تشنج میتواند زمانی اتفاق بیفتد که یک فعالیت الکتریکی غیرنرمال در مغز ایجاد میشود. این فعالیتها میتوانند بر قسمتی از مغز یا تمام مغز اثر بگذارند. تشنج از آنچه فکر میکنید شایعتر است؛ تقریباً یکدهم افراد زمانی در زندگی خود به تشنج دچار میشوند.
حتی اگر شما کاملاً سالم به نظر برسید، باز هم هر سال ۰.۴ درصد از حجم مغز خود را از دست میدهید. این میزان کوچکشدن مغز با بالارفتن سن افزایش هم مییابد و یک فاکتور اساسی در افت عملکردهای ادراکی و مرگ زودرس است.
تحقیقات جدید نشان میدهد داشتن رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، سیگارنکشیدن و انجام فعالیتهایی که محرک ادراک و شناخت مغز هستند میتوانند ریسک زوال عقل را کاهش دهند؛ البته این تغییرات در سبک زندگی را باید از سنین جوانی شروع کنید نه اینکه منتظر بمانید تا هفتادساله شوید!
بیش از ۶ میلیون آمریکایی از هر سنوسالی دچار آلزایمر هستند و هر ۶۷ ثانیه یک نفر در آمریکا به آلزایمر دچار میشود. تخمین زده میشود تقریباً تا پایان امسال نزدیک به ۵۰۰ هزار مورد جدید آلزایمر تشخیص داده شود؛ اما علیرغم شیوع این بیماری باورهای اشتباه زیادی در مورد علائم و ریسکهای بیماری آلزایمر وجود دارد.
بعد از روزهای گرم و شرجی تابستان، هوای سردتر پاییز و زمستان میتواند شوکی برای بدن باشد. اگر عارضهای مثل اماس داشته باشید، دمای پایین هوا میتواند علائمتان را بدتر کرده و شما را ناراحت کند. شاید متوجه شوید پاهای خود را راحت حرکت نمیدهید، اسپاسمهای عضلانیتان بیشتر از حد معمول شده یا احساس سفتی در عضلات خود میکنید.
هرچند دانشمندان میدانند که بیماری پارکینسون بر مغز اثر میگذارد؛ اما این سؤال برایشان مطرح شده که آیا ممکن است این بیماری بهجای مغز بیشتر به رودهها و شیوهٔ واکنش سیستم ایمنی مربوط باشد؟
سردرد اغلب طی اواخر بهار و تابستان شایعتر است. با نوشیدن آب زیاد، هیدراته نگهداشتن بدن، کمتر در معرض نور خورشید قرارگرفتن، توجه بیشتر به تغذیه سالم و متعادل و فشار زیاد به بدن واردنکردن میتوانید احتمال سردردهای شدید تابستانی را کمتر کنید. اما حتی با این مراقبتها نیز سردردهای میگرنی همچنان ممکن است روی بدهند و احتمالشان صفر نمیشود.
احتمال سردرد طی ماههای تابستان بیشتر میشود. بر اساس مطالعهای جدید، هر ۱۲ درجه سانتیگراد افزایش دما میتواند احتمال ابتلای شما به سردرد را در کوتاهمدت حدود ۷ و نیم درصد بالاتر ببرد.
هر کسی میتواند دچار بیماری اماس شود؛ اما در زنان شایعتر از مردان است. زنان و مردان معمولاً علائم مشابهی از اماس دارند، اما در زنان این علائم میتوانند بر قاعدگی، بارداری و یائسگی اثر بگذارند.
رعشه، گرفتگی عضله و کُندی در حرکات همگی از علائم معمول و اولیه بیماری پارکینسون هستند؛ اما این بیماری علائم دیگری نیز دارد که باید نسبت به آنها آگاه باشید.
پارکینسون یک اختلال نورولوژیکی است که علائم آن معمولاً تدریجاً و طی سالها پیشرفت میکنند. بیماری پارکینسون زمانی اتفاق میافتد که سلولهای مغز که دوپامین تولید میکنند شروع به ازبینرفتن میکنند. دوپامین برای هماهنگی و تعادل و حرکت ضروری است. دوپامین کمتر در مغز باعث علائم گوناگونی میشود که در هر کسی پیشرفت متفاوتی دارند.
خوابیدهاید، ناگهان نیمهشب از خواب بیدار میشوید و در واقع علت این بیدارشدن، احساس یک شوک الکتریکی در دستها یا انگشتانتان است. گاهی هم شاید اینطور به نظر برسد که انگار کسی دستهایتان را قطع کرده است. این شرایط اغلب میتواند احساس ترس ایجاد کند؛ اما در واقع میتواند دلیل خطرناکی نداشته باشد، مثلاً وضعیت بد بدن در خواب.
بیشتر ما ساعتهای طولانی در روز نشستهایم و بسته به کار و شغلمان شاید چاره دیگری نداشته باشیم. اما اگر سیاتیک دارید باید سعی کنید ساعتهای طولانی در وضعیت نشسته نمانید.
اگر سیاتیک دارید در کنار تمام راهکارهای درمانی که پزشک به شما توصیه میکند، کارهایی وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنید. وقتی پادرد ندارید خیلی از کارها ممکن است به نظرتان بیضرر بیاید؛ اما با انجام این کارها درد سیاتیکتان جرقه خواهد خورد.
کوچیک شدن مغز با بالارفتن سن یک امر طبیعی است که به آن آتروفی میگویند؛ ما برایتان از توصیههایی حرف زدیم که میتواند تا حدی از این اتفاق جلوگیری کند.
مننژیت درصورتیکه فوراً تحت درمان قرار بگیرد، با موفقیت مداوا خواهد شد؛ بنابراین انجام واکسیناسیون روتین، دانستن علائم مننژیت و اقدام درمانی فوری ضرورت دارد.
مننژیت به التهاب مننژهای مغز گفته میشود. مننژها، غشایی هستند که مغز و نخاع را میپوشانند. افراد در هر سن و سالی میتوانند دچار مننژیت شوند؛ اما کودکان مدرسهای و افرادی که در خوابگاهها سکونت دارند بیشتر در معرض این عارضهاند.
کوچک شدن مغز با افزایش سن تا حدی طبیعی است و به آن آتروفی مغز میگویند. همانطور که بدن پیرتر میشود، مغز نیز پیر میشود؛ اما همهٔ مغزها یکجور پیر نمیشوند.
سندرم تونل کارپال، عصب میانی مچ دست را که حرکت دست را ممکن میکند تحت تاثیر قرار میدهد. این عارضه معمولا سبب درد، ضعف، کرختی و گزگز میشود که اگر تحت درمان قرار نگیرید علائم بدتر شده و به جایی میرسید که حرکتپذیری دستتان را از دست میدهید.