حکایتی از امام رضا(ع) / دعبل

همانا من در دنیا از روزگار آن وحشت داشته ام ؛ ولیكن امیدوارم بعد از مرگ به جهت علاقه و محبّت به شما اهل بیت در امنیت و آسایش قرار گیرم .

حضرت فرمود: اى دعبل ! خداوند متعال تو را از سختى ها و شداید قیامت در امان دارد.

اباصلت هروى حكایت كند:

روزى دعبل خزاعى شاعر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام - در شهر مرو به محضر مبارك امام علىّ بن موسى الرّضا علیهم السلام شرفیاب شد و اظهار داشت :

یاابن رسول اللّه ! قصیده اى در شان و عظمت شما اهل بیت ، سروده ام و علاقه مندم آن را در محضر شما بخوانم ؟

امام علیه السلام فرمود: بخوان .

پس دعبل خزاعى قصیده خود را در حضور مبارك حضرت آغاز كرد؛ و چون به این شعر رسید:

مى بینم كه حقوق و شئون اهل بیت در بین غیر صاحبانش تقسیم گشته ، و دست ایشان از تمامى حقوق ، قطع و خالى گشته است .

امام علیه السلام شروع به گریستن نمود؛ و پس از لحظه اى فرمود:

راست گفتى ، اى خزاعى ! حقیقت را بیان كرده اى .

و چون دعبل ، این شعر را سرود:

هنگامى كه در تنگ دستى قرار گیرند و جهت احقاق حقّ خویش به غاصبین مراجعه نمایند، آن ها از پرداخت هرگونه كمكى امتناع مى ورزند و ایشان دست خالى خواهند بود.

حضرت دست هاى مبارك خود را به هم مى فشرد و كف دست پشت و رو مى نمود و مى فرمود:

آرى ، به خدا سوگند، تمامى آن ها را قبضه و غصب كرده اند.

و هنگامى كه این شعر را خواند:

همانا من در دنیا از روزگار آن وحشت داشته ام ؛ ولیكن امیدوارم بعد از مرگ به جهت علاقه و محبّت به شما اهل بیت در امنیت و آسایش قرار گیرم .

حضرت فرمود: اى دعبل ! خداوند متعال تو را از سختى ها و شداید قیامت در امان دارد.

و همین كه به این شعر رسید:

و قبر نفس زكیّه یعنى ؛ امام موسى كاظم علیه السلام در بغداد است ، خداوند متعال او را در عالى ترین غرفه ها و مقامات اُخروى جاى داده است .

امام علیه السلام اظهار نمود: آیا مایلى دو قصیده هم من بسرایم و بر اشعارت افزوده شود؟

دعبل خزاعى عرضه داشت : بلى ، یاابن رسول اللّه !

پس حضرت رضا علیه السلام چنین سرود:

و قبر دیگرى در طوس خواهد بود، كه چه ظلم ها و مصیبت هائى را متحمّل شده و درونش را از زهر جفا به آتش كشیده اند كه تا روز محشر سوزان است .

و خداوند، حجّت خود یعنى ؛ امام زمان عجّل اللّه تعالى فى فرجه الشّریف را مى فرستد و تمام ناراحتى ها و اندوه ما اهل بیت را برطرف مى گرداند.

بعد از آن ، دعبل خزاعى سؤ ال كرد: این قبر از چه كسى است ، كه در طوس مدفون مى گردد؟!

حضرت در پاسخ فرمود: قبر خود من مى باشد، و طولى نخواهد كشید كه طوس محلّ تجمّع شیعیان و زوّار من گردد.

پس هركس مرا در غریبى طوس با معرفت زیارت نماید، آمرزیده شود و در قیامت با من محشور خواهد شد.