پشت پرده تحصیل در دانشگاه

اگر ما هدفی مثل تحصیل علم و دانش و کسب معرفت را در نظر بگیریم و بخواهیم در موردش بحث و nفحص داشته باشیم, میتوانیم اینطور بگوییم که در هر کشوری رسیدن به درجات علمی وسطوح بالاتر دانشی نیازمند تحصیل در محیط های علمی- آموزشی دانشگاهها میباشد. و در واقع دانشگاهها میتوانند فتح بابی برای شروع یک دوران سخت اما شیرین برای بدست آوردن علوم نافعه باشند.

در دنیایی که در آن زندگی میکنیم انسانهای زیادی با اهداف زیادتر وطرز تفکر متنوع تری زیست میکنند وهر یک برای رسیدن به اهداف وآرزوهایشان از هیچ کوششی دریغ نمیکنند, که طبیعتا این امر مقبول ومطلوب به نظر می آید, از این جهت که هیچ  چیز در عالم خلقت بی هدف وپوچ آفریده نشده وخداوند که خالق تک تک انسانها است, برای خلقتش هدفی بزرگ واساسی را داشته ودارد.

پس ما انسانها هم که مخلوق همان تدبیر کننده وگرداننده امور دنیوی واخروی هستیم نیز برای همه دوران عمر خود اهدافی را کوتاه مدت وبلند مدت در نظر میگیریم واز تمام قوای جسمی وذهنی وتوانایی هایی که خداوند با همه ی بخشندگی اش در اختیارمان نهاده, برای تحقق بخشیدن به این اهداف استفاده میکنیم تا شاید زمانی با خود بگوییم که بیهوده وبی جهت  زمان داشته را سپری نکردیم وماحصلی از آنچه در اختیارمان بوده نصیبمان شده... .

تا بدین جا همه این طرز فکرها وتلقی ها درست وارزشمند است ولی آنچه برخی مواقع مشکل ایجاد میکند وآدمی را از مسیر حقیقت ونیل به کمال وسعادت دور میکند این است که افراد برای تلاش وکوشش خود هدفی نازل تر وکم اهمیت تر را برمیگزینند.

برای مثال اگر ما هدفی مثل تحصیل علم ودانش وکسب معرفت را در نظر بگیریم وبخواهیم در موردش بحث وفحص داشته باشیم, میتوانیم اینطور بگوییم که در هر کشوری رسیدن به درجات علمی وسطوح بالاتر دانشی نیازمند تحصیل در محیط های علمی- آموزشی دانشگاهها میباشد. ودر واقع دانشگاهها میتوانند فتح بابی برای شروع یک دوران سخت اما شیرین برای بدست آوردن علوم نافعه باشند.

اگر همه چیز خوب وطبیعی وطبق معیارهای منطقی یک انسان عاقل وکامل پیش برود  خیلی زیباست, ولی وقتی افرادی که برای ورود به دانشگاه با یکدیگر به رقابت میپردازند, هدفشان از رفتن وپا گذاشتن به محیط مقدس دانشگاه چیزی غیر از آن هدف اصلی و واقعی است وبیشتر برای بدست آوردن یک وجهه برتر وبالاتر وشاید بهتر بتوان گفت بدست آوردن یک امتیازی که فقط وفقط برای آنها پرستیژ اجتماعی محسوب میشود دارد, دیگر نمیتوان از یک هدف مقدس سخن به میان آورد. به این معنی که امروزه نوجوانان وخانواده های آنها , اگر نگوییم همه هم وغم شان, میتوان گفت بیشتر دغدغه شان از ورود به دانشگاه چیزی غیر از داناتر شدن وعالم تر شدن است وبه نوعی پدیده رایج چشم وهم چشمی که در همه زمینه های زندگی ودر روزگاری بیشتر در مورد پول وثروت ومقام , جایگاه پیدا کرده بود, حال دیگر این پدیده همه گیر به خود این اجازه را داده است که در عرصه پاک وبی آلایش و به دور از آلودگی های حسادت وغرور وتکبر پا بگذارد ورهروانش را با هدفی غیر از آنچه متعالی وارزشمند است , به سمت وسوی خود بکشد.

