بایدى شیرین

گاه مى دانیم که میهمانى عزیز در راه است وخود را سخت درانتظار آمدنش غرق مى کنیم وگاه کودکانه وبى خیال، غافل از وعده ى دیدار آن میهمان مبارک، سرگرم بازى وبازیچه ها مى شویم. گاه یادمان مى رود که زمستان دلمان در انتظار بهارى سبز است ورنگ ووارنگ دنیا از یادمان مى برد که آسمان در انتظار خورشید است. اما وعده ى خدا درباره ى مهدى موعود حق است(1) وانتظارش واجب. انتظار، جویبار معنویت است که در کوچه کوچه ى رگ هاى وجودمان جارى مى شود. انتظار فرج، خود، گشایشى سبز است؛(2) گشودن دریچه اى است رو به آسمان واستشمام عطر امید؛ چشم دوختن به انتهاى جاده ى هدایت است وآن که چشم به انتهاى جاده بدوزد، راه را گم نخواهد کرد ومحبوب ترین کار نزد خدا همین انتظار است.(3) همین خانه روبى دل، همین بى قرارى وعاشقى لحظه به لحظه، همین هاست که جواز عبور از صراط ومحبوب ترین اعمال نزد خداست.

براى آنان که چشم بصیرت دارند وتاریکى وغفلت وجهالت روز را به چشم دل مى بیند، انتظار صبح وطلوع خورشید حتمى است. براى آنان آمادگى براى ظهور موعود یک باید نیست، یک نیاز است؛ نیازى برتر از نیازهاى جسم وانتظار که عطشناک ترین حس درونى است، آبى است بر آتش این نیاز وبر عطش روح. منتظر بودن، خواندن مولاست وخواستن او؛انتظار برترین عمل(4) وبهترین عبادت است.(5) زیباترین نوع بندگى وملموس ترین حس ولایت است. انتظار، نوشیدن از جام ولاست. سیراب شدن از سرچشمه ى محبت اهل بیت است. پرشورترین راه در وادى خلقت است وانتظار، حقیقى ترین نوع عشق است واز آن جا که عشق اصل است وآدمى وپرى طفیل هستى عشقند، انتظار حقیقى ترین نوع زندگى است وزندگى حقیقى نه یک باید، که یک نیاز است، یک باید درونى است، یک باید براى بودن است.

خدایا! مهربانا! لطیفا! شهادت مى دهم که مولایم، آقایم، امام عصر، حجت توست وبا تمام وجود شهادت مى دهم که بازگشت او بى تردید حق است.(6) من لحظه به لحظه به آمدن او گواهى مى دهم ودم به دم مقدمش را انتظار مى کشم وهر چند روزگار به درازا بکشد، به ظهورش امیدوارتر مى شوم وبه آمدنش منتظرتر.(7) عزیزا! یادش را از خیالم مبر؛(8) درونم را از انتظارش تهى مدار ومرا مصداق آیه ى (والذین یصدقون بیوم الدین)(9) قرار ده ودر زمره ى آنان که روز ظهور قائم را باور دارند. به این انتظار وباور رستگارم کن، اى مهربان ترین!

پی نوشت:

1-  ر.ک ص 60، پاورقى 6.

2-  میزان الحکمه، روایت 1197.

3-  همان، روایت 1195.

4-  همان، روایت 1201.

5-  همان، روایت 1203.

6-  مفاتیح الجنان،ص 865: (أشهد أنک حجة الله أنتم الأول والآخر وأن رجعتکم حق لا ریب فیها)

7- همان، ص 869: (فلو تطاولت الدهور وتمادت الأعمار لم أزدد...لظهورک الا متوقعا ومنتظرا)

8- همان، ص 970: (ولا تنسنا ذکره وانتظاره).

9- معارج (70) آیه ى 26.

منبع: کتاب روح بهار

نویسنده: منیره زارعان