چرا تجرد را انتخاب می کنیم؟ یکی دانشجوست و می‌خواهد درس بخواند، دیگری از همسرش جدا شده و حوصله کسی را ندارد، یکی برای کار از شهرستان به تهران آمده، یکی دیگر به‌دلیل بالا رفتن سن‌ازدواج و اختلاف نظر با خانواده و هزار و یک دلیل دیگر، خانواده را مجاب می‌کند تا به اسم حس استقلال‌طلبی یا تمرین زندگی، با گرفتن خانه مجردی موافقت کنند.
این کالای وارداتی که از نظر بعضی کارشناسان تکرار اشتباهات فرهنگ غرب است مدتی است که بین خانواده‌های ایرانی ریشه دوانده و نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.
«تعداد زیادی از جوانان زندگی مجردی دارند. این مسئله متأسفانه در کلانشهرها نمود بیشتری دارد. این آمار تکان‌دهنده است و هشداری برای خانوادهها محسوب می‌شود. واقعیت این است که خانوادهها خواسته و ناخواسته زمینه را برای زندگی مجردی فرزندانشان فراهم کرده و در برابر این دگرگونی و تمایلات جوانان سکوت می‌کنند.»
اینها صحبت‌های مجید امیدی، مدیرفرهنگی اجتماعی سازمان ملی جوانان است که در یک برنامه رادیویی گفت: «27درصد از جوانان (اعم از پسر و دختر) خانه مجردی دارند. البته حساب آنان که دانشجو هستند و خوابگاه ندارند و دنبال خانه می‌گردند، جداست. بدتر اینکه بعضی از این افراد متأهل‌اند و خانه مجردی دارند.»
اینکه چرا خانه مجردی تا این حد حساسیت‌برانگیز شده کاملا مشخص است اما شایع‌شدن بیش از حد آن مسئله‌ای است که از نظر کارشناسان دلایل متعددی دارد. وقوع شکاف و گسست بین نسل‌ها، کاهش ارتباط مؤثر اعضای خانواده، افزایش دریافت اطلاعات و آگاهی‌های گوناگون جوانان از طریق وسایل ارتباط‌جمعی، تعدد و پراکندگی نهادها و رسانه‌های فرهنگساز و تربیتی، هجوم فرهنگ جوامع مختلف غربی و شرقی به کشور، افزایش نیازها، خواسته و توقعات جوانان از خانواده و جامعه و از سویی ناتوانی خانواده در پاسخگویی مناسب به آنها و کمبود اطلاعات و آگاهی‌های والدین درخصوص نحوه رفتار صحیح با فرزندان از جمله دلایلی است که دکتر فرهاد جمشیدی، جامعه‌شناس، آنها را سبب جدایی جوانان از خانواده‌هایشان می‌داند.
نسل جدید با این فرض که گروه دوستان و همسالان حرف آنها را بهتر از پدر و مادر درک می‌کنند به آنها روی می‌آورند. بعد از مدتی 2 نسل مذکور برای یکدیگر غریبه شده و فرزندان نیز ترجیح می‌دهند با گروه همسالان خود که با آنها ارتباط بیشتری دارند زندگی کنند بنابراین به خانه‌های مجردی پناه می‌آورند.
از اتاق شخصی تا خانه شخصی
دکتر جمشیدی، یکی از علل گرایش جوانان به خانه‌های مجردی را نبود ارتباط مؤثر میان والدین و فرزندان می‌داند. وی در این باره می‌گوید: «وقتی افراد یک خانواده به‌دلیل بروز مسائل مختلف از یکدیگر دوری می‌کنند و اتاق شخصی خود و تنهایی را به بودن در کنار خانواده ترجیح می‌دهند، مشکلات کم‌کم سر باز می‌کند. فاصله گرفتن از خانواده باعث می‌شود شکاف بین 2 نسل روز‌به‌روز عمیق‌تر شده و به‌دنبال آن ارتباط مؤثر درون خانواده‌ای نیز کاهش یابد.
نسل جدید با این فرض که گروه دوستان و همسالان حرف آنها را بهتر از پدر و مادر درک می‌کنند به آنها روی می‌آورند. بعد از مدتی 2 نسل مذکور برای یکدیگر غریبه شده و فرزندان نیز ترجیح می‌دهند با گروه همسالان خود که با آنها ارتباط بیشتری دارند زندگی کنند بنابراین به خانه‌های مجردی پناه می‌آورند.»
لذا اگرچه جوان به استقلال و کسب تجارب نیاز دارد اما خانواده باید در نظر داشته باشد که در هیچ مرحله ای از زندگی نباید جوان را به حال خود رها کرد و با قصد ایجاد آزادی و ارضای نیاز های روحی جوان، زمینه های جدایی و فاصله را فراهم نمود .
بخش اجتماعی تبیان
منبع:همشهری- محبوبه ذالیانی
لبنک مرتبط