براستی دقت کرده اید که چند درصد از خانواده های کنکوری های کشور ما هزینه های گزافی را صرف کلاسهای مختلف وانواع واقسام کتابها وتستها میکنند تا مبادا دختر وپسرشان در مقابل دختر خاله وپسر عمه ودایی کم بیاورند ونتوانند رشته  ودانشگاه فرزندشان را در میان جمع اقوام به رخ بکشند وچند صباحی را با این خیال خوش وسوژه فخر فروشی سپری کنند؟؟

آری عمق فاجعه این است که حتی پدر ومادرها رشته مورد نظر خود را که شاید در اجتماع آن روز نوعی کلاس وپرستیژ به حساب بیابد , به فرزند خود تحمیل میکنند وعلی رغم میل باطنی اش وی را مجبور به تحصیل در آن رشته میکنند ودیگر فکر آینده ی تباه شده وآرزوهای برباد رفته وعمر و وقت از دست رفته ی فرزند خویش را نمیکنند.

کمی فکر کنیم و به آینده کشورمان بیاندیشیم!! آینده ای که قرار است جوان امروز سازنده وتامین کننده آن باشد واین در صورتی امکان پذیر است که همین جوان در زمینه مورد علاقه خود به تحصیل و کسب علم پرداخته باشد وبالاتر از آن اینکه رشته وشغل مورد علاقه خود را با هدفی متعالی تر  انتخاب کرده باشند وفقط به دنبال معیارها ی ظاهری وامتیازات صوری که  متاسفانه به یک رشته وشغل خاص در جامعه ما تعلق میگیرد , نباشد وهر رشته ای  را صرفا به خاطر همان رشته وفی نفسه دوست داشته باشند.

حتی اگرآن رشته  ظاهرا طرفدار وخواهان نداشته باشد, شاید همان عده قلیلی که به حسب علاقه ومیل باطنی به آن گرایش پیدا میکنند , بتوانند حوزه ای را که توجه زیادی به آن نشده به جایگاه شایسته اش برسانند ودر بهترین حالت آن را در جامعه کاربردی کنند ودر عرصه های سیاسی- اجتماعی- واقتصادی و... از آن  بیشترین استفاده را داشته باشند.

ضمن اینکه وقتی افراد حوزه تحصیلی مورد علاقه خود را انتخاب میکنند برای پیشرفت ورشد در آن زمینه, تمام تلاش خود را انجام میدهند وسعی در ایجاد تغییرات مفید وسازنده که به درد جامعه بخورد ومشکلی از مشکلات جامعه را حل کند, میکنند.

دانش اندوزی کار سهل وآسانی نیست که بشود گفت هر کسی از عهده انجام آن بر می آید , ویک تلاش مستمر وصرف وقت نسبتا زیادی را میطلبد. به همین دلیل بهتر است حال که قرار است عمر و وقت خود را صرف یادگیری یک رشته از علوم کنیم, علاقه کافی را نسبت به آن داشته باشیم تا سختیها ومشکلاتی که در مسیر به آن برمی خوریم مارا دلسرد و ناامید ومایوس نکند , بلکه برعکس مارا مشتاق تر ومصرتر برای ادامه ی راه وتحمل مشکلات آن کند. چراکه تلخی این سختیها اگر همراه با علاقه قلبی و وابستگی فکری باشد به شیرینی وصف ناپذیری مبدل میشود وانگیزه ای میشود برای پیشروی وترقی در رشته وشغل مورد نظردر فرداها.

زهرا تعالی

بخش اجتماعی تبیان

لینک های مرتبط :

جامعه! جوان را بیشتر بپذیر

فرصت های طلایی و بلا تکلیف