العالم در برابر العربیه

اکثر رسانه‌های جهان تحولات خاورمیانه را به دقت زیر نظر دارند. تحولاتی که توصیفی فراتر از یک تحول ساده منطقه‌ای دارد در تونس و مصر انقلاب است، در لیبی جنگ است، در سوریه و بحرین سرکوبی تمام عیار و در یمن نوعی معامله سیاسی است که در آخر این دیکتاتور 34 ساله بود که زیان را پذیرفت.

اکثر رسانه‌های جهان تحولات خاورمیانه را به دقت زیر نظر دارند. تحولاتی که توصیفی فراتر از یک تحول ساده منطقه‌ای دارد در تونس و مصر انقلاب است، در لیبی جنگ است، در سوریه و بحرین سرکوبی تمام عیار و در یمن نوعی معامله سیاسی است که در آخر این دیکتاتور 34 ساله بود که زیان را پذیرفت.

در این میان ایران و رسانه‌هایش نقشی به سزا در پوشش تحولات منطقه داشته‌اند. در حالی که طایفه‌گری چشمان مدعیان تسامح و تساهل در جامعه عربی را کور کرد و هیچ کدام از رسانه‌های عربی به آنچه در بحرین می‌گذرد، توجه نکرد و اجازه داد خاندان آل خلیفه با دستان آل سعود ملت بحرین را به سلاخ‌خانه ببرند و معترضان را یا زیر شکنجه بکشند یا در برابر جوخه‌های اعدام، شبکه عربی ‌زبان العالم توانست این بایکوت خبری را بشکند و تحولات این کشور را به خوبی پوشش دهد تا بر اساس آخرین آمار مرکز رسانه‌های خاورمیانه، این شبکه در زمره پنج شبکه اثرگذار خاورمیانه قرار بگیرد. اگر چه این را هم خاندان‌های تمامیت‌خواه جامعه عربی نپذیرفته‌اند و جنجال گسترده‌ای علیه آن راه انداخته‌اند.

پایگاه خبری امین این موضوع را در یادداشتی به قلم عدلی صادق، روزنامه‌نگار اهل غزه مورد بررسی قرار داده و نوشته است: اگر بخواهیم یک بررسی دقیق از آن چه در خاورمیانه می‌گذرد داشته باشیم به خوبی در می‌یابیم که شبکه‌های تلویزیونی ایران به ویژه العالم، کوثر و پرس ‌تی‌وی بیشترین توجه را به تحولات بحرین داده‌اند و در حالی که دیگر شبکه‌های عربی و منطقه‌ای به دیگر بحران‌های منطقه می‌پردازند و بحرین را از اولویت‌های پوشش خبری خود خارج کرده‌اند، ایران 90 درصد برنامه‌های خبری و سیاسی‌اش را به بحرین اختصاص داده و سعی کرده چه شنیداری و چه دیداری بیشترین توجه را به تحولات بحرین داشته باشد.

نویسنده این یادداشت با فراموشی خاص جامعه عربی که برای توجیه کارها و جنایات حکام عرب همیشه به کار می‌آید در ادامه می‌نویسد: هم‌زمان که تحولات بحرین آغاز شد، اسرائیل به جنبش حماس در غزه حمله کرد و شماری از مسئولان آن را به شهادت رساند. شبکه‌های ایرانی فقط توجهی گذرا به آن کردند و به آسانی از کنار آن گذشتند و مجددا همه تمرکز خود را به میدان مروارید باز گرداند گویی که هیچ چیز دیگری در دنیا رخ نمی‌دهد و همه اتفاقات جهان در بحرین خلاصه شده است.

نویسنده این یادداشت که گویا فراموش کرده این ارتش عربستان است که همانند یک اشغالگر وارد خاک بحرین شده و به مردم بحرین تعرض می‌کند و موضوع را شیعه و سنی کرده است، در ادامه می‌نویسد: ایرانی‌ها به شیعیان جهان خیلی اهمیت می‌دهند. حال اگر این موضوع در جایی مثل بحرین باشد اهمیتش دو چندان می‌شود. اهمیت مسئله شیعیان در بحرین دست کمی از اهمیت آن در لبنان و حزب الله ندارد. حزب اللهی که در برابر دشمنی‌های امریکا ایستاده است. در حال حاضر میدان مروارید برای ایران از هر نقطه دیگر پراهمیت‌تر است.

تظاهرکنندگان بحرینی در ابتدا فقط خواستار احقاق حقوق ضایع‌شده‌شان شدند ولی بعد همه چیز عوض شد و بحث به طایفه‌گرایی کشیده شد. حکومت بحرین نیز احساس خطر کرد و برخورد شدیدی با معترضان از خود نشان داد. در این میان رسانه‌های اپوزسیون بحرینی چنان به ایران پرداختند و آن را بزرگ کردند که رسما در رسانه‌هایشان ایران را بزرگترین قدرت منطقه‌ای خطاب کردند. هدف آنها این بود که با استفاده از حربه هجمه ایران در برابر آل سعود و متحدانش صف‌آرایی کرده و آنها را وادار به پذیرفتن خواسته‌هایشان کنند. این مسئله باعث شد تا عربستان وارد کارزار شود و یک رویارویی غیر مستقیم میان ایران و عربستان در خاک بحرین در بگیرد.

وی در ادامه دلیل آشفته شدن بحران بحرین را بازگشت افراد افراطی که سرنگون نظام را شعار خود قرار داده بودند، می‌داند و مدعی می‌شود: در بحرین اپوزسیون به آرامی تظاهرات می‌کرد و در حال به دست آوردن دستاوردهای بزرگی بود تا این که ناگهان افرادی از جریان حق به خصوص رهبر این جریان از لندن به منامه بازگشتند، آنها از ایران خط می‌گرفتند و تلاش داشتند خواسته‌های تهران را در بحرین پیاده کنند. آنها از عفو پادشاهی استفاده کرده و توانسته بودند با استفاده از این فرصت خود را به منامه برسانند. بازگشت آنها به انفجار عرصه سیاسی بحرین منجر شد که در نهایت ورود نیروهای نظامی سپر جزیره و در راس آنها عربستانی را در پی داشت.

در ادامه یادداشت پایگاه اینترنتی امین می‌خوانیم: ایران بی‌شک برای آینده حضور خود در منطقه و افزایش نفوذ و دایره تاثیرگذاری‌اش نقشه‌های گسترده‌ای دارد. یکی از این پایگاه‌ها بحرین است. ایران این گونه تصور می‌کند که به کمک بحرین می‌تواند به فکر نفوذ در شبهه جزیره عربستان و افزایش حضور خود در منطقه باشد. بر عکس سوریه که ایرانی‌ها همه تلاش خود را به کار می‌برند که نظام اسد بماند و به کمک او نقشه‌هایشان را پیش ببرند در بحرین معتقدند که نظام آل خلیفه بر خلاف بشار اسد نه تنها توانایی انجام اصلاحات ندارد بلکه اصولا اصلاح‌پذیر نیست.

وی در نهایت می‌نویسد: تحولات و ایستادگی نظام حاکم در بحرین و خشونت و سرکوبی که در آنجا نشان داده، باعث شده تا ایران نتواند در این جبهه بر دایره نفوذ خود بیفزاید. در حال حاضر پادشاه بحرین و متحدان شورای همکاری‌اش خیال می‌کنند که توانسته‌اند در برابر نفوذ ایران ایستادگی کنند ولی آیا این ایستادگی دائمی خواهد بود؟ گذر زمان خیلی چیزها را نشان خواهد داد.

بخش سیاست تبیان

منبع:دیپلماسی ایرانی