اولین جنگ بنی اسرائیل در کنعان

نگاهی به تاریخ یهود (قسمت دوم)

پس از پایان کیفر ومجازات خداوند موسی و همراهانش در صحرای سینا گرد آمدند و پس از اطلاع از اوضاع و احوال کنعان تصمیم گرفتند به آن یورش برده و آن را اشغال کنند، خداوند متعال به آنها دستور داد، آتش جنگ با ملت های دیگری که بر سر راهشان قرار داشتند را روشن نمایند. این اوامر خدای آنهاست که آنها را تشویق کرد تا حمله و ملل سر راه را غارت کنند: "هر شهر و آبادی که بر سر راه خود دیدید، را از بیخ و بن برکنید. با آنها عهدی نبندید و خویشاوندی نکنید.  قتل و کشتار به راه بیاندازید و خانه هایشان را ویران و درختانشان را از ریشه برکنید. ( سفر تثنیه: 7)

گوستاولوبون، مورخ نامدار فرانسوی وحشیگری و سفاکی بنی اسرائیل را این گونه توصیف می کند. جمعیت بنی اسرائیل و نیازها وفشارهایی که در مصر برآنها داده شده بود و محرومیت های وحشتناکی که در بیابان با آن مواجه شده بودند، موجب گردید وارد کنعان شوند. آنها چون گله ای  از گرگ های گرسنه که گرسنگی آنها را به انجام هر جنایتی وامی دارد به کنعان وسرزمین های اطراف آن حمله ور شدند.

بنی اسرائیل سیاست قتل ، کشتار و ایجاد وحشت را در تمام سرزمین های اشغالی نیز دنبال نمودند و به هرجا پای گذاشتند، آئین اشان شمشیر و کشتار و ایجاد ترس  و وحشت بود.

پس از فوت موسی، "یوشع بن نون" رهبری بنی اسرائیل را بدست گرفت. آنها تمام قبایل بدوی و صحرانشین ساکن غرب اردن را غارت و برکات و خیرات آنها را چپاول و ساکنان آنها را قتل عام کردند و کسانی که باقی ماندند را به بیگاری گرفتند:

"هرگاه به شهری نزدیک می شوی، اگر تسلیم نشدند، تمام مردانشان را با شمشیر به قتل برسان، ولی زنان و کودکان و حیوانات و هرآنچه در آنجا هست، را غنیمت خود کن(سفر تثنیه: 2 )

به این تر تیب بنی اسرائیل توانست قسمت هایی از سرزمین  کنعان و اطراف آن را اشغال نمایند، اما سرزمین های اطراف همیشه موضع خصومت آمیزی در برابر  آنها اتخاذ می کردند. ولی اختلاف تفرقه این ملل و قبایل باعث شکست و فرار آنها در برابر بنی اسرائیل می شد.

اولین  مقاومت از سوی "جباریان" صورت گرفت که از سرزمین خود دلیرانه و با شجاعت دفاع و بنی اسرائیل را به عقب نشینی مجبور کردند. اما بنی اسرائیل در یک شبیخون برآنها نیز فائق آمدند . پس از آن نوبت به "عمون" و "حبشون" و "حبشه" رسید. بنی اسرائیل در حبشه جنگ سختی کردند  و پس از اشغال این سرزمین،  پادشاه آن را نیز به قتل رساندند و سپس قانون شمشیر را درباره کودکان و زنان و سالمندان به اجرا گذاشتند و در تمام طول این حوادث سرزمین های همجوار  موضع تماشاگر را به خود گرفتند تا این که موج این غارت و چپاول به آنها نیز رسید و سرزمین اشان به اشغال بنی اسرائیل درآمد..

سپس بنی اسرائیل خود را آماده حمله به قسمت غربی رود اردن نمود. ابتدا از "اریحا" شروع کردند. اکثر اقوامی که اطراف رود اردن اقامت داشتند، عربی الاصل بودند و با مقاومت سر سخت خود در برابر بنی اسرائیل اشغال اورشلیم را 140 سال به تعویق انداختند تا این که "داود پیامبر" در سال 1049 قبل از میلاد آن را تصرف کرد و این شهر را پایتخت خود قرار داد.

اعراب کنونی ساکن فلسطین بازماندگان همان اقوام عرب از جمله کنعانی ها ، یبوسی ها ، عموری ها هستند.

تورات درباره اشغال اریحا می گوید:

"هر آن چه در شهر بود، از زن و مرد را به آتش کشیدند و کودکان و پیران و حتی گاو و گوسفندان را از دم تیغ گذراندند ( سفر یشوع :6 )

نه تنها اریحا که تمام سرزمین های کنعان به این سرنوشت وحشتناک دچار شدند. در این زمان بود که بنی اسرائیل زندگی یکجا نشینی و شهر نشینی را فرا گرفتند واز دروازه کنعان وارد تمدن بشری شدند.

پس ای بنی اسرائیل این حق تاریخی که ادعای آن را دارید کجاست؟ شما می دانید قوانین و آیین شما دروغ است و شما در آن بسیار سرزنش شده اید. هم چنین می دانید که این قوانین قرن ها پس از حضرت موسی نوشته شدند و باز به یقین می دانید، این، آن قوانین و آیین نیست که خداوند آن را بر پیامبرش موسی ( ع) نازل کرد. توراتتان در سفر حزقیال می گوید: پیامبران بنی اسرائیل مانند او روبهانی شده اند(  سفر حزقیال:13 )

بنابراین شما گمراهانی هستید که خداوند به خاطر انحرافات و تحریف  سخن خداوند بر شما خشم گرفت  و کاهنان و احبارتان شما را به گمراهی کشاندند و به یقین می دانید اعراب اولین کسانی بودند که از 3500 سال پیش از میلاد بر سرزمین فلسطین اقامت داشتند.

بخوانید در سفر " سیورا" بر زبان خداوند چه آمده است: " آن را چون میراث تا ابد به شما خواهم داد، این وعده خدای یهود است.."

ببینیم وقتی از "مناخیم بگین" سؤال کردند که چرا رژیم صهیونیستی موجودیت فلسطینی ها را در فلسطین به رسمیت نمی شناسد در پاسخ چه گفت:

"اگر به فلسطینی اجازه بدهید که این فکر دوباره در ذهنشان شکل گیرد که آنها صاحبان اصلی فلسطین هستند، دیگر حقی برای ما در آن باقی نمی ماند و ما در این صورت اشغالگرانی بشمار می آییم که سرزمین دیگران را اشغال کرده ایم".

این آن چیزی است که بگین رهبر گروهک های تروریستی صهیونیستی می گوید و به آن اعتقاد دارد.

ترجمه : قبس زعفرانی

بخش سیاست تبیان

برگرفته از کتاب "حقایق و اباطیل در تاریخ بنی اسرائیل"، نوشته: فوزی محمد حمید