نیزه زنی
حضرت علی علیه السلام و فرزندان شجاع او، متخصص نیزه زنی بودند. در تاریخ عاشورا می خوانیم: هنگامی که حضرت ابوالفضل علیه السلام از سوی برادرش امام حسین علیه السلام ماموریت می یابد تا از شریعه فرات- که دشمنان آن را به روی امام حسین علیه السلام و همراهانش بسته بودند- آب بیاورد، سوار بر مرکب شده و نیزه ای به دست می گیرد. چهار هزار نفر جنگجو، که ماموریت داشتند نگذارند کسی به فرات نزدیک شود، سر راه آن بزرگوار را می گیرند، ولی او به تنهایی به قلب سپاه دشمن زده، آنان را متفرق ساخته و وارد شریعه فرات می شود، در حالی که هشتاد نفر از جنگ جویان دشمن، به وسیله نیزه آن حضرت جان باخته بودند.
همچنین مورخّان نوشته اند: در غزوه ذات السلاسل، حضرت علی علیه السلام نیزه هندی در دست داشت. آن حضرت فنون نیزه زنی را به سربازان خویش نیز آموزش می داد؛ به عنوان نمونه، در نهج البلاغه چنین می فرماید:
"و التووا فی اطراف الرّماح، فانّه امور للاسنّة؛
در اطراف نیزه ها پیچ و خم داشته باشید [موقعی که نیزه بر دشمن فرود می آورید، خود را کوتاه و بلند کنید، یا در موقعی که دشمن، نیزه به طرف شما حواله می کند، خود را دور نمایید]، زیرا زدن نیزه به این طرز، موثرتر است."
