شاعر نیشابوری

فَریدالدّین محمّد عطّار نِیشابوری یکی از عارفان و شاعران ایرانی  است که در پایان قرن ششم و آغاز قرن هفتم زندگی می کرد. او در سال ۵۴۰ هجری قمری در نیشابور متولد شد و از مردان نام آور تاریخ ادبیات ایران است.

نام او «محمّد» و لقبش «فرید الدّین» بود و تخلص او در شعرهایش بیشتر عطّار و گاهی فرید بود. نام پدر عطّار ابراهیم و نام مادرش رابعه بود.

پدرش در شهر شادیاخ نیشابور به شغل عطاری (دارو فروشی) مشغول و بسیار هم در این كار ماهر بود. بعد از فوت پدر، فریدالدین كار پدر را ادامه داد  و به شغل عطاری مشغول شد. او داروسازی و عرفان را از شیخ مجدالدّین بغدادی فرا گرفت و در همان دوره به کار طبابت و درمان بیماران می‌پرداخت. تا زمانی كه در اثر یک اتفاق،انقلاب روحی در وی به وجود آمد و راه زهد،گوشه‌گیری و تقوا را در پیش گرفت و  به اموال دنیوی پشت پا زد.

او برای بیان مقاصد عرفانی خود بهترین راه را انتخاب كرد و از كلام ساده و بی پیرایه و همچنین كمك گرفتن از تمثیلات و بیان داستانها و حكایات مختلف استفاده کرد.

عطار یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان،در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌است و مولوی درباره او می‌فرماید:

ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم                   هفت شهر عشق را عطار گشت

منطق الطیر، اسرار نامه، الهی نامه، مصیبت نامه، تذکره اولیا، دیوان و رباعیات (مختار نامه )از آثار این شاعر نامی ایرانی است.

منطق الطیر عطار با این بیت آغاز می شود:

آفرین جان‌آفرین پاک را                            آن که جان بخشید و ایمان خاک را

پس از تسلط چنگیز خان مغول بر شهر خراسان شیخ عطار نیز به دست لشگر مغول اسیر شد. وی سخنی پند آموز گفت و یکی از مغول ها از گفته او خشمناک شد و او را کشت . آرامگاه شیخ فریدالدین عطار نیشابوری در محله شادیاخ  شهر نیشابور قرار دارد و در نزدیکی مقبره اش آرامگاه کمال الملک(نقاش مشهور ایرانی) و عمر خیام(فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و شاعر بنام ایرانی) واقع شده است .

بیست و پنجم فروردین  روز بزرگداشت این شاعر گرانقدر است.

فرآوری:رحیمه زرگر

گروه کودک و نوجوان تبیان

منابع:ویکی پدیا،آفتاب