظران آگاه در پی کالبدشکافی این واقعه بی نظیر در تاریخ جمهوری اسلامی باشند؛ بی شک یکی از مهم ترین مواردی که دشمنان اسلام و نظام، هدف گرفته بودند، از بین بردن جمهوریت در کشور بود؛ «جمهوری» که همواره عشق خود به ولایت فقیه و انقلاب اسلامی را نشان داده اند و همیشه دست رد بر سینه استکبار زده اند.

کلام را برای برکت با فرمایشی مبارک از حضرت آیت الله العظمی خامنه ای آغاز کردیم و با فرمایش گهربار دیگری از رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی آن را به پایان می بریم:

«در این فتنه های بعد از انتخابات، آن چیزی که اساس قضیه است، این است که رای مردم و حضور مردم از نظر یک عده ای نفی شد، مورد خدشه قرار گرفت، نظام تکذیب شد، مورد تهمت قرار گرفت، گناه بزرگی که انجام دادند، این بود. ... در انتخابات، احترام به رای و تشخیص و رضایت مردم هست».

محمد مهدی تقوی

بخش سیاست تبیان