پدیده ای به نام استعفا در حالی که حذف ناباورانه تیم فوتبال امید ایران که ناشی از سهل انگاری و بی مبالاتی مسئولان فوتبال کشور بود، جامعه ورزش کشور را شوکه کرده با این حال هیچ استعفایی از جانب مسئولان ذیربط صورت نگرفته است. هنوز هم خیلی ها بازی کردن تیم المپیک ایران با بازیکن دو اخطاره در دیدار رفت مقدماتی المپیک 2012 لندن را باور ندارند. اینکه مسئولان یک تیم از کمیته روابط بین الملل گرفته تا سرپرست و مربی، ندانند که بازیکن تیمشان دواخطاره بوده، نوادری است که فقط در فوتبال ایران روی می دهد. در فوتبال ایران بویژه در دوره علی کفاشیان، اتفاقاتی رقم خورده که واقعا جای بررسی دارد. اما اینکه ایشان هنوز بر مسند کار است و تنها ابراز شرمگینی می کند، در نوع خود اتفاق نادری است که به فهرست دیگر اتفاقات نادر فوتبال کشور اضافه می شود. ناکامی تیم های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان فوتبال کشور در کنار حذف تیم امید، حکایت از ناکامی مردی دارد که اینها تنها بخشی از کارنامه ضعیف وی به حساب می آید. کفاشیان که به قول خودش رئیس انتصابی بوده، تا به امروز با اشتباهات محرز خود به این پیکر نیمه جان فوتبال صدمات فراوانی رسانده و تنها مانده تیر خلاص را شلیک کند. انتصاب دایی در حالی که افشین قطبی بهترین گزینه برای هدایت تیم فوتبال ایران بود و بعد ناکامی ایران با دایی و بازماندن از جام جهانی را باید سرآغاز گاف های آقای رئیس دانست. تیم نوجوانان ایران امروز در حالی از رقابت های جام جهانی بیرون است که دوره قبل حتی موفق شد به مرحله دوم رقابت ها در نیجریه صعود کند. تیم جوانان هم که در رقابت های آسیایی چین که مهرماه سال گذشته برگزار شد در حضور تیم های کره جنوبی و استرالیا موفق نشد حتی از گروه خود صعود کند. حذف فاجعه بار تیم امید هم تنها رئیس فدراسیون فوتبال را به صرافت یک عذرخواهی انداخت اما کجاست خبر از استعفا و خداحافظی تا آنکه کار بلد است وارد میدان شود. هرچند که اگر قرار باشد گزینه بعدی هم به جای اینکه از طریق انتخابات تعیین شود، انتصابی باشد، معلوم نیست که فرد جدید کاربلدتر از کفاشیان باشد. جنجالی که کفاشیان در آستانه حضور ایران در رقابت های جام ملت‌های آسیا 2011 در خصوص جایگزین قطبی به راه انداخت نشان از بی تجربگی این رئیس فدراسیون فوتبال دارد. بازنده این مجادله، قطبی نبود چرا که وی پیشاپیش با شیمیزو اسپالس ژاپن قرارداد همکاری امضا کرد و آنکه باخت فوتبال ایران بود و بس. حذف فاجعه بار تیم امید هم تنها رئیس فدراسیون فوتبال را به صرافت یک عذرخواهی انداخت اما کجاست خبر از استعفا و خداحافظی تا آنکه کار بلد است وارد میدان شود. هرچند که اگر قرار باشد گزینه بعدی هم به جای اینکه از طریق انتخابات تعیین شود، انتصابی باشد، معلوم نیست که فرد جدید کاربلدتر از کفاشیان باشد. از دست دادن پست هیئت اجرایی AFC یکی دیگر از شاهکارهای کفاشیان است. در حالی که وی می بایست خودش نامزد این سمت می‌شد علی سعیدلو را به عنوان نامزد معرفی کرد و در نتیجه یک پست کلیدی را از دست دادیم. حذف تیم فوتبال ایران از رقابت های جام ملت های آسیا 2011 می‌توانست زمان مناسبی برای کناره گیری از حیاتی ترین فدراسیون ایران باشد اما باز هم این اتفاق روی نداد. حذف فاجعه بار تیم امید هم تنها رئیس فدراسیون فوتبال را به صرافت یک عذرخواهی انداخت اما کجاست خبر از استعفا و خداحافظی تا آنکه کار بلد است وارد میدان شود. هرچند که اگر قرار باشد گزینه بعدی هم به جای اینکه از طریق انتخابات تعیین شود، انتصابی باشد، معلوم نیست که فرد جدید کاربلدتر از کفاشیان باشد. سال گذشته دقیقا در چنین روزهایی ژان پی یر اسکلاتس 75 ساله به دلیل کسب نتایج تیم فوتبال فرانسه در جام جهانی 2010 از سمت ریاست فدراسیون فوتبال این کشور استعفا کرد و چندی بعد ریموند دومنک از سمت سرمربیگری اخراج شد. اما آنچه در پایان این نوشتار باید به آن اشاره کرد این است که چرا مقصران ناکامی ها و شکست های بزرگ در ورزش کشور ما از سمت خود استعفا نمی کنند. آنها نمی روند و می مانند تا اوضاع را از آنچه هست خراب تر کنند. بخش ورزشی تبیان منبع: مهر