من بچه ی با ادبی هستم
وقتی با پدر و مادرم به مهمانی می روم، اول به همه سلام می کنم و اگر کسی با من صحبت کرد، خیلی آرام و با ادب به او جواب می دهم.
می دانم که یک بچه ی خوب باید این طوری رفتار کند.
وقتی مادر یا مادر بزرگ یا هر بزرگتر دیگری حرف می زند، من وسط حرف او نمی پرم و حرفش را قطع نمی کنم.
می خواهم بچه ی با ادبی باشم.
وقتی می خواهم میوه یا شیرینی بخورم، فقط به همان میوه یا شیرینی دست می زنم که می خواهم آن را بردارم.
بچه های با ادب این طوری رفتار می کنند.
موقع غذا خوردن، وقتی دارم غذایم را می جوم، دهانم را می بندم. بچه های با ادب این طور غذا می خورند.
هر وقت بخواهم چیزی را از کسی بگیرم، می گویم لطفا، و بعد هم تشکر می کنم.
بچه های خوب این طوری رفتار می کنند.
موقع تماشای تلویزیون، جلوی آن نمی ایستم. می دانم که نباید جلوی تلویزیون بایستم. من بچه با ادبی هستم.
مهدیه زمردکار
بخش کودک و نوجوان
مطالب مرتبط: