پند درخت پیر

کبوتر سفیدخیلی دلش گرفته بود آخه بهترین دوستش یعنی چکاوک مدتی بود که به دیدنش نیومده بود . کبوتر می دونست که چکاوک از دست او ناراحته و به خاطر همینه که به دیدنش نمی یاد .با خودش فکر کرد ای کاش هیچوقت دوستشو ناراحت نکرده بود .چکاوک به کبوتر گفته بود اگه ادب رو رعایت نکنه دیگه دوستش نداره.

کبوتر خیلی چکاوک رو دوست داشت . حاضر بود هر کاری بکنه تا چکاوک اونو دوست داشته باشه. اما نمی دونست چطوری یه کبوتر با ادب باشه . به خاطر همین توی یه نامه نوشت :ای خدای مهربون من چطوری می تونم یه کبوتر با ادب و دوست داشتنی باشم .بعدش نامه رو انداخت توی رودخونه .موجهای رودخونه نامه رو باخودشون بردند و بردند تا اینکه نامه بین ریشه های یک درخت پیر گیر کرد و همونجا موند .نامه کم کم در اثر جریان آب باز شد و نوشته هاش پیدا شد .یه دفعه چشم درخت پیر به نوشته های روی اون نامه افتاد. درخت پیر اون نوشته ها رو خوند و جوابشو روی یکی از قشنگترین برگهای خودش نوشت، و اونو به دست باد سپرد. باد وزید و وزید و اون برگ رو باخودش به جاهای زیادی برد و بعد از همه اونو انداخت توی آب .کبوتر سفید سرش رو به طرف آب خم کرده بود تا آب بخوره که چشمش به نوشته های روی برگ افتاد.کبوتر دید روی نامه نوشته :