فرمانده شهید علی اکبر اصغری در سال 1363 به دلیل قبولى در آزمون دانشكدهى تربیت مربّى سپاه قم ـ كه با رتبهى خوبى قبول شد، به اتفّاق همسر و فرزندش به قم مهاجرت كرد. در دانشكده نیز ذكاوت و لیاقت خویش را در رفتار وكردار و دروس دانشكده به اثبات رساند. نام و نام خانوادگى: علىاكبر اصغرى نام پدر: قنبر تاریخ و محلّ تولّد:12/8/1339،روستاى كوشك مهدى از توابع مشهد محلّ شهادت: مهران تاریخ شهادت: 31/2/1365 آخرین سمت: فرماندهى گردان یداللّه، لشكر 5 نصر
دوران ابتدایى را در دبستان عَلَم و دوران راهنمایى را درمدرسهى ابومسلم گذراند. تحصیلات متوسّطه را در سال 1353 دردبیرستان ابن یمین آغاز نمود و پس از یك سال به دبیرستان فردوسى رفت و از جمله شاگردان ممتاز آنجا به شمار مىرفت. تابستانها به كلاس قرآن مىرفت و از مطالعهى كتب مذهبى وعلمى غافل نمىشد؛ به خصوص كتب استاد مطهّرى و شهید هاشمى نژاد.
زمان شكلگیرى انقلاب و در جریان تظاهرات و راهپیمایىها به فعّالیّتهاى مختلفى از جمله: جمعآورى اطّلاعات و اخبارمىپرداخت و در خنثى كردن توطئههاى رژیم فعّالانه شركت داشت. در اواخر دوران سربازى و در روز عید غدیر سال 1361، در 22سالگى با خانم فروزان زینال زاده ازدواج كرد. در مدّت چهار سال زندگى مشترك صاحب دو فرزند دختر به نامهاى فاطمه (متولّد10/5/1362 و محدّثه (متولّد 1/1/1365) شد.همسر شهید مىگوید: «شهید در كارهاى خانه از جمله آشپزى وبچّهدارى به من كمك مىكردند. با دوستان هم فكر خودشان رفت وآمد داشتند. همیشه به خدا توكلّ داشتند و توصیه مىكردند خط امام را بگیرید و حجاب خود را رعایت كنید. در مورد تربیت بچّههایمان سعى كنید اسلامى و مؤمن تربیت شوند. بزرگترین آرزوى ایشان شهادت و فرج امام زمان (عج) بود و به دعاى كمیل و نماز جماعت اهمیّت ویژهاى مىدادند. ایشان عاشق شهادت بودند. به یاد دارم قبل از به دنیا آمدن فرزند دوّم گفتند: شما در مرحلهاى هستید كه هردعایى بكنید مستجاب مىشود؛ اگر مرا دوست دارید دعا كنید كه شهید شوم.»
در سال 1360 منافقین قصد ترور ایشان را داشتند امّا موفّق نشدند. در همین ایّام بود كه به صورت مرتّب در كلاسهاى شهیدعبدالكریم هاشمى نژاد شركت مىكردند و فیض مىبردند.
پس از اتمام دوران سربازى، بلافاصله در سپاه پاسداران اسم نویسى كرد و حدود سه ماه تحقیقات ایشان طول كشید. پس ازگذشت دوازده روز از پایان دوران سربازى، در اواخر سال 1361 هنگامى كه همسرش باردار بود ـ به جبهه رفت و حدود 4 ماه درمنطقهى عملیّاتى نقدهى كردستان به سر برد. پس از این كه از جبهه آمد، به عنوان پاسدار رسمى استخدام شد. در دوران دفاع مقدّس درپشت جبهه، در سپاه خدمت مىكرد. در جبهه معاون گردان بود و باقبول نكردن فرماندهى، كارهاى پشتیبانى را انجام مىداد.
در سال 1363 به دلیل قبولى در آزمون دانشكدهى تربیت مربّى سپاه قم ـ كه با رتبهى خوبى قبول شد، به اتفّاق همسر و فرزندش به قم مهاجرت كرد. در دانشكده نیز ذكاوت و لیاقت خویش را در رفتار وكردار و دروس دانشكده به اثبات رساند.
در تیر ماه سال 1364، مدّت سه ماه در منطقهى عملیّاتى مهابادبسر برد و پس از بازگشت باز هم به درس مشغول شد.
از مطالعه وتحصیل خسته نمىشد و با شوق و اشتیاق به آن مىپرداخت. به بیتالمال بسیار حسّاس بود. از نوشتن حتّى یك خط با قلم بیتالمال در جهت امور شخصى خوددارى مىكرد.
در كانون تربیت زندانیان فعّالیّت ارشادى داشت و همواره به هدایت و ارشاد دیگران مىپرداخت. مدّتى هم مسئولیّت بسیج مسجد امام هادى (ع) را عهدهدار بود.خانم صدیقه رضازاده مادرشهید در مورد رفتار و سجایاى فرزند شهیدش مىگوید: «تمام همّ وغمّش آرامش مملكت بود و دوست داشت از لحاظ علمى به دكتر بهشتى برسد. بزرگترین آرزویش این بود كه امام زنده باشد، كشورمشكلى نداشته باشد و دست منافقین بریده شود.»
توصیهى ایشان به ما همواره این بود كه رسالت شما در پشت جبهه سنگینتر است؛ مبادا از دورى من دلتنگ شوید. حجاب خود رارعایت كنید كه حجاب شما مانند گلولهاى است كه به قلب دشمن مىرود. مبادا نفس بر شما غلبه كند.
اوایل سال 1365 ـ كه پدرش نیز در جبهه بود از دانشكده به جبهه شتافت. ابتدا سمت فرماندهى گردان به او پیشنهاد شد، امّا به علّت تواضع شدید نپذیرفت و فرماندهى یك گروهان از گردان یداللّه را انتخاب كرد.
در عملیّات والفجر 8 در منطقهى فاو و در عملیّات كربلاى 1 درمنطقهى مهران شركت داشت و در لشكر 5نصرخراسان انجام وظیفه مىكرد. و پس از این كه دشمن به غرب كشور حمله كرد، به ایلام منتقل شد.علىاكبر اصغرى در تاریخ 31/2/1365 ـ مصادف با12 ماه رمضان 1405 ه ق بر اثر اصابت خمپاره به ناحیهى سر، درمنطقهى كلّه قندى مهران به شهادت رسید. پیكر پاك این شهیددر تاریخ 8/3/1365 ـ مصادف با نوزدهم ماه مبارك رمضان ـ درمشهد مقدّس با شكوهى خاصّ تشییع و دركنار مرقد ثامن الحجج على بن موسى الرضا(ع) به خاك سپرده شد.
حریم رضوی
