اصول عمومی آسیب های ورزشی (2)

انواع صدمه در رباط

آسیب رباطی هنگامی اتفاق می افتد که نیروی مفصل را بیش از دامنه طبیعی به حرکت وادارد. پارگی رباط ممکن است در چند تار یا به طور کامل در تمام تار های آن باشد

1. بر حسب تعریف، پارگی جزئی فقط بخشی از تارها را شامل می شودو بر حسب پایداری مفصل تاثیر می گذارد.

الف) ممکن است بخشی از رباط پاره شود و بقیه سالم باشد.

ب و ج) ممکن است بخشی از رباط در محل متصل به استخوان پاره شود. این حالت ممکن است با کنده شدن استخوان یا بدون کنده شدن استخوان همراه باشد.

2. پارگی کامل رباط با مفهوم گسیختگی قسمت اعظم یا تمام تارهای آن است و مفصل را ناپایدار می کند.

الف) ممکن است رباط کاملا پاره و دو سر استخوان از هم جدا شود.

ب) ممکن است محل اتصال رباط به استخوان کنده شود.

ج) ممکن است بخشی از استخوان که رباط به آن متصل است، از بقیه استخوان جدا شود.

خلاصه ای از پارگی رباط و تقسیم بندی آن به شرح زیر است:

 پارگی کامل

درجه 2 : پارگی بیش از 50 % تار ها _ مفصل نا پایدار است

درجه 3 : پارگی کامل تار های رباط _ مفصل نا پایدار است

 پارگی جزئی 

درجه 1 : پارگی چند است تار _ ثبات مفصل باقی

درجه 2 : پارگی تارها تا 50% _ ثبات مفصل باقی است

پارگی رباط اغلب با خونریزی همراه است که به بافت های اطراف انتشار یافته و اغلب به شکل کوبیدگی ظاهر می شود. صدمه رباط یا کپسول ممکن است باعث تجمع خون در فضای مفصلی شود. همچنین می تواند به تخریب غضروف مفصل منجر شود.

موضع

آسیب های مفصل و رباط در ورزش شایع است و معمولا بیشتر مچ پا، زانو، آرنج، مچ دست و شانه آسیب می بیند.