قضیه را شیعه سنی نکنید
به رغم این که انقلاب بحرین یک انقلاب مردمی است و در آن مردم تلاش دارند به حقوق طبیعی خودشان برسند، مقامات بحرینی همچنان اصرار دارند که حرکت مسالمت‌آمیز مردم را طایفه‌ای جلوه دهند. شیخ خالد خلیفه، وزیر امور خارجه بحرین در تازه‌ترین اظهار نظر خود اذعان کرده است که کشورش در بحران شدید سیاسی به سر می‌برد ولی در عین حال گفته آنچه مردم می‌خواهند صرفا مطالبات طایفه‌ای است. اظهار نظرهایی از این دست حتی صدای روزنامه‌های متمایل عربستان که در حال حاضر در خاک بحرین نیروی نظامی دارد را نیز در آورده است.
روزنامه الشرق الاوسط، که وابستگی‌اش به حکومت عربستان شهره عام و خاص است در یادداشتی به قلم عبدالرحمن راشد، سردبیر این روزنامه نسبت به مواضع اخیر حکومت بحرین واکنش نشان داده و نوشته است: آقای شیخ خالد خلیفه وزیر امور خارجه بحرین در گفتگو با روزنامه الحیات مشکل جاری در کشورش را مساله‌ای طایفه‌ای میان سنی و شیعه دانسته و گفته مسئله فعلی کشور مشکل میان حکومت و اپوزسیون نیست. معلوم نیست آقای خلیفه چگونه به این نتیجه رسیده در حالی که اپوزسیون را همه دنیا می‌دانند چه کسانی هستند. از مرد اول دیپلماسی بحرین بعید بود که چنین اظهار نظر کند. اگر بخواهیم بگوییم در بحرین اختلاف شیعه و سنی وجود دارد، این اختلاف چیز تازه‌ای نیست و سابقه تاریخی دارد و حکومت هم مسئولیتی برای دخالت در این زمینه ندارد چون حکومت باید نماینده همه باشد و منافع همه مردم را در قالب مملکت بحرین در نظر بگیرد.
وی اذعان می‌کند که بحران اخیر بحرین طایفه‌ای نیست و در ادامه می‌نویسد: بحران بحرین فقط در مرحله اخیر آن رنگ و بوی طایفه‌ای به خود گرفت، آن هم زمانی بود که اختلاف‌های حکومت و طرفدارانش با مخالفان به اوج رسید. چون حکومت به خواسته‌های مخالفان توجهی نکرد زمینه‌های دخالت خارجی نیز فراهم شد و از این جا به بعد بود که تحولات بحرین کمی رنگ و بوی طایفه‌ای به خود گرفت و الا قبل از آن اعتراض‌های مردم بحرین به هیچ وجه رنگ و بوی طایفه‌ای نداشت.
عبدالرحمن راشد سپس به دخالت‌های خارجی در بحرین اشاره می‌کند و می‌نویسد: این که طرف‌های خارجی متمایل به طایفه‌های شیعه یا سنی در بحرین حضور فعال داشته‌اند و با یکدیگر رقابت می‌کرده‌اند چیز تازه‌ای نیست. این که الان می‌گویند مثلا فلان کشور شیعی یا فلان کشور سنی در تحولات بحرین نقش موثری ایفا می‌کنند، حرف جدیدی نیست. سال‌ها است که کشورهای مختلف خارجی بنا به صلاح‌دید مصالحشان در منطقه و در کشورهای مختلف عربی در جاهای مختلف حضور دارند و تلاش می‌کنند بر نفوذ خود بیفزایند.
وی سپس خطاب به حکومت بحرین می‌نویسد: حکومت بحرین توانایی آن را دارد که اکثریت شهروندان خود را که شیعه هستند به سمت خود جذب کند و سیاست‌هایی اتخاذ کند که مورد توافق همگان باشد. سیاست‌هایی که باید از طریق گفتگو با اپوزسیون حاصل شود و به یک راه حل مسالمت‌آمیز که هم بازگوکننده مسائل سیاسی و هم مسائل معیشتی مردم باشد، برسد. این در حالی است که به اعتقاد من ایران و حزب الله موفق شده‌اند طی دو سال گذشته خود را به عنوان رهبران جریان شیعی در خارج از محدوده جغرافیایی خود معرفی کنند.
حکومت بحرین توانایی آن را دارد که اکثریت شهروندان خود را که شیعه هستند به سمت خود جذب کند و سیاست‌هایی اتخاذ کند که مورد توافق همگان باشد
عبدالرحمن راشد در یادداشت خود تلاش می‌کند که به مخالفان حکومت بحرین ارج نهد و می‌نویسد: حقیقت این است که بسیاری از نیروهای شیعه بافرهنگ و فعال بحرین که اکنون در صف اپوزسیون ایستاده‌اند از هر گونه افراط و تندروی اجتناب کرده و تاکید کرده‌اند که فقط خواهان اصلاحات در حکومت هستند. کما این که این وضعیت را در صفوف مردم با فرهنگ اهل تسنن بحرین نیز می‌بینیم، آنها نیز از هر گونه نزدیکی به جریان افراط اجتناب کرده‌اند. هیچ کدام از این جریان‌ها که نام‌های مختلفی را بر خود دارند به هیچ کشور یا جریان خارجی وابسته نیستند و تنها می‌خواهند حقوق معطل و ضایع شده مردم بحرین تامین شود.
وی در نهایت می‌نویسد: نباید فراموش کنیم که بحرین به استثنای عراق و لبنان تنها کشور نه تنها خلیج فارس بلکه کل جهان عرب است که اجازه داده شیعیان مخالف حکومت نسبت به دیگر کشورهای عربی بیشترین فعالیت را در حکومت داشته باشند و این که اکنون همین افراد شیعی که در حکومت بحرین نقش داشتند را متهم به تعقیب خواسته‌های طایفه‌ای‌شان کنیم دور از انصاف است. آنچه در بحرین می‌گذرد بر خلاف اظهارات مقامات بحرینی فقط سیاسی است و به هیچ وجه رنگ و بوی طایفه‌ای ندارد و این که برخی مقام‌های بحرینی تلاش می‌کنند آن را طایفه‌ای معرفی کنند حرکتی بسیار خطرناک است که می‌تواند عواقب بسیار سختی در پی داشته باشد. حکومت باید برای خروج از بحران یک برنامه منسجم سیاسی که شامل حال همه طایفه‌های کشور شود طراحی کرده و به اجرا بگذارد. این هزینه‌ای است که حکومت علی رغم میل باطنی‌اش هر چقدر هم که برایش سنگین باشد باید برای رسیدن به آزادی مردم بحرین بپردازد. آقایان فراموش نکنند، بحرین سال‌های طولانی به عنوان کشور زندگی مسالمت‌آمیز همه طوایف در کنار هم مطرح بوده و نباید با اندیشه‌های طایفه‌ای اعتبار آن خدشه‌دار شود.
بخش سیاست تبیان
منبع: دیپلماسی ایرانی
