اسوه عفاف
زهى حرم كه بــــود قبّـــه‌اش سـراج امم
زهى حرم كه بر افلاك بـر زده است علَم
رواق آن به شــرافت نــمودِ بیـت و مقـام
زمین آن به فضیــلت مثـال حـجـر و حرم
نسیم آن هــمه جـان پرور و نشـاط انگیز
هــواى آن همــه آرام‌بـــخش درد و الـم
زهـى حرم كه بـــود مرقـــد حبیبـه حق
كریـــمه دو ســــرا بـــانوى فرشته خدم
جنــاب فاطمــــه دخـــت فواطم عظمى
مــلاذ عالمیـــان و مطــاف عُرْب و عجم
زنـــى چــگونه زنى فخــر بانـوان جهان
زنـــى چـــگونه زنى كــز خدا بود ملهم
زنـــى چـــگونه زنى پــرتو جلال رسول
زنـــى چــگونه زنى معـــدن سخا و كرم
زنـــى چــگونه زنى سرو بـــوستان بتول
زنـــى چــگونه زنى شبــه هاجر و مـریم
زنـــى چــگونه زنى اســوه حیـا و عفاف
سر ســـران و اكـابر به پیشگــاهش خـم
اَیا كــــریمه آل نبـــىّ و بیــــت ولـــىّ
اَیا امیــنه پــــروردگار و غـــــوث امـم
اَیا نـــهال بــــرومند دوحـــه یاسیــــن
نبـــى خصــال و على فطرت و ستوده شیَم
تو را به اسم اعظم حق مصطفى رسول خدا
تـــو را بــه حــق على شاه دین پناه، قسم
تـــو را بـه عصـمت زهرا و عزّت حسنین
تـــو را بـه حضــرت سجّـــاد، نیّر اعظم
تـــو را بــه باقر و صــادق امام دین پرور
تـــو را بــه بـــاب گــرامیت ملجأ عالم
به حـــق رهبــر هشتــم، پناه خلق جهان
بــزرگ حجــت گیتــى مـــدار نور اتم
به نــور دیـــده او حضــرت جواد و نقى
به حــق عســكرى و حــق رهبــر خاتم
امام مهــــدى مـــوعود منـــجى گیـــتى
یــــگانه نخبــــه اولاد حضـــــرت آدم
همان كه پر كنـد از عدل و داد روى زمین
ز بعــد آنـكه شود پر زظلم و جور و ستم
به حال «لطفى صافى» نظر كنید كه هست
ز هـــول روز قیـامت اسیــــر غصه و غم
به مسلمیــن گرفـــتار در حجـاز و عراق
كه از جفـــاى عــــدو روزشان بود مُظلم
عنایـــتى بنمــایید و قـــاهرانه كنیـــــد
زكعبـــه و ز حـــرم، قطـع دست نامحرم
زنید ریشــه صدامیــــان كافــــر كیـش
تمامشـــان بفـــرستید در دیـــار عــــدم
درود مـا بــه رسـول و به اهل بیت رسول
كه هسـت منــطق ما در مدیحــشان ابكم
نصیب دشـــمن اسلام ضعف و سســتى باد
نصیب لشـــكر دیــن خـــدا ثبــات قـدم
بخش عترت و سیره تبیان
شاعر: حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی
