مادرم تو را دوست خواهم داشت

وقتیکه من بزرگ شدم، شاید، معمار شوم

آنگاه، تمامی جهان را همچون بامی

بر فراز دستان تو، ستون خواهم کرد

□

وقتیکه من بزرگ شدم، شاید، پزشک شوم

آنگاه، با عطر تو نوشدارویی خواهم ساخت

بر تمام دردهای جهان

و آنگاه به سلامتی شان، با لب های تو

بر گونه های شادی تمام کودکان جهان، بوسه خواهم زد

□

وقتیکه من بزرگ شدم، شاید

یکروز با چتر گیسوان تو

از آسمان آرزوهایت

پروازی کنم بر آستان زمین

(زمینی که پای تو آنرا نگه داشته است )

و آنگاه، خواهم دوید تا مرزهای درونت

و در پنهانترین گوشه های جنگل سبز آغوش تو، پنهان خواهم شد

□

اکنون را که نام نهادی فصل کاشت

فردا که من بزرگ شدم، در زمان برداشت

مادرم، به تو قول می دهم

من تو را دوست خواهم داشت…

بخش کودک و نوجوان تبیان

منبع:وبلاگ کلبه دلتنگی من با خدا -فرهاد جاویدی

مطالب مرتبط:

مثل خورشید مهربان باش 

خواهی كه خدای بر تو بخشد؟ 

هیچ وقت تنها و بیکار منشین