صد و یازدهمین سوره قرآن (سوره مبارکه مسد)

سوره مسد در مکه نازل شده و دارای ۵ آیه است.

کلمه مسد به معنی ریسمانی بافته شده از لیف خرما است.

نام دیگر این سوره تبت (شکسته باد) است.

وقتی خداوند به پیامبر گرامی اسلام وحی کرد که دعوت آشکار مردم را به دین اسلام شروع کند،فضای شهر مکه به گونه ای بود که اگر کسی با اندیشه های پلید و شرکت آمیز کافران مخالفت می کرد، به شدت مورد تنفر قرار می گرفت. چه رسد به این که کسی بخواهد آشکارا از توحید و ترک بت پرستی سخن بگوید.با اینکه وظیفه سنگین تری بر دوش رسول خدا قرار گرفته بود ولی او از موانع نمی هراسید.

به همین منظور پیامبر اسلام (ص)،کوه «صبا» را که مشرف به شهر مکه بود، برای دعوت آسمانی خود انتخاب کرد و مردم را به آن مکان فرا خواند. سپس دعوت آسمانی خویش را اعلام کرد. همهمه جمعیت زیاد شد و هر کس به گونه ای مخالفت خود را نشان می داد. سران بت پرست از جمله ابولهب، بیش از همه عصبانی شدند و با تحقیر و مسخره کردن پیامبر، مخالفت و بیزاری خود را از این سخنان نشان دادند. ابولهب که عموی پیامبر نیز بود، خطاب به پیامبر با جمله ای تنفر آمیز گفت : مرگ بر تو باد. خبر مهمی که ما را برای شنیدن آن جمع کردی ، همین بود؟ چگونه به خودت اجازه می

دهی به خدایان ما اهانت کنی؟ ما تو را «امین» می شناختیم. ولی از این پس بهتر است تو را «مجنون» صدا کنیم .

در همین وقت آیه های 1 تا 5 سوره تبت نازل شد و عمل ابولهب را محکوم کرد و برای او جایگاهی بدتر از بت پرستان دیگر مشخص کرد.ترجمه این آیات از این قرار است :

بریده باد دو دست ابولهب، و مرگ بر او باد ﴿1﴾دارایی او و آن چه اندوخت ، سودش نکرد ﴿2﴾به زودی در آتشی پر زبانه در آید ﴿3﴾و زنش ، آن هیمه کش آتش افروز ﴿4﴾برگردنش طنابی از لیف خرماست ﴿5﴾

فرآوری:رحیمه زرگر

بخش کودک و نوجوان تبیان

منابع:ویکی پدیا،کانون گفتگوی قرآنی