چگونه موجودات فضایی دوباره مطرح شدند؟

ماجرای موجودات فرازمینی از زمانی دوباره نقل محافل شد که استیون هاوکینگ، یکی از بزرگترین دانشمندان معاصر، در یک برنامه تلویزیونی به صراحت اعلام کرد موجودات فرازمینی وجود  دارند و باید از جلب توجه آن ها به سوی سیاره زمین خود داری کرد.

به طور کلی بشر در زمینه موجودات فرازمینی با دو حالت مواجه هست:

1- موجودات فرازمینی وجود ندارند 2- موجودات فرازمینی وجود دارند.

اگر حالت اول را قبول کنیم، پرونده فرازمینی ها به طور کامل بسته می شود اما اگر حالت دوم را درست بدانیم باز هم با دو فرضیه مواجه می شویم:

1- به واسطه سطح بالاتر فرهنگ و فناوری، آنها موجوداتی صلح دوست هستند که به ما برای رشد کمک خواهند کرد.

2- آنها موجوداتی خشن و جنگ طلب هستند که زمین را به خاطر منافعشان غارت خواهند کرد.

نظر استیون هاوکینگ به مورد دوم نزدیک تر است و می گوید: "اگر موجودات فضایی، ما را ملاقات کنند به گمان من نتیجه چنین ملاقاتی بسیار مشابه اولین سفر کریستف کلمب به آمریکا خواهد بود. نتیجه ای که چندان به نفع بومی های آمریکا تمام نشد."

بازتاب سخنان جنجالی هاوکینگ هنوز فروکش نکرده بود که سازمان ملل سفیری را به منظور خوشامدگویی به بیگانگان فضایی انتخاب کرد تا در صورت قرارگیری در شرایط ورود بیگانگان فضایی به زمین ، فردی برای برقراری ارتباط با آنها در کره خاکی حضور داشته باشد!

سازمان ملل متحد برای انجام این ماموریت خطیر و مهم یک اختر فیزیکدان مالزیایی را به کار گرفت. «مزلان اوثمن» در یک کنفرانس خبری وظایف خود را درباره گفتگو با بیگانگان فضایی که به زمین می آیند و برقراری ارتباط با آنها عنوان کرد.

با انتخاب و شکل دادن به چنین پستی ، زمانی که یک فضایی به زمین آمده و بخواهد تا او را نزد رئیس ببرند، همه خواهند دانست که این رئیس خانم اوثمن است.

به فاصله بیست روز از این انتخاب یکی از دانشمندان ارشد واتیکان اعلام کرد امکان وجود شکلهای ماورایی حیات در فضا وجود دارد و کلیسا بدون توجه به تعداد دست و پاهای آنها به این موجودات خوشامد خواهد گفت.

گای کنسولمانگنو طی اظهاراتی شگفت انگیز اظهار داشت از رویارویی با بیگانگان هوشمند فضایی خوشحال شده و آنها را در صورتی که بخواهند غسل تعمید خواهد داد. از نظر وی ویژگی هایی مشابه خصوصیات انسانها از قبیل داشتن روح، هوشمندی، آزادی، آزادی برای عشق ورزیدن و آزادی برای تصمیم گیری نمی تواند تنها مختص انسانها باشد.

به تمام موارد ذکر شده در بالا پروژه عظیم ستی را نیز اضافه کنید که  چندین سال است به طور جدی با پردازش داده های تلسکوپ های رادیویی به جستجوی فرازمینی ها می پردازد و گهگاه برای توجیه هزینه های خود

دست به تبلیغات گسترده ای برای متقاعد کردن سرمایه گذاران پروژه می زند. از طرف دیگر اکتشافات جدید دانشمندان درباره موجودات بسیار ریزی که در اعماق اقیانوس ها زندگی می کنند یا کشف گونه ای از باکتری ها که در زیر یخ های قطب شمال به فعالیت خود مشغول هستند تعریف جدیدی از چگونگی حیات ارائه کرده است و این مورد خود باعث می شود تا امکان حیات در شرایط سخت بیرون از جو زمین امکان پذیر باشد و بحث وجود حیات فرازمینی به طور جدی مطرح شود.

طرح موضوع حمله بیگانگان فضایی به زمین برای مقاصد مختلفی نظیر دلایل سیاسی، علمی، امنیتی، تبلیغاتی و حتی سرگرمی عنوان می شود که متاسفانه نمی توانیم به هیچ کدام آن ها اعتماد کنیم.

به نظر می رسد بهترین کاری که ما می توانیم انجام می دهیم این است: صبر! صبر! صبر! به یک دلیل جالب: زیرا موجودات فرازمینی خود راه هایی برای ارتباط با ما خواهند یافت! بجای اینکه ما دنبال آنها بگردیم، منتظر می مانیم تا آنها ما را پیدا کنند!

ثابت شده است رویدادهایی که احتمال وقوع آنها بسیار زیاد است ، در هر زمانی ، دیر یا زود سرانجام به وقوع می پیوندند، تنها اگر ما به اندازه ی کافی صبر کنیم. ما احتمال می دهیم که حیات فرا زمینی وجود دارد ، پس بهتر است منتظر بمانیم. این خود دلیل محکمی برای اعتبار جهانی این انتظار است. هنگامیکه شما کسی را در بین شلوغی گم می کنید، بهترین روش این نیست که به دنبال او بروید ، بلکه منطقی تر است که سر جای خود منتظر بمانید تا او بیاید. غیر منطقی به نظر می رسد که جایگاه شناخته شده ی خود را رها کنیم و به دنبال مکان ناشناخته ای برویم. مثلا افرادی که در ایستگاه اتوبوس نشسته اند چه کار می کنند؟ چرا بجای اینکه کاری انجام دهند فقط نسشته اند؟ جواب روشن است، آنها در حال صبر کردن هستند!! چرا که اگر بخواهند بدنبال اتوبوس ها بروند هیچ گاه نخواهند توانست سوار آنها شوند.

همچنین صبر کردن بی دردسر و بی خطر است و مسائلی چون گرمایش زمین، تروریسم یا مبارزات هسته ای را به دنبال ندارد!

فرآوری:م.ح.اربابی فر

بخش دانش و زندگی تبیان