شیرین را دوست دارم
دخترهای نوجوانی که مژگان کلهر در کتاب هایش آفریده آسان از یاد آدم نمی روند؛ مثل آفتاب و ماجراهایش با عزیز خانم، یا شخصیت های مجموعه داستان نوجوان « کسی که موهایم را شانه زد».
البته شیرین « دختری با روبان سفید » نوجوان نیست. دختری هشت ساله است که مژگان کلهر خیلی دوستش دارد انتشار این رمان بهانه ای به دست ما داد که به سراغ نویسنده اش برویم و درباره «دختری با روبان سفید» و بعضی از تجربه های نویسندگی حرف بزنیم.
نوشتن از چه زمانی برایتان جدی شد؟
از سال67 نوشتن را جدی گرفتم و اولین چیزی که نوشتم نه شعر بود و نه داستان! برای مسابقه خبرنگار افتخاری مجله «سروش نوجوان»، یک گزارش درباره یک پیرزن نوشتم که در اتوبوس با او مصاحبه کرده بودم به خاطر همین گزارش به عنوان خبرنگاری افتخاری « سروش نوجوان» انتخاب شدم. از سال 68 هم وارد کار حرفه ای شدم.
تجربه رمان نویسی لذت بخش تر است یا نوشتن داستان کوتاه؟
رمان، نویسنده را خیلی درگیر می کند برای رمان نویسی باید یک نقشه کلی کشید و کم کم جلو رفت، اما داستان کوتاه وقت کمتری می برد برای نوشتن « دختری با روبان سفید » چند ماه به شخصیت ها فکر کردم و با آن ها درگیر بودم. همین درگیری برایم لذت بخش بود. اگر دوباره فرصتش پیش بیاید، دوست دارم باز هم رمان نویسی را تجربه کنم.
چه قدر از آدم های اطرافتان برای نوشتن « دختری با روبان سفید» وام گرفتید؟ «اصلاً شخصیت های کتاب شبیه آدم های دور و برتان هستند؟
بله، شبیه هستند مثلاً احترام خانم، پیرزنی که در این کتاب هست از نظر خصوصیات اخلاقی تا حدودی شبیه مادربزرگ خودم است کمی هم شبیه یکی از آشناهای فامیل!
با توجه به این که ویرایش هم می کنید، چند بار کتابتان را بازنویسی کردید؟
راستش اصلاً از دید ویراستاری به کتاب خودم نگاه نکردم دوست ندارم وقتی می نویسم از نظر ویرایشی درگیر جمله ها شوم و کار خودم را ویرایش کنم.
البته کتاب را دو، سه بازی بازنویسی کردم نظر دیگران هم در این بازنویسی ها نقش داشت. ناشر کتاب، یعنی کانون، نظرهایی داد که باعث شد در باره بعضی از شخصیت ها تجدید نظر کنم.
مثلاً؟
سیم زار بانو شخصیتی بود که اول حرف می زد، اما در بازنویسی نهایی دیالوگ ها را حذف کردم و سیم زار بانو تبدیل به شخصیتی شد که بر اثر آتش سوزی می ترسد و دیگر حرف نمی زند؛ به جایش از ایما و اشاره استفاده می کند.
در روند نویسندگی تان چیزی هست که اگر مثل احترام خانم امکان بازگشت به گذشته را پیدا کنید. عوضش کنید؟
دوست دارم برگردم عقب و بیشتر بنویسم. شاید دیگر ویرایش هم نکنم! در دوره ای خیلی درگیر کار ویرایش شدم دوست دارم فرصتی پیش بیاید و به جای ویراستاری، بیشتر بنویسم. شاید اگر برگردم عقب بعضی از کارهایم را هم اصلاً چاپ نکنم!
نویسنده ای بوده که آثار او روی نوشتن شما اثر گذاشته باشد؟
نویسنده های زیادی هستند. اما الان که فکر می کنم، می توانم از ناتالیا گینزپورگ نام ببرم؛ نویسنده ای که فضای کارهایش را خیلی دوست دارم. در دوره نوجوانی هم صمد بهرنگی را خیلی دوست داشتم و تمام آثار او را خوانده ام؛ مثل « اولدوز و کلاغ ها » که ماجراهایش را بارها خوانده ام.
بخش کودک و نوجوان تبیان
منبع:دوچرخه_مریم محمد خانی
مطالب مرتبط:
