خانم حجار، دروغ چرا؟!
سخنی با میترا حجار بازیگر سینما:
خانم حجار چرا سعی می‌کنید دلیل اصلی مسافرت‌تان به آمریکا که علاقه به بازی در آثار هالیوودی بوده را کتمان کنید؟
میترا حجار بازیگر زن سینمای ایران که حتی در مهم‌ترین نقش‌آفرینی‌هایش هم از یک بازیگر رده متوسط بالاتر نرفته چندی پیش گفتگویی را با یکی از نشریات تخصصی سینمایی انجام داده و در این گفتگو با تکذیب کردن شایعاتی که پیرامون مهاجرتش از ایران وجود داشته از این مساله سخن گفته که هیچ گاه قصد مهاجرات از ایران و حضور دائمی در هالیوود را نداشته و صرفا به خاطر ادامه تحصیل به ایالات متحده رفته است.
اینکه چرا حجار به درستی درباره علایقش برای بازی در هالیوود سخن نمی‌گوید بر ما پوشیده است و اینکه چرا او سعی می‌کند دلیل اصلی مسافرتش به آمریکا که علاقه‌اش به بازی در آثار هالیوودی بوده را کتمان کند، مشخص نیست اما اینکه ایشان مدتها پس از حضور در ایران تازه تصمیم گرفته‌اند به شرح آنچه هدف اصلی‌شان از مسافرت بوده، بپردازند از آن عجایبی است که احتمالا فقط در میان هنرمندانی رخ می‌دهد که همواره ترس این را دارند که مبادا عریانی علایقشان به از کف دادن امتیازاتی منجر شود که با ریاکاری، آنها را به دست آورده‌اند.
خانم حجار، حقیقت قضیه این است که شما فقط و فقط برای اینکه بتوانید حتی در یک فیلم درجه چندم هالیوودی بازی کنید، به ایالات متحده رفتید و در این میان هم نه شما که این رفیع پیتز یعنی سازنده آثاری مانند «شکارچی» و «زمستان است» بود که شرایط حضور شما در هالیوود را فراهم کرد. اگر یادتان نرفته باشد پس از آن که در یک اثر درجه سوم هالیوودی که حتی از سوی منتقدان ایرانی هم مورد توجه قرار نگرفت بازی کردید چنان از خود بیخود شدید، که بدون حجاب و با پوششی شنیع‌تر از حد تصور در مراسم فرش قرمز مربوط به این فیلم ظاهر شدید! می‌دانید چرا این کار را کردید؟ چون گمان می‌کردید دیگر هالیوودی شده‌اید و حتی برای مسافرت تفریحی هم نه ایران که سواحل هاوایی را انتخاب می‌کنید!
خانم حجار، حقیقت قضیه این است که شما فقط و فقط برای اینکه بتوانید حتی در یک فیلم درجه چندم هالیوودی بازی کنید، به ایالات متحده رفتید و در این میان هم نه شما که این رفیع پیتز یعنی سازنده آثاری مانند «شکارچی» و «زمستان است» بود که شرایط حضور شما در هالیوود را فراهم کرد
اما به هر حال همیشه اتفاقات پیرامونی آدم‌ها مطابق با آنچه انتظار دارند رخ نمی‌دهد و دقیقا به همین دلیل بود که ضعف قدرت هنری شما باعث شد زمانی که یک حامی درجه اول به نام رفیع پیتز را از دست داده و مدتها برای یافتن نقشی
کوچک در هالیوود به این در و آن در زدید و نتوانستید حتی یک نقش فرعی بیابید به سرتان زد که به ایران برگشته و مجددا بازی در سینما را با فیلمی به نام «آناهیتا» آغاز کنید. نه فقط کیفیت غیرقابل قبول این فیلم که بدتر از آن بازی زیر حد متوسط شما در این اثر باعث شد که حضور دوباره شما در ایران هم چنان که باید مورد توجه قرار نگیرد و به همین دلیل پیشنهادات بازیگری خوبی هم دریافت نکنید تا اینکه دیدید بد نیست با ترتیب دادان یک گفتگوی مفصل با مجله‌ای قدیمی و البته با مدد گرفتن از فانتزی‌هایی که درباره امیر نادری و شهره آغداشلو دارید، خودتان را مطرح کنید.
جالب اینکه در بخشی از این گفتگو به کنایه اشاره کرده‌اید که علاقه‌ای به آغداشلو شدن نداشته‌اید اما خانم حجار چرا همین یک جمله را زمانی که در آن سوی آبها بودید بیان نکردید؟! تعارف که نداریم، شما نه فقط برای نقشی شبیه آنچه آغداشلو در «خانه‌ای از ماسه و مه» ایفا کرده بود، له‌له می‌زدید بلکه حتی به نقش فرعی فیلمی شبیه آن هم راضی بودید پس چرا بیخودی حقایق را وارونه جلوه می‌دهید و قصد دارید با گل‌آلود کردن آب، ماهی بگیرید. خیلی ساده این مساله را بگویید که عاشق هالیوود بودید اما هالیوودی‌ها به شما بها ندادند!
سینما و تلویزیون تبیان
شبکه ایران
